محتویات

پیشگفتار هفتم

درباره editorix

مشارکت کنندگانx

اختصارات xii

بخش 1 مقدمه ای بر مکمل و

طب جایگزین 1

مقدمه ای بر مفهوم مکمل مراقبت های بهداشتی 3

پزشکی یکپارچه - ترکیب مکمل و

طب جایگزین در عمل 23

ارائه طب مکمل و جایگزین 43

طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده آمریکا 93

پایه شواهد برای مکمل و جایگزین

پزشکی 121

مراقبت دارویی داروهای مکمل 145

بخش 2 درمان های مربوط به استفاده از داروها 185

هومیوپاتی و آنتروپوسوفی 187

گیاهان دارویی 269

رایحه درمانی 341

درمان گل 383

قسمت 3 طب سنتی 393

محیط بهداشت و درمان سنتی 395

طب سنتی چینی 415

طب آیورودا هند 449

قسمت 4 سایر درمان ها و تکنیک های تشخیصی 473

طبیعت درمانی و درمان های مرتبط با آن 475

vi محتویات

درمان های تشخیصی 511

درمان های دستی 517

درمان های ذهن و بدن 561

فهرست مطالب 597

مقدمه

از زمان انتشار چاپ اول این کتاب در سال 2002 اتفاقات زیادی رخ داده است. علیرغم کمبود مداوم شواهد علمی قوی برای حمایت از اکثر درمان های تشکیل دهنده آن، طب مکمل و جایگزین (CAM) همچنان در بین مشتریانی که از رویکرد کل نگر قدردانی می کنند و به اثربخشی آن اعتقاد دارند، محبوب است. برخی از عناصر CAM مانند آروماتراپی و گیاهان دارویی طرفداران اختصاصی تری به دست آورده اند، در حالی که برخی دیگر از جمله هومیوپاتی در سال های اخیر در انگلستان مورد تردید قرار گرفته اند که منجر به کاهش خدمات موجود تحت خدمات بهداشت ملی کشور شده است. علاقه به طب سنتی، به ویژه طب چینی و هندی، هم با ورود مهاجران افزایش یافته است، و هم برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی مهم است که دانش اصولی و درمان های مربوطه را داشته باشند، و هم توسط جوامع میزبان، که منجر به افتتاح مغازه های داروهای گیاهی چینی در خیابان های بزرگ شهرهای بریتانیا شده است.

در میان ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، درک فزاینده ای وجود دارد که

CAM اینجاست تا بماند و حداقل باید در شرایط مناسب به عنوان یک گزینه معتبر شناخته شود. مفهوم پزشکی یکپارچه در حال افزایش است. همانطور که کنترل قانونی پزشکان در بسیاری از درمان های CAM و صدور مجوز داروها ایجاد می شود، مطمئنا باید به رسمیت شناخته شود.

این نسخه دوم با سه فصل جدید مهم سازماندهی و گسترش یافته است: پزشکی یکپارچه، مراقبت دارویی و بازاریابی محصولات CAM در ایالات متحده آمریکا. من از سه همکار بسیار باتجربه از نیوزیلند و ایالات متحده آمریکا سپاسگزارم که موافقت کردند در این فصل ها مشارکت کنند و در نتیجه محتوا را تقویت کنند. این کتاب همچنین مقدمه ای بر طیف بسیار وسیع تری از درمان های CAM ارائه می دهد. به چهار بخش تقسیم می شود:

بخش اول به عنوان مقدمه عمل می کند و به مفاهیمی می پردازد که زیربنای تمرین CAM است

بخش دوم به درمان هایی می پردازد که به طور کلی، اما نه منحصرا، شامل استفاده از داروها پس از مشاوره یا از طریق خود درمانی است

هشتم مقدمه

بخش سوم اطلاعاتی در مورد طب سنتی ارائه می دهد

قسمت چهارمپوشش سایر درمان ها و روش های تشخیصی.

نسخه کوتاه شده FASTtrack این کتاب که موضوعات اصلی را پوشش می دهد و تمرینات خودارزیابی را ارائه می دهد، نیز توسط انتشارات دارویی در سال 2008 منتشر شد. این به عنوان منبعی برای کمک به دانش آموزان در آماده شدن برای امتحانات طراحی شده است

استیون بی کین

گلاسکو، آگوست 2008 steven.kayne@nhs.net

درباره سردبیر

دکتر استیون بی کین بیش از 30 سال قبل از بازنشستگی از عمل فعال در سال 1999 به عنوان داروساز جامعه در گلاسکو کار کرد. او در حال حاضر مشاور افتخاری داروساز در بیمارستان هومیوپاتی گلاسکو و مدرس افتخاری CAM در دانشکده داروسازی دانشگاه استراتکلاید است. استیون از زمان تشکیل آن در سال 1994 تا زمان بازنشستگی در سال 2008 عضو هیئت مشورتی انگلستان در ثبت محصولات هومیوپاتی بود و در حال حاضر در دو نهاد مشاوره تخصصی دیگر دولت انگلستان خدمت می کند: کمیته مشورتی داروهای گیاهی و کمیته محصولات دامپزشکی. او همچنین به عنوان مشاور مرکز همکار WHO برای طب سنتی و ریاست کمیته فرعی کمیته اروپایی داروسازی هومیوپاتی عمل کرده است. علایق فعلی استیون در ارتباط با بیمار و کاربرد CAM در مراقبت های ورزشی و دامپزشکی است

او مقالات و مقالات مجلات متعددی نوشته است و به عنوان سخنران دعوت شده در کنفرانس های سراسر جهان در مورد موضوعات مختلف مرتبط با طب مکمل و جایگزین ارائه کرده است. استیون یکی از اعضای هیئت مشورتی تحریریه چندین مجله است و در بسیاری از کتاب ها تألیف، ویرایش و مشارکت در فصل هایی داشته است.

همکاران

جوآن بارنز، BPharm، دکترا، MRPharmS، MPS (NZ)

جوآن بارنز دانشیار داروهای گیاهی در دانشکده داروسازی، دانشکده علوم پزشکی و بهداشتی، دانشگاه اوکلند، نیوزیلند (از نوامبر 2005) است. پیش از این، او مدرس Phytopharmacy (2002-5) و همکار پژوهشی (1999-2002) در مرکز فارماکوگنوزی و گیاه درمانی، دانشکده داروسازی، دانشگاه لندن، انگلستان، و همکار پژوهشی در طب مکمل، گروه طب مکمل، دانشگاه اکستر، انگلستان (1996-99) بود.

تحقیقات جوآن به بررسی استفاده، ایمنی و اثربخشی داروهای گیاهی می پردازد. به طور خاص، این امر بر بررسی مسائل مربوط به نظارت دارویی داروهای گیاهی، به عنوان مثال بررسی روش های نظارت بر ایمنی داروهای گیاهی و انتقال اطلاعات در مورد نگرانی های ایمنی گیاهی، متمرکز شده است. جوآن عضو هیئت تحریریه مجلات Drug Safety، Phytotherapy Research، International Journal of Pharmacy Practice and Current Clinical Pharmacology است و بلافاصله سردبیر گذشته Complementary Therapies in Medicine و سردبیر (۱۹۹۶-۱۹۹۹) و یکی از بنیانگذاران FACT (تمرکز بر درمان های جایگزین و تکمیلی) بود). او یکی از نویسندگان اصلی متن مرجع داروهای گیاهی (چاپ سوم منتشر شده در سال 2007) است که توسط انتشارات دارویی انگلستان منتشر شده است و یکی از نویسندگان متن مرجع مبانی فارماکوگنوزی و گیاه درمانی (چرچیل لیوینگسون ، 2004) است. جوآن مشاور افتخاری مرکز همکاری سازمان بهداشت جهانی برای نظارت بین المللی دارو، عضو گروه منابع تخصصی اداره محصولات بهداشتی طبیعی بهداشت کانادا است و تا زمان نقل مکان به نیوزیلند، عضو پانل بررسی مستقل آژانس تنظیم مقررات داروها و محصولات بهداشتی انگلستان در مورد طبقه بندی محصولات مرزی (1999-2005) بود. جوآن عضو منتخب کمیته اجرایی انجمن بین المللی مراقبت دارویی (2006 تا کنون) است و در سال 2003 به عنوان عضو انجمن Linnean لندن منصوب شد.

x

مشارکت کنندگان یازدهم

آیریس آر بل، MD، PhD

آیریس بل استاد پزشکی خانواده و جامعه، روانپزشکی، روانشناسی، پزشکی و بهداشت عمومی در کالج پزشکی دانشگاه آریزونا است. دکتر بل مدرک AB خود را از دانشگاه هاروارد، با افتخار در زیست شناسی، دکترای علوم عصبی و زیستی رفتاری و MD را از دانشگاه استنفورد دریافت کرد. پس از رزیدنتی روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا - سانفرانسیسکو، او به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه کالیفرنیا - سانفرانسیسکو و بعدا دانشکده پزشکی هاروارد خدمت کرد. او دارای گواهینامه هیئت مدیره روانپزشکی است و دارای مدرک اضافی در روانپزشکی سالمندان است. او همچنین دارای گواهینامه بیوفیدبک (موسسه صدور گواهینامه بیوفیدبک آمریکا) و عضو کالج تغذیه آمریکا است. دکتر بل بیش از 100 مقاله بررسی شده ، دوازده فصل کتاب و یک تک نگاری در مورد حساسیت شیمیایی محیطی منتشر کرده است. او از مؤسسه ملی بهداشت، وزارت امور کهنه سربازان و بنیادهای خصوصی متعددی برای مطالعه موضوعاتی از جمله بیوفیدبک و روان فیزیولوژی، تغذیه در زوال عقل و افسردگی، نوروبیولوژی بیماری های محیطی، و پیش بینی کننده های تفاوت فردی نتایج هومیوپاتی کلاسیک کمک هزینه دریافت کرده است. علایق تحقیقاتی فعلی او بر سنتز علم پیچیدگی و نظریه هومیوپاتی در درک روند بهبودی در سطح کل فرد سازمان متمرکز است.

جی پی بورنمن، لیسانس، کارشناسی ارشد، MBA، دکترا

جی پی بورنمن رئیس و مدیر اجرایی شرکت استاندارد هومیوپاتی و شرکت هایلند است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد شیمی در تجارت از دانشگاه سنت جوزف فیلادلفیا و دکترای سیاست سلامت در دانشگاه علوم فیلادلفیا با علاقه تحقیقاتی به ادراک بیمار و الگوهای استفاده از طب مکمل و جایگزین (CAM) است. او به عنوان مدیر بازنشسته مرکز ملی هومیوپاتی، مدیر انجمن محصولات مراقبت های بهداشتی مصرف کننده (CHPA) و همچنین مدیر، سردبیر و رئیس شورای داروسازی فارماکوپه هومیوپاتی ایالات متحده آمریکا خدمت می کند. او همچنین رئیس کمیته امور نظارتی انجمن داروسازان هومیوپاتی آمریکا، انجمن تجارت صنعت است و در هیئت مشورتی کالج هنر و علوم دانشگاه سنت جوزف و به عنوان مشاور هیئت مدیره انجمن ملی فروشگاه های دارویی زنجیره ای خدمت می کند.

اختصارات

Xii

اختصارات xiii

یازدهم اختصارات

1 مقدمه ای بر مفهوم مکمل مراقبت های بهداشتی

استیون بی کین

تعاریف

تلاش برای ساختن تعریفی که گروه بزرگی ناهمگون از درمان های مکمل و جایگزین را پوشش دهد، دشوار است. بسیاری از درمان ها به خوبی شناخته شده اند در حالی که برخی دیگر ممکن است عجیب و غریب، مرموز یا حتی خطرناک باشند. برخی از تکنیک های آرام سازی، ماساژ درمانی، رژیم های غذایی خاص و گروه های خودیاری را می توان به عنوان انتخاب های سبک زندگی در نظر گرفت تا مداخلات درمانی واقعی، اگرچه می توان استدلال کرد که افزایش احساس بهزیستی برای تضمین گنجاندن یک روش در روش دوم کافی است.

حمایت از مفهوم مکمل مراقبت های بهداشتی به دور از جهانی است. ساکس اصطلاح طب مکمل و جایگزین (CAM) را رد می کند زیرا از نظر او "درمان هایی مانند هومیوپاتی را که در خالص ترین شکل خود مبتنی بر فلسفه هایی هستند که اساسا با ارتدکس پزشکی در تضاد هستند، مستثنی می کند."¹ او اصطلاح "طب جایگزین" را انتخاب می کند و آن را اینگونه تعریف می کند:

طب جایگزین را می توان در بر گرفت تا تمام شیوه های مراقبت های بهداشتی را در بر بگیرد که در هر مقطع زمانی خاص به طور کلی از تشکیلات پزشکی در زمینه بریتانیا حمایت نمی شوند، خواه از طریق مکانیسم هایی مانند بودجه تحقیقات پزشکی ارتدکس، پوشش دلسوزانه در مجلات پزشکی جریان اصلی یا گنجاندن معمول در برنامه درسی اصلی پزشکی. (صفحه 4)

اصطلاح «جایگزین» به طور گسترده ای در ایالات متحده استفاده می شود، این نکته مطرح می شود که همه درمان های جایگزین مکمل داروی آلوپاتیک نیستند.² رویکرد مخالف با مقاله ای بیان شده است که در آن هدف نویسندگان تعیین ارتباط بین استفاده از درمان های غیر متعارف و مرسوم در یک نظرسنجی جمعیت نماینده بود.³ در مجموع 16068 نفر از افراد 18 سال یا بالاتر در این مطالعه شرکت داشتند. از شرکت کنندگان در مورد بازدیدهای خود از پزشکان غیر-مرسوم و مرسوم در طول سال گذشته سؤال شد. از داده های به دست آمده تخمین زده شد که:

5/6 درصد از جمعیت ایالات متحده در طول سال مورد مطالعه به هر دو نوع پزشک مراجعه کرده بودند

8/1 درصد فقط پزشکان غیرمتعارف را ویزیت کردند • 5/59 درصد فقط از پزشکان معمولی بازدید کردند

2/32 درصد از افراد به هیچ یک از دو نوع پزشک مراجعه نکردند.

بنابراین، به نظر می رسید که از درمان های غیرمتعارف برای تکمیل درمان های ارتدوکس به جای جایگزینی آنها استفاده می شود.

در واقع، CAM اغلب در کنار طب ارتدوکس (OM) برای درمان جنبه های مختلف یک بیماری استفاده می شود. به ندرت از این دو روش درمانی برای درمان علائم دقیقا یکسان استفاده می شود. در واقع شواهد نشان می دهد که بسیاری از آمریکایی ها علاوه بر استفاده از CAM به جای جایگزینی برای OM.⁴

تعریف زیر توسط همکارانی که در دانشکده پزشکی هاروارد کار می کنند پیشنهاد شده است:⁵

طب جایگزین به آن دسته از شیوه هایی اطلاق می شود که به صراحت به منظور مداخله پزشکی، ارتقای سلامت یا پیشگیری از بیماری استفاده می شود که به طور معمول در دانشکده های پزشکی ایالات متحده تدریس نمی شود و به طور معمول توسط پرداخت کنندگان شخص ثالث در سیستم مراقبت های بهداشتی موجود ایالات متحده تضمین نمی شود. (صفحه 5)

Lannoye پیشنهاد کرده است که ممکن است تمایز محکمی بین اصطلاحات "مکمل" و "جایگزین" گمراه کننده باشد، زیرا این زمینه دقیقی است که در آن از یک درمان استفاده می شود که این کار را انجام می دهد

تعیین کنید که چگونه باید در هر زمان تعریف شود.⁶

همه طرفداران طب مکمل با اصطلاحات «مکمل» و «جایگزین» موافق نیستند. آنها معتقدند که استفاده از چنین اصطلاحاتی در خدمت تأکید بر شکاف بین رویکردهای OM و CAM است. آنها ترجیح می دهند درمان های مختلف CAM را که به عنوان تخصص ها در یک سیستم پزشکی یکپارچه عمل نامیده می شود ببینند (به فصل 2 مراجعه کنید) و تحت یک برچسب جداگانه با هم گروه بندی نشوند.

طب مکمل و جایگزین اغلب با آنچه نیست توصیف می شود، نه آنچه که هست. بنابراین، ممکن است به صورت «به طور رسمی به متخصصان سلامت آموزش داده نشود» یا «نداشتن پایه شواهد قوی» توصیف شود. تعاریف فعلی اغلب بحث در مورد کل گرایی و مراقبت یکپارچه را مبهم می کند و به درمان ها و درمانگران در طراحی سیستم های مراقبت های بهداشتی بر بیماران اولویت می دهد، به عنوان مثال:⁷

CAM گروهی از درمان های غیر ارتدوکس و سنتی است که ممکن است به تنهایی یا برای تکمیل درمان های ارتدکس یا سایر درمان های غیر ارتدوکس در درمان و پیشگیری از بیماری در بیماران انسانی و دامپزشکی استفاده شود. (صفحات 413-16)

اصطلاح "درمان سنتی" در فصل 11 تعریف شده است. ارنست و همکاران تعریف زیر را ارائه کرده اند:⁸

طب مکمل تشخیص، درمان و/یا پیشگیری است که مکمل جریان اصلی پزشکی با کمک به یک کل مشترک، با ارضای تقاضایی است که توسط ارتدکس برآورده نمی شود یا با تنوع بخشیدن به چارچوب مفهومی پزشکی.

این تعریف حداقل دو سوال را مطرح می کند:

منظور از "جریان اصلی" چیست؟

طب مکمل به دنبال ارضای چه کسی است؟

تعریف نسبتا جامع تری توسط همکاری کاکرین توسط زولمن و ویکرز در سال 2000 گزارش شد.⁹ کاکرین

Collaboration یک سازمان بین المللی است که هدف آن کمک به افراد برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مراقبت سلامت از طریق آماده سازی، حفظ و ارتقای دسترسی به مرورهای سیستماتیک در مورد تاثیرات مداخلات مراقبت سلامت است. خروجی اصلی این همکاری از طریق کتابخانه کاکرین، یک پایگاه داده الکترونیکی است که هر سه ماه یکبار به روز می شود و بر روی CD-ROM و از طریق اینترنت توزیع می شود.

تعریف کاکرین به شرح زیر است:

CAM حوزه گسترده ای از منابع درمانی است که شامل تمام سیستم های بهداشتی، روش ها و شیوه ها و نظریه ها و باورهای همراه آنها، سایر سیستم های بهداشتی سیاسی غالب یک جامعه یا فرهنگ خاص در یک دوره تاریخی معین است.

CAM شامل تمام شیوه ها و ایده هایی است که توسط کاربران خود به عنوان پیشگیری یا درمان بیماری ها یا ارتقای سلامت و رفاه تعریف می شود. مرزهای درون CAM و بین دامنه CAM و سیستم غالب همیشه واضح یا ثابت نیستند.

تعریف CAM از کشوری به کشور دیگر کمی متفاوت است. به عنوان مثال، در ژاپن، داروهای گیاهی ژاپنی (بخشی از داروی کامپو) و طب سوزنی تحت پوشش بیمه درمانی عمومی هستند، بنابراین پزشکان ژاپنی کامپو و طب سوزنی با گنجاندن آنها در CAM مخالفت می کنند و ترجیح می دهند خود را متعلق به طب سنتی معتبر بدانند. با این حال، این درمان ها در اروپا و ایالات متحده آمریکا به عنوان CAM طبقه بندی می شوند.

تعریف زیر توسط نویسنده ترجیح داده می شود زیرا دلالت بر انعطاف پذیری بیشتری دارد:

CAM گروهی از درمان های غیر ارتدوکس و سنتی است که ممکن است به تنهایی یا برای تکمیل درمان های ارتدوکس یا سایر درمان های غیر ارتدوکس در درمان و پیشگیری از بیماری در بیماران انسانی و دامپزشکی استفاده شود.

Itwouldbeappropriatetooffertwomoredefinitionsatthisstage.

بیماران: طبق قرارداد، هر کسی که حالش خوب نیست، معمولا بیمار نامیده می شود که از کلمه لاتین patior - "رنج بردن" گرفته شده است. در سراسر این کتاب از این اصطلاح عمومی برای شناسایی افرادی که حالشان خوب نیست، خواه با طب ارتدکس یا مکمل درمان شوند، استفاده می شود. این بدان معنا نیست که کلمات دیگری مانند "مشتری" یا "مشتری" در شرایط خاص نامناسب هستند، فقط به این معنی است که یک کلمه برای جلوگیری از سردرگمی استفاده می شود.

بیماری به معنای ارتدکس خود به معنای موارد مرتبط زیر استفاده می شود که در مجموع به عنوان یک همزیستی و منشأ جداگانه شناخته می شوند:

گروهی از مشکلات ذهنی گزارش شده توسط بیمار (علائم)

تغییرات عینی در عملکردهای بدن ، معمولا توسط یک ناظر آموزش دیده شناسایی می شود (علائم)

نتایج تحقیقات یا رویه های مختلف (تحقیقات).

اشاره شده است که بیماری و سلامتی معمولا به عنوان متضاد متمایز در نظر گرفته می شوند.¹⁰ در حقیقت ، هر دو ممکن است به عنوان جنبه های عملکرد سالم در نظر گرفته شوند ، هر کدام برای دیگری ضروری هستند و هر کدام باعث ایجاد دیگری می شوند. بنابراین، بیماری ممکن است به عنوان جلوه ای از سلامتی در نظر گرفته شود - این پاسخ سالم فردی است که برای حفظ تعادل در بدن خود تلاش می کند. بیماری را می توان به عنوان یک حالت معنادار در نظر گرفت که می تواند به متخصصان سلامت اطلاع دهد که چگونه به بیماران کمک کنند تا خود را بهبود بخشند. مشکلات مردم سپس به «بیماری های معنایی» تبدیل می شوند.

هنر و علم پزشکی

در طول تاریخ دو سنت جداگانه در عمل پزشکی وجود داشته است. یکی از آنها به اصطلاح "هنر شفا" است و معمولا شامل برند تخصصی آموزش خود است و عمدتا به شهود تجویز کننده و درک بیمار از نتایج موفقیت آمیز متکی است. این سنت را نباید با برنامه هنر شفا اشتباه گرفت، ابتکاری که هدف آن استفاده از هنر به عنوان نوعی درمان برای تسکین ذهن و بدن بیماران و کمک به آنها در مسیر بهبودی است¹¹ (به فصل 18 مراجعه کنید). سنت دوم، «علم شفا»، مبتنی بر ایده های تکنولوژیکی و علمی است و فرصت بسیار کمتری را برای پزشکان برای بیان رویکردی نوآورانه و شهودی به پزشکی باقی می گذارد.

در گذشته، عبارت "هنر پزشکی" اغلب در عمل CAM به کار می رفت. تمرین کنندگان از این عبارت برای سرپوش گذاشتن بر مقدار زیادی از تفکر آشفته و تعصبات پذیرفته شده بدون انتقاد استفاده کرده اند. این اصطلاح شاید زمانی گمراه کننده باشد که در مورد جنبه هایی از عمل پزشکی که قابل مطالعه تجربی هستند اما داده های کافی در مورد آنها جمع آوری نشده است، به کار می رود. پزشکان معمولا از کلمه "فلسفه" در زمینه مشابهی استفاده می کردند، به عنوان مثال "فلسفه من برای استفاده از آنتی هیستامین ها برای درمان آلرژی این است. . . در چنین کاربردی، این فرض اشتباه نهفته است که آنچه به عنوان موضوع فلسفه یا عقیده شخصی برچسب زده شده است، از ارزیابی دقیق معاف است. این دیدگاه مانع پیشرفت CAM شده است. با این حال، وضعیت با اهمیت روزافزون داروی مبتنی بر شواهد برای خریداران، ارائه دهندگان و بیماران به طور یکسان مجبور به تغییر است.

وجود ندارد همیشهbeenaclearandstrictdivision بین هنرها و علم.¹² هدف تصاویر تشریحی از رنسانس تا قرن نوزدهم به همان اندازه که به قصد تصویرسازی پزشکی مربوط می شد، به زیبایی شناسی و آشکار کردن «معماری الهی» مربوط می شد. علم پزشکی بیشتر با "مشاهده طبیعت گرایانه" مرتبط بود تا "مداخله"، و این دیدگاه غالب تا قرن نوزدهم بود. از آن زمان تاکنون پزشکی علمی و پزشکی غیر علمی با هم تعامل داشته اند. در برخی موارد این تعامل نتایج مثبتی داشته است، یکی از ویژگی هایی را ارائه می دهد که دیگری فاقد آن است، به عنوان مثال داروهای هومیوپاتی ممکن است در کنار داروهای ارتدکس برای درمان جنبه های مختلف یک بیماری استفاده شود. درمان های مکمل معمولا بر ایده بازگرداندن سلامت کلی بیمار تأکید می کنند تا اینکه صرفا به دنبال کاهش علائم بالینی خاص باشند.

متأسفانه، سوء ظن و تردید قابل توجهی توسط اعضای جامعه علمی و پزشکی هنگام اشاره به CAM ابراز شده است. طب ارتدکس اصرار دارد که شواهد حمایت از CAM ضعیف یا وجود ندارد.^13,14 برخی از درمان ها به هیچ وجه توسط هیچ کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده پشتیبانی نمی شوند. در موارد دیگر، کارآزمایی هایی وجود دارند که از نظر روش شناسی ناقص و نتیجه گیری های نامناسبی دارند. شکاکان در ادامه ادعا می کنند که ناتوانی در توضیح مکانیسم های عملکرد اکثر رشته های مکمل در بهترین حالت برابر با یک پاسخ ساده دارونما و در بدترین حالت دروغگویی است. طرفداران CAM خاطرنشان می کنند که بسیاری از مداخلات ارتدوکس فراتر از شک و تردید منطقی موثر نیستند و مکانیسم های آنها را نمی توان به اندازه کافی توضیح داد، با این حال هنوز در استفاده معمول باقی می مانند. علاوه بر این، تاثیر دارونما در طب ارتدوکس مشهود است. مطالعه ای که تسکین درد را از طریق مسکن ها آزمایش کرد، نشان داد که صرف گفتن به افراد که شکل جدیدی از کدئین مصرف می کنند (در واقع دارونما) به جای 10 سنت $US 2.50 (1.25 پوند یا 1.58 یورو) ارزش دارد، نسبت افرادی را که تسکین درد را گزارش کردند از 61٪ به 85.4٪ افزایش داد.¹⁵ هنگامی که «قیمت» دارونما کاهش یافت، تسکین درد نیز کاهش یافت.

تفکر علمی مدرن معتقد است که دانش باید با معیارهای زیر دنبال شود:¹⁶

عینیت گرایی: ناظر جدا از مشاهده شده است

تقلیل گرایی: پدیده های پیچیده از نظر پدیده های اجزای ساده تر قابل توضیح هستند

مثبت گرایی: تمام اطلاعات را می توان از داده های قابل اندازه گیری فیزیکی به دست آورد

جبرگرایی: پدیده ها را می توان از قوانین علمی و شرایط محیطی پیش بینی کرد.

طب مکمل فقط در این قالب قرار نمی گیرد. بیشتر رشته های مکمل از مطالعات بیمار محور توسعه یافته اند - اطلاعات مشاهده ای و حکایتی که در طول صدها و در برخی موارد حتی هزاران سال جمع آوری شده اند. این به انتقادات بسیار واقعی در مورد فقدان شواهد دقیق اثربخشی یا نگرانی در مورد خطرات احتمالی پاسخ نمی دهد.

رویکردهای مکمل و جایگزین برای مراقبت های بهداشتی

طب مکمل و جایگزین اصطلاحی است که برای بیش از 700 درمان مختلف و برخی از روش های تشخیصی به کار می رود. گاهی اوقات بین CAM (شامل استفاده از داروها یا سایر محصولات) و درمان های مکمل و جایگزین (از جمله مداخلاتی که فقط به پروسیجرها متکی هستند) تمایز قائل می شود. در این کتاب اصطلاح "طب مکمل و جایگزین" (CAM) برای توصیف انواع طب غیر ارتدوکس استفاده شده است.

کلمات مکمل و جایگزین اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. در انگلستان، متخصصان سلامت ترجیح می دهند از اولی استفاده کنند، زیرا به معنای توانایی تکمیل یا تکمیل سایر درمان ها است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این همان چیزی است که در عمل اتفاق می افتد. کاربران CAM در نتیجه نارضایتی مستقیم به دنبال جایگزین نیستند، بلکه به احتمال زیاد از درمان های مکمل به طور موازی استفاده می کنند.¹⁷ به جز در مورد خرید داروهای هومیوپاتی بدون نسخه در داروخانه.¹⁸ از سوی دیگر، جایگزین به معنای «به جای» یا انتخاب بین دو اقدام است، به عنوان مثال اینکه آیا بیمار را با داروی ارتدوکس (یا «آلوپاتیک») درمان کنیم یا با هومیوپاتی. در واقع موارد زیادی وجود دارد که بیماران می توانند از بهترین های هر دو جهان بهره مند شوند. برای پزشکان هومیوپاتی در انگلستان تجویز آنتی بیوتیک و داروی هومیوپاتی (به عنوان مثال بلادونا) در همان فرم نسخه غیرمعمول نیست. در برخی موارد، پزشکان CAM ممکن است از بیش از یک رشته مکمل به طور همزمان استفاده کنند. به عنوان مثال، آسم ممکن است با طیف وسیعی از درمان ها، از جمله آرام سازی، تمرینات تنفسی، یوگا، و هم چنین نوتراسیوتیکال، هومیوپاتی و طب سوزنی درمان شود.¹⁹

قابل توجه است که گزارش BMA در سال 1986 با عنوان "طب جایگزین" بود.²⁰ در حالی که 6 سال بعد در گزارش بعدی خود از عنوان "طب مکمل" استفاده می کرد. روند مشابهی در ادبیات را می توان در همان دوره زمانی مشاهده کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، یک داروخانه بریتانیایی در آنچه که در ابتدا طب جایگزین نامیده می شد، مشارکت خود را آغاز کرد و به سرعت مطالب تبلیغاتی خود را برای استفاده از اصطلاح "طب مکمل" در عرض چند ماه تغییر داد (همچنین به فصل 2 مراجعه کنید).

ادراک رویکردهای OM و CAM برای شفا

اصطلاحات زیر برای توصیف رویکردهای OM و CAM برای شفا به کار رفته است:²¹

همه این کلمات دیدگاه خاصی را منتقل می کنند، برخی از آنها به پیش فرض افرادی که آنها را در طبابت به کار می برند، خیانت می کنند.

کلمات "ارتدوکس" و "متعارف" به وضوح دلالت بر درستی خاصی در رویکرد بهبودی دارند. «تثبیت شده» به همین ترتیب نشان می دهد که درجه ای از اقتدار اعمال شده است، شاید توسط نهادهای فرهیخته یا حتی جامعه به عنوان یک کل. "علمی" و "اثبات شده" حاکی از یک نتیجه مورد انتظار، تقریبا تضمین شده و موفقیت آمیز است.

در مقابل، در ستون دیگر می بینیم که "غیر متعارف" به عنوان نامنظم، ناخواسته یا غیرمعمول تعریف شده است. از دیدگاه جامعه شناختی، درمان غیر متعارف به شیوه های پزشکی اطلاق می شود که با استانداردهای پذیرفته شده جامعه پزشکی مطابقت ندارند و بنابراین در دانشکده های پزشکی تدریس نمی شوند. "جایگزین" یک کلمه خنثی به معنای ارائه یک انتخاب است. "حاشیه" و "اثبات نشده" کلماتی هستند که با تمایل به به حاشیه راندن موضوع مرتبط هستند. در این زمینه استفاده می شود، "طبیعی" می تواند به معنای استاندارد نشده باشد.

در طول سال های اخیر، OM در درمان و کمک به بیماری ها بهتر شده است، اما در تسکین بیماری و بیماری و ایجاد آسایش بدتر شده است. یکی از نقش های کلیدی CAM در مدیریت بیماری و بیماری و تأمین آسایش انسان است.²²

پاسخ شفابخش

شفا به چه معناست؟ در ذهن بسیاری از پزشکان CAM، شفا به معنای بازگرداندن یک بیمار بیمار بیمار به وضعیت خاص سلامتی خود است - نه صرفا به دنبال درمان یک بیماری در انزوا. آیا این اصطلاح به معنای درمان فعال، یعنی مداخله معناداری است که توسط یک پزشک در طول مشاوره ارائه می شود؟ ریلی²³ پیشنهاد کرده است که پاسخ شفابخش مدت ها قبل از مشاوره شروع می شود و مدت ها پس از پایان آن پایان می یابد. پتانسیل تغییر ذاتی است - و یک "جلسه" خلاقانه ممکن است عامل قدرتمند انتشار آن باشد - با یا بدون نسخه.

خود درمانی

یکی از جنبه های شفا که در همه درمان هایی که در مجموع CAM را تشکیل می دهند مشترک است، این باور است که آنها با تحریک بدن برای بهبود خود کار می کنند.

این پاسخ را می توان با انجام مداخلات با دقت انتخاب شده - داروها یا یک پروسیجر فیزیکی به تنهایی توسط پزشک در طول یک مشاوره با ساختار مناسب آغاز کرد. کیفیت مشاوره می تواند عنصر مهمی در شروع پاسخ مثبت در بیماران انسانی باشد²⁴ و شاید در حیوانات نیز. این یک استدلال جالب است که اگر واقعا اینطور باشد، یعنی اگر تعامل بسیار مهم باشد، خود-درمانی با CAM از جمله خرید داروهای بدون نسخه (OTC) بدون مشاوره، ممکن است منبع اصلی روند بهبودی را حذف کند. عدم توانایی دیدن چوب برای درختان ممکن است بیان مناسبی باشد!

می توان در نظر گرفت که آیا تعریفی از شفا باید شامل ارجاع به توانایی ژنتیکی ذاتی یا اکتسابی فرد برای مقاومت در برابر خود بیماری، بدون دخالت خارجی باشد. نمونه های زیادی از توانایی بدن برای بهبود خود در صورت داشتن فرصت وجود دارد.

بقراط در جزیره یونانی کوس متولد شد که اکنون یک مقصد محبوب برای تعطیلات است. گفته می شود که در طول زندگی او هزاران نفر نزد او آمدند تا از او برای بیماری های خود مشاوره بگیرند. آنها معبد شفا را پیدا کردند که به خدای آسکلپیوس اختصاص داده شده بود. در داخل دیوارهای سنگی معبد و در کنار چشمه های معدنی جوشان، زائران پزشکی یک برنامه آرامش آیینی به نام جوجه کشی یا خواب معبد را تجربه کردند. بقراط با تکیه بر تحریک ، حمام کردن و رژیم غذایی ، از داروها استفاده کمی می کرد. آخرین مورد بسیار ساده بود و شامل سرکه و عسل بود. مهمتر از همه او سعی نکرد در طبیعت دخالت کند. او هیچ تلاشی برای اصلاح یا مسدود کردن مسیرهای بیوشیمیایی انجام نداد. او می دانست که بسیاری از بیماری ها خود محدود شونده هستند. گفته می شود که او معتقد بود که:

طبیعت ما پزشک بیماری های ما است.

نمونه های دیگر از دوران مدرن می آید. به طور نسبی تعداد سربازان بیشتری در ویتنام بر اثر جراحات خود جان خود را از دست دادند تا در درگیری جزایر فالکلند بین بریتانیا و آرژانتین. در ویتنام، تخلیه هلیکوپتر سریع انجام شد و به مصدومان تزریق خون داده شد و گرم نگه داشته شد. در فالکلند، تخلیه اغلب به دلیل آب و هوای وحشتناک غیرممکن بود. پزشکان نمی توانستند برای انجام تزریق خون به سربازان در باتلاقی در معرض خطر دسترسی پیدا کنند. بسیاری از تلفات با وجود جراحاتی که انتظار می رفت باعث کشته شدن آنها شود، جان سالم به در بردند. بدون ترانسفیوژن، مکانیسم های لخته شدن طبیعی مختل نشدند و خونریزی شدت کمتری داشت. هوای سرد اثرات طبیعی شوک را تکمیل می کرد و مکانیسم های بدن را کند می کرد.

مثال دوم از یک کارگر جنسی آفریقایی است. علیرغم این واقعیت که در طول 20 سال گذشته، 1 یا 2 نفر از 8 مردی که هر روز با هزینه کمتر از 50p ($US 1) به آنها خدمت می کرد، HIV داشتند، این دختر هرگز آلوده نشده است. در حالی که بسیاری از مردم در آفریقا بر اثر ایدز مرده و می میرند، حدود 200 کارگر جنسی وجود دارد که به نظر می رسد همه آنها عاری از بیماری هستند. آیا این دختران از نظر ژنتیکی محافظت می شوند؟ وقتی این دختران قرار گرفتن مکرر خود را در معرض ویروس کشنده رها می کنند، به نظر می رسد ایمنی خود را از دست می دهند. افراد معنوی ممکن است بگویند که مشیت الهی در کار است و در طول زندگی کاری این دختران محافظت می کند.

آخرین مثال از آنچه که می توان آن را خوددرمانی ذاتی نامید، با درمان آسم ارائه می شود. انگلستان یکی از بالاترین میزان شیوع آسم را در جهان دارد، همراه با نیوزیلند، استرالیا و ایرلند. حسابرسی آسم در سال 2001 توسط کمپین ملی آسم برآورد بالاتری از تعداد افراد مبتلا به آسم در انگلستان نسبت به گذشته ارائه کرد. این حسابرسی تخمین زد که 5.1 میلیون نفر - از هر 13 بزرگسال 1 نفر و از هر 8 کودک 1 نفر - برای آسم تحت درمان هستند.²⁵ در مقابل، در مناطقی از آفریقا که در دوران کودکی بیشتر در معرض میکروب ها قرار می گیرند و خانواده ها بزرگتر هستند، تقریبا بی سابقه است. تحقیقات نشان داده است که کودکان خردسال در یک خانواده کمتر از خواهر و برادر بزرگتر خود در دوران کودکی به آسم مبتلا می شوند.²⁶ نوزادان کمتری در وهله اول در صورت قرار گرفتن در معرض کثیفی، به آسم، تب یونجه و سایر بیماری های آلرژیک مبتلا می شوند. والدینی که بیش از حد نگران بهداشت هستند ممکن است مقاومت فرزندان خود را تضعیف کنند. این خبر خوبی برای پسران و دختران کوچک کثیف در همه جا است!

موارد فوق از طریق ارائه شواهدی است که به نظر می رسد یک توانایی ذاتی - ژنتیکی یا اکتسابی - برای خود درمانی بدن وجود دارد. بنابراین تحریک یا تشویق این توانایی به نوعی ممکن است یک رویکرد معقول برای بهبودی باشد. این هدف اکثر رشته های CAM است.

رویکرد جامع به شفا

اصطلاح "کل نگر" به طور سنتی به CAM اشاره دارد.

در واقع این مفهوم به طور فزاینده ای توسط OM پذیرفته می شود.^27,28

تعریف

ریشه کلمه "کل گرایی" به یان کریستین اسموتس (1870-1950) ، گیاه شناس و فیلسوف آفریقای جنوبی با تمایز داشتن فرودگاه بین المللی ژوهانسبورگ به یاد او نسبت داده می شود. اسموتس که پس از جنگ جهانی اول نخست وزیر کشورش بود، کتابی با عنوان کل گرایی و تکامل نوشت²⁹ که در آن او کل گرایی را اینگونه توصیف کرد:

. . . اصلی که منشأ و پیشرفت کل ها را در جهان ایجاد می کند.

او ایده خود را اینگونه توضیح داد:

گرایش کل نگر ماهیت اساسی دارد.

این یک شخصیت کاملا مشخص و قابل تشخیص دارد.

تکامل چیزی نیست جز توسعۀ تدریجی و طبقهبندی سلسلۀ تدریجی کلیها، که از آغازهای غیرارگانیک تا بالاترین سطوح آفرینش معنوی امتداد مییابد.

مفهوم کل گرایی بسیار بسیار قدیمی تر است و قدمت آن به سیسرو (106-43 قبل از میلاد) برمی گردد ، که موارد زیر به او نسبت داده شده است:

. . . یک تجویز کننده دقیق قبل از تلاش برای تجویز درمان یا درمان برای بیمار باید نه تنها بیماری شخصی را که می خواهد درمان کند، بلکه عادات او در حالت سلامتی و وضعیت جسمی او را نیز بررسی کند.

به نظر می رسد تعریف دقیق آنچه اکنون با یک "رویکرد کل نگر" درک می شود، به گفته روزالیند کاوارد، بین پزشکان متفاوت است.³⁰ او دریافت که برخی از پزشکان کل گرایی را به عنوان توانایی ادغام درمان های مختلف برای نیازهای مختلف، مانند استفاده از داروهای گیاهی برای یک بیماری خاص، طب سوزنی برای درد مزمن یا هیپنوتیزم برای ترک سیگار در نظر می گیرند. اقلیت کوچکی تأکید کردند که کل گرایی به معنای ارتباط بین فرد و محیط است و درمان هایی را پیشنهاد می کند که نه تنها بخش های درونی فرد بلکه رابطه بین فرد و محیط را نیز متعادل می کند. با این حال، به طور کلی، پزشکان و بیماران کل گرایی را به عنوان درمان کل فرد تعریف می کنند، رویکردی که بدن، ذهن و روح را به عنوان یک واحد واحد در نظر می گیرد.

پیترونی پزشکی کل نگر را با اصطلاحات زیر توصیف کرده است:³¹

پاسخ به فرد به عنوان یک موجودیت کامل (بدن، ذهن و روح) در محیط خود (خانواده، فرهنگ و وضعیت اکولوژیکی)

تمایل به استفاده از زنجیره گسترده ای از درمان ها از جراحی و داروها گرفته تا تغذیه و مدیتیشن

تأکید بر رابطه مشارکتی بین پزشک و بیمار

آگاهی از تأثیر سلامت پزشک بر بیمار.

سازمان بهداشت جهانی سلامت را اینگونه تعریف می کند: "سلامت حالتی از سلامت کامل جسمی، روانی و اجتماعی است و نه صرفا عدم وجود بیماری یا ناتوانی." (مقدمه قانون اساسنامه سازمان بهداشت جهانیکه توسط کنفرانس بین المللی بهداشت به تصویب رسید، نیویورک، 19-22 ژوئن 1946؛ امضا شده در 22 ژوئیه 1946 توسط نمایندگان 61 کشور (سوابق رسمی سازمان بهداشت جهانی، شماره 2، ص 100) و در 7 آوریل 1948 لازم الاجرا شد.)

کمیسیون تعیین کننده های اجتماعی سلامت سازمان جهانی بهداشت خواستار یک دستور کار جهانی جدید برای برابری سلامت شده است. در گزارشی با عنوان "بستن شکاف بهداشتی در یک نسل" کمیسیون اشاره می کند که فرزندان ما بسته به محل تولدشان شانس زندگی بسیار متفاوتی دارند. در ژاپن یا سوئد آنها می توانند انتظار داشته باشند که بیش از 80 سال عمر کنند. در برزیل، 72 سال. هند، 63 سال؛ و در چندین کشور آفریقایی، کمتر از 50 سال. و در داخل کشورها، تفاوت در شانس زندگی چشمگیر است و در سراسر جهان دیده می شود. فقیرترین فقرا دارای سطوح بالایی از بیماری و مرگ و میر زودرس هستند. اما سلامت ضعیف به بدترین افراد محدود نمی شود. در کشورهایی که در تمام سطوح درآمدی قرار دارند، سلامت و بیماری از یک شیب اجتماعی پیروی می کنند: هرچه موقعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر باشد، سلامت بدتر است. این گزارش به عنوان مثال از منطقه کارلتون در گلاسکو، اسکاتلند ذکر می کند، جایی که پسری که در حال بزرگ شدن است می تواند انتظار داشته باشد که 28 سال کمتر از زمانی که حدود هشت مایل دورتر در منطقه ممتازتر لنزی به دنیا آمده باشد، زندگی کند. گزارش منتشر شده در سال 2008 را می توان به صورت آنلاین در http://tinyurl.com/5qnyu9 مشاهده کرد.

دشوار است که ببینیم چگونه می توان بدون یک رویکرد جامع برای ارائه سلامت همانطور که در بالا توضیح داده شد، به این امر دست یافت.

CAM و رویکرد کل نگر

تقریبا همه شیوه های CAM ادعا می کنند که جامع هستند، یعنی درمان کل فرد به جای یک بیماری در انزوا. این به نوبه خود منجر به یک رویکرد بسیار فردی می شود، به این معنی که بیماران با علائم ظاهرا مشابه ممکن است به شیوه ای بسیار متفاوت درمان شوند. برعکس، به این معنی است که درمان های خاص ممکن است برای درمان بیماری های بسیار متفاوت استفاده شوند.

هنگامی که بیمار برای اولین بار به یک پزشک مکمل مراجعه می کند، مشاوره ممکن است بیش از یک ساعت طول بکشد، اگرچه حدود 40 دقیقه معمول تر است. در این مدت تصویر کاملی از بیمار ساخته می شود. هدف این است که با ادغام تخصص و دانش بالینی با نیازها و ترجیحات بیماران، با استفاده از جدیدترین اطلاعات موجود به صورت سیستماتیک و به موقع، بهترین نتایج درمانی را برای بیماران به دست آوریم.

جامعه CAM از نظر تاریخی تمایل داشته است که چیز مهمی را در مورد تجربه بیماری و آیین تعاملات پزشک و بیمار درک کند. پیشنهاد شده است که بقیه پزشکی ممکن است مزایای این رویکرد را تصدیق کنند.³² بسیاری از افراد ممکن است به دلیل نگرانی جامع برای سلامتی خود که احتمالا تجربه می کنند، به سمت پزشکان CAM کشیده شوند و بسیاری نیز ممکن است پاسخ های قابل توجهی را با دارونما تجربه کنند. چرا OM نباید سعی کند بفهمد پزشکان جایگزین چه می دانند و چه کاری انجام می دهند، زیرا این ممکن است به توضیح اینکه چرا بسیاری از بیماران آماده پرداخت هزینه برای درمان توسط آنها هستند، کمک کند، حتی زمانی که بسیاری از درمان ها اثبات نشده اند؟

جمع آوری اطلاعات از بیمار در ارائه مراقبت های جامع، پزشک CAM باید اطلاعاتی در مورد نحوه عملکرد بیمار در وضعیت طبیعی رفاه به دست آورد، علاوه بر شنیدن علائمی که باعث ویزیت شده است تا بتواند به وضعیت سلامتی خود بازگردد. عوامل محیطی و اجتماعی نیز باید در نظر گرفته شوند. برای به دست آوردن این اطلاعات، اغلب در اولین ویزیت خود لیستی از سوالات به ظاهر نامرتبط از بیماران پرسیده می شود، از جمله موارد زیر:

چه نوع غذایی را دوست دارید - شیرین، شور، تند یا ملایم؟

چه نوع شرایط آب و هوایی را ترجیح می دهید - گرم، سرد، مرطوب، خشک و غیره؟

آیا دوست دارید در کنار دیگران باشید یا دوست دارید تنها باشید؟

آیا شما یک فرد برون گرای اجتماعی هستید یا ساکت و درونگرا هستید؟

آیا خواب می بینید و اگر چنین است، آیا می توانید موضوعات اصلی درگیر را به خاطر بسپارید؟

سبک دست خط و ترجیحات رنگی بیماران می تواند در ایجاد ویژگی های مختلف شخصیتی و در نتیجه در انتخاب یک درمان مناسب مفید باشد.³³ شخصیت و رفتار مهم هستند زیرا می توانند نحوه درمان بیمار را تعیین کنند. این پروسیجر در OM شناخته شده است، اما معمولا به صورت مخفیانه انجام می شود. به عنوان مثال، در یک مطالعه آمریکایی، مشخص شد که کادر پزشکی دارونما را به بیماران نامطلوبی که مشکوک به اغراق در درد خود بودند یا به داروهای سنتی پاسخ نداده بودند، داده اند.³⁴ پزشک کل نگر اذعان می کند که افراد شخصیت های متفاوتی دارند و با آنها رفتار می کند و این واقعیت را آشکارا در نظر می گیرد.

پزشکان ممکن است به هر روشی علاقه مند باشند - چه چیزی باعث می شود وضعیت بهتر یا بدتر شود، یا اینکه آیا وضعیت در زمان های خاصی از روز بهتر یا بدتر است. محل دقیق مشکل مشخص خواهد شد. در پاسخ به اظهارات بیمار "من گلو درد دارم"، پزشک ممکن است بپرسد: "آیا در سمت راست بدتر است یا چپ؟" سپس می توان درمان فردی متناسب با بیمار را انتخاب کرد، هدف بازگرداندن او به وضعیت خاص خود از سلامت خوب است.

مشاوره احتمالا نمی توان یک مشاوره معمولی را حتی در یک رشته تعریف کرد، چه رسد به تعمیم در تمام مشاوره های CAM. اساسا تفاوت در تمرکز رویکرد مراقبت های بهداشتی نهفته است. CAM به دنبال تمرکز بر سلامت کلی است، در حالی که تمرکز OM اساسا بیماری محور است (به فصل 3 مراجعه کنید).

مشاوره ها به قدری متنوع هستند که هر گونه تفاوتی فقط کلیشه ای، گمراه کننده یا بی معنی است. جدول 1.1 حدس می زند که چگونه مشاوره با یک پزشک CAM ممکن است با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی معمولی متفاوت باشد.

زمان صرف شده برای مشاوره اولیه که در آن پزشک به دنبال ایجاد تصویری از کل وضعیت سلامتی بیمار با پرسش های دقیق، همانطور که در بالا ذکر شد، و شیوه ای دلسوزانه بدون عجله است، ارتباط مفیدی برقرار می کند. کاپچوک و همکارانش³⁵ یک رویکرد برچیدن را برای بررسی اثرات دارونما انجام داد. در 262 بزرگسال مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر، آنها تاثیرات طب سوزنی دارونما را در شرایطی که فقط شامل مشاهده بودند، بررسی کردند.

جدول 1.1 تفاوت های حدس و گمان بین مشاوره های طب مکمل و جایگزین (CAM) و طب ارتدوکس (OM)

طب سوزنی ساختگی به تنهایی و روش ساختگی همراه با مشاوره 45 دقیقه ای با پزشک معالج. این مشاوره شامل سوالاتی در مورد علائم و باورهای بیمار در مورد آنها بود، و به شیوه ای گرم و دوستانه، با همدلی و ارتباط با اعتماد به نفس و انتظارات مثبت انجام شد. گروه دوم به طور قابل توجهی بیشتر از گروه اول بهبود یافتند اما به طور قابل توجهی کمتر از گروه سوم که 37 درصد بهبود یافتند. همانطور که نویسندگان یک سرمقاله مرتبط نتیجه می گیرند، این کار نشان می دهد که یک رابطه سازنده پزشک و بیمار می تواند به طور ملموس پاسخگویی بیماران به درمان را بهبود بخشد، خواه دارونما باشد یا موارد دیگر.

ملاحظات اجتماعی در روزهای اولیه موج فعلی علاقه به CAM ، برخی از محققان بر این عقیده بودند که رویکرد کل نگر نامناسب است ، زیرا به جای اینکه به دنبال تغییر ساختار اجتماعی باشد که یک محیط ناسالم را ترویج می کند ، راه حلی فردگرایانه برای مشکلات سلامتی ارائه می دهد.³⁶ ادبیات جامعه شناسی اغلب این واقعیت را برجسته می کند که با تمرکز بر یک فرد، نیازهای جامعه گسترده تر ممکن است نادیده گرفته شود.³⁷ هنگامی که مسئولیت به یک فرد منتقل می شود، ساختارهای اجتماعی که رفتار فردی و انتخاب سبک زندگی را محدود می کنند ممکن است مبهم شوند. پیشنهاد شده است که این تأکید بر چنین ضعف هایی در دیدگاه کل نگر ممکن است یکی از دلایل عدم پذیرش آن توسط پزشکان ارتدوکس در گذشته باشد.

با وجود این نظر، ایده فردی کردن درمان ها در حال پذیرش است و این احتمال وجود دارد که بیوتکنولوژی مدرن فرصتی را برای داروهای ارتدوکس آینده فراهم کند تا متناسب با نیازهای خاص بیماران باشد.³⁸

تغییر تأکید بسیاری از پزشکان نگران این هستند که ماهیت کل نگر خاص CAM با گرایش مدرن به سمت یک رویکرد بیماری محور در حال فرسایش است. ظاهر فزاینده محصولات بدون نسخه (OTC) که حاوی چندین ماده هستند و ادعاهای محدودی را ایجاد می کنند(قانون مجاز تحت قانون تازه تصویب شده) خود درمانی را بدون مشاوره ترویج می کند. این در تضاد با طب ارتدوکس است که در بسیاری از زمینه های درمانی به سمت رویکردی متمرکز تر حرکت می کند که با ظهور ژن درمانی که در بالا ذکر شد امکان پذیر شده است.

طبقه بندی CAM

گزارش انجمن پزشکی بریتانیا در سال 1986 116 درمان پزشکی مکمل را شناسایی کرد که "به طور منطقی" در انگلستان استفاده می شد.²⁰ این تعداد تاکنون به طور قابل توجهی افزایش یافته است. همچنین شامل تعداد نامعلومی از درمان های قومی سنتی است. بسیاری از آنها به خوبی شناخته شده اند، برخی دیگر عجیب و غریب یا مرموز هستند و برخی حتی ممکن است خطرناک باشند.

پیترونی طبقه بندی اولیه رویکردهای مختلف را در CAM ارائه کرد:³⁹

سیستم های کامل شفا شامل طب سوزنی، کایروپراکتیک، گیاهی، هومیوپاتی، طبیعت درمانی و استئوپاتی

روش های درمانی خاص شامل رایحه درمانی، ماساژ و رفلکسولوژی

رویکردهای روانشناختی و تمرینات خودیاری شامل آرام سازی، مدیتیشن و ورزش

روش های تشخیصی شامل آنالیز مو، ایریدولوژی و حرکت شناسی.

در گزارش منتشر شده در سال 2000⁴⁰ کمیته منتخب مجلس اعیان در مورد علم و فناوری درمان های CAM را به سه گروه تقسیم کرد (جدول 1.2):

گروه 1 رشته هایی را در بر می گیرد که دارای رویکرد تشخیصی فردی و خودتنظیمی پزشکان هستند. تحقیقات در مورد اثربخشی آنها ایجاد شده است و به طور فزاینده ای در NHS ارائه می شود. این گزارش می گوید که مقررات قانونی پزشکان طب سوزنی و داروهای گیاهی باید به سرعت معرفی شود و چنین مقرراتی ممکن است به زودی برای هومیوپاتی مناسب شود. پیشرفت هایی در ایجاد کنترل قانونی بر عملکرد برخی از رشته های CAM حاصل شده است.

جدول 1.2 طبقه بندی مجلس اعیان از رشته های طب مکمل و جایگزین (CAM)⁷

گروه 2 درمان هایی را پوشش می دهد که ادعا نمی کنند مهارت های تشخیصی را در بر می گیرند و به خوبی تنظیم نشده اند.

گروه 3 رشته های دیگری را پوشش می دهد که یا مدت هاست تثبیت شده اند اما نسبت به اصول علمی مرسوم بی تفاوت هستند (3A) یا فاقد هیچ پایه شواهد معتبری هستند (3B).

انتقاداتی از طبقه بندی لردها وجود داشت، به ویژه وضعیت داده شده به داروهای گیاهی چینی (CHM) با قرار دادن آن در رده 3A. لمبرت در نامه ای به لنست شکایت کرد⁴¹ که این طبقه بندی وجود تحقیقاتی را نادیده می گیرد که سودمندی CHM را در بسیاری از اختلالات نشان داده است. شواهد از ارائه آن در بیمارستان های دولتی در سراسر چین، در کنار طب سنتی حمایت می کند.⁴² پیشنهاد می شود ، اگرچه این تحقیق از کیفیت متغیر برخوردار است ، اما هنوز نباید از آن چشم پوشی کرد. علاوه بر این، کارآزمایی های امیدوارکننده ای در غرب انجام شده است، از جمله دو کارآزمایی موفق، دوسوکور و کنترل شده با دارونما از یک فرمول چینی برای اگزمای آتوپیک که به این نتیجه رسیدند که "مزایای بالینی قابل توجهی برای بیمارانی که به اگزمای آتوپیک پاسخ نداده اند وجود دارد.

درمان مرسوم".^43,44

مرکز ملی طب مکمل و جایگزین ایالات متحده (NCCAM) CAM را در پنج حوزه طبقه بندی می کند:⁴⁵

1. سیستم های پزشکی جایگزین 2. مداخلات ذهن و بدن

3. درمان های مبتنی بر بیولوژیک 4. روش های دستکاری و مبتنی بر بدن

5. انرژی درمانی.

در این کتاب درمان ها به دسته های زیر تقسیم می شوند:

درمان های اصلی شامل استفاده از درمان ها (به عنوان مثال هومیوپاتی)

درمان های مبتنی بر استفاده سنتی (به عنوان مثال طب سنتی چینی)

سیستم های مکمل کامل (به عنوان مثال طبیعت درمانی)

روش های تشخیصی (به عنوان مثال ایریدولوژی و جین شناسی)

درمان های دستی (به عنوان مثال ماساژ و رفلکسولوژی)

درمان های ذهن بدن (به عنوان مثال مدیتیشن و ریکی).

مراجع

ساکس م، ویراستار. طب جایگزین در بریتانیا. آکسفورد: مطبوعات کلارندون ، 1992: 4.

لین JH. ارزیابی گزینه های دیگر. جاما 1998;279:706.

Druss BG ، Rosenbeck RA. ارتباط بین استفاده از درمان های غیر متعارف و خدمات پزشکی رایج. جاما 1999;282: 651-6.

آیزنبرگ DM ، Kessler RC ، فاستر C و همکاران طب غیر متعارف در ایالات متحده. N Engl J Med 1993;328: 246-52.

میکوزی مهدی مبانی طب مکمل و جایگزین. نیویورک: چرچیل لیوینگستون ، 1996: 5.

Lannoye MP. اصلاحات بیانیه توضیحی (قسمت B-A3-0291/94-

26.4.94) برای گزارش وضعیت رشته های پزشکی تکمیلی به کمیته محیط زیست، بهداشت عمومی و حمایت از مصرف کننده پارلمان اروپا. در: ریچاردسون جی. درمان مکمل در NHS: ارزیابی خدمات سال اول خدمات سرپایی در یک بیمارستان عمومی منطقه محلی. لندن: واحد تحقیقات و ارزیابی خدمات بهداشتی ، بیمارستان لویشام NHS Trust. 1994.

لکریج بی. آینده طب مکمل و جایگزین - مدل های ادغام. J Alt Comp Med 2004;10: 413-16.

ارنست E، Resch KL، Miller S و همکاران طب مکمل - یک تعریف. Br J Gen Pract 1985;35: 506.

ZollmanC,VickersA.ABCofsupplementarymedicine.Whatis طب مکمل?BMJ2000;319: 693-6.

جابست KA ، شوستاک D ، وایت هاوس PJ. بیماری های معنایی: جلوه های سلامتی و استعاره (سرمقاله). J Alt Comp Med 2000;5: 495-502.

فردریش ام جی. هنرهای شفا. جاما 1999;281: 1779-81.

Van Haselen R. پیوند مجدد هنر با علم: عدم امکان یا ضرورت؟ مجموعه مقالات سومین کنفرانس بین المللی. لندن: RLHH & Parkside Health، 22-23 فوریه 2001: 7.

ارنست E. استانداردهای چهارگانه؟ (سرمقاله). تمرکز Alt Comp Ther 2000;5: 1-2.

Colquhoun D. سر به سر. آیا NICE باید داروهای مکمل و جایگزین را ارزیابی کند؟ BMJ 2007;334:507.

Waber RL, شیو B, کارمون Z, Ariely D. ویژگی های تجاری دارونما و اثر درمانی. JAMA 2008;299: 1016-17.

میکوزی مهدی مبانی طب مکمل و جایگزین. نیویورک: چرچیل لیوینگستون ، 1996: 3.

شارما یو. طب مکمل امروز: پزشکان و بیماران. لندن: روتلج، 1992

Kayne SB ، Beattie N ، Reeves A. ویژگی های خریدار در بازار OTC هومیوپاتی. دارو J 1999;263: 210-12.

هانتلی, وایت, ارنست E. طب مکمل برای آسم. تمرکز Alt Comp Ther 2000;5: 111-16.

انجمن پزشکی بریتانیا. درمان جایگزین: گزارش هیئت علوم و آموزش. لندن: BMA ، 1986.

باکمن ر، صباغ کاظم. سحر و جادو یا پزشکی؟ لندن: مک میلان ، 1993.

دیپ پیسا نقش طب مکمل در جامعه ما و پیامدهای آن در تحقیقات. (سرمقاله) تمرکز Alt Comp Ther 2000;5: 109-10.

ریلی دی. برخورد درمانی. در: Kayne SB (ویراستار) ، تمرین هومیوپاتی. لندن: انتشارات داروسازی ، 2008: 98.

Howie JGR ، Heaney DJ ، Maxwell M ، Walker JJ ، Freeman GK ، Rai H. کیفیت در مشاوره های عمل عمومی: بررسی مقطعی. BMJ 1999;319: 738–43.

کمپین ملی آسم (آسم انگلستان). بررسی. لندن: آسم انگلستان ، 2001.

توپ TM, کاسترو رودریگز JA, گریفیث KA, هولبرگ CJ, مارتینز FD, رایت AL. خواهر و برادر, حضور در مهد کودک, و خطر ابتلا به آسم و خس خس سینه در دوران کودکی. N Engl J Med 2000;343: 538-43.

میچل CA، Adebajo A. مدیریت استئوآرتریت زانو: رویکرد کل نگر مهم است. (نامه) BMJ 2005;330:673.

Ventegodt S ، کندل من ، مریک J. تاریخچه کوتاهی از پزشکی کل نگر بالینی. علمی جهانی J 2007;7: 1622-30.

اسموتس جی سی. کل گرایی و تکامل. نیویورک: مک میلان ، 1926: 84-117.

ترسو آر. تمام حقیقت. افسانه سلامت جایگزین. لندن: فابر و فابر، 1989.

کامپیوتر Pietroni. پزشکی جامع: درس های جدیدی که باید آموخت. پزشک 1987;231: 1386-90.

اسپیگال د. دارونما چه ارزشی دارد؟ (سرمقاله) BMJ 2008;336: 967-8.

مولر ج. دست خط به عنوان یک علامت. Allgemeine Homoöpathische Zeitung 1993;238: 60-3.

گودوین JS, گودوین JM, Vogel AV. دانش و استفاده از دارونما توسط افسران خانه و پرستاران. آن کارآموز پزشکی 1979;91: 112-18.

Kaptchuk TJ ، Kelley JM ، Conboy LA و همکاران. اجزای اثر دارونما:

کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر. BMJ 2008;336: 999–1003.

McKee J. سلامت جامع و نقد طب غربی. Soc Sci Med 1988;26: 775-84.

Labonte R ، Penfold PS. فلسفه ارتقای سلامت. از سرزنش قربانی تا مسئولیت اجتماعی. ونکوور: بهداشت و رفاه وسترن رو ، 1997: 7.

دیویس م. از ژنومیک گرفته تا کلینیک: چالش برای علم مولکولی. دارو J 2000;265:411-15

کامپیوتر Pietroni. طب جایگزین. پزشک 1986;230: 1053-4.

کمیته منتخب مجلس اعیان در مورد علم و فناوری. طب مکمل و جایگزین، گزارش ششم 1999-2000 [HL123]. لندن: دفتر لوازم التحریر، 2000.

لمپرت N ، ارنست E ، ماس RW. طب مکمل و جایگزین. (نامه) لانست 2001;357:802.

دارماناندا اس. کارآزمایی های بالینی کنترل شده از داروهای گیاهی چینی: یک بازنگری. اورگان: موسسه طب سنتی ، 1997.

Sheehan MP, Rustin MHA, Atherton DJ و همکاران. اثر درمان گیاهی سنتی چینی در درماتیت آتوپیک بزرگسالان. لانست 1992;340: 13-17.

Bensoussan A, Menzies R. درمان سندرم روده تحریک پذیر با طب گیاهی چینی. جاما 1998;280: 1585-9.

مرکز ملی طب مکمل و جایگزین. مبانی CAM. موجود در: http://tinyurl.com/2jhwml (دسترسی 14 اکتبر 2007).

2

پزشکی یکپارچه - ترکیب مکمل و جایگزین

پزشکی در عمل

آیریس آر بل

مقدمه

هدف این فصل ارائه مقدمه ای بر مفاهیم، عملکرد و مناقشات پزشکی یکپارچه است.^1–4 اصطلاحات «طب مکمل و جایگزین» (CAM) و «طب یکپارچه» (IM) اغلب به جای یکدیگر در بحث های حرفه ای و غیرعادی مراقبت های سلامت استفاده می شوند. با این حال، CAM و IM برچسب هایی برای روش های همپوشانی اما نه یکسان برای در نظر گرفتن و انجام طیف گسترده ای از مداخلات بالینی هستند. "CAM" به عنوان یک اصطلاح بیشتر به نوع درمان (CAM) و نحوه تجویز درمان توسط ارائه دهنده (به روشی مکمل یا جایگزین نسبت به مراقبت های معمولی) اشاره دارد، در حالی که IM نوعی عمل بالینی توسط یک ارائه دهنده پزشکی معمولی را توصیف می کند که CAM را به کل جعبه ابزار درمان های مرسوم خود اضافه می کند (جدول 2.1).

ویژگی های IM

یک گروه تأثیرگذار از پزشکان که شیوه های خود را به عنوان یکپارچه توصیف می کنند، تعریف بسیار گسترده تری از زمینه بالینی خود ارائه می دهند که فراتر از صرفا استفاده از روش های CAM به عنوان ابزارهای بالینی است. کنسرسیوم مراکز بهداشت دانشگاهی برای پزشکی یکپارچه,⁵ به عنوان مثال، IM را در وب سایت خود به شرح زیر تعریف می کند:

پزشکی یکپارچه عملی از پزشکی است که اهمیت رابطه بین پزشک و بیمار را تأیید می کند، بر کل فرد تمرکز می کند، با شواهد مطلع می شود و از تمام رویکردهای درمانی مناسب، متخصصان مراقبت های بهداشتی و رشته ها برای دستیابی به سلامت و بهبودی مطلوب استفاده می کند.

جدول 2.1 تعاریف طب مکمل، جایگزین و یکپارچه^a

وضعیت برچسب نسبت به نظرات غربی

طب سنتی

جدول 2.1 ادامه دارد

^aشکل سیاسی غالب مراقبت های بهداشتی، طب غربی/آلوپاتیک/جریان اصلی/معمولی، با استفاده از اصطلاحات موجود در جدول، سایر اشکال مراقبت های بهداشتی را در رابطه با خود تعریف می کند. CAM، طب مکمل و جایگزین؛ IM ، پزشکی یکپارچه.

بنابراین، IM برای برخی از ارائه دهندگان شامل جهت گیری مجدد قوی به سمت مراقبت بیمار محور به جای مراقبت بیماری محور و نقش ارائه دهنده اصلی به عنوان شریک و مربی به جای شخصیت اقتدار است. اصل شروع با گزینه های کم خطر (که اغلب از CAM به جای مدل های دارویی/جراحی مراقبت هستند) نیز در اشکال خاصی از IM مهم است.¹ مخالفان تعریف گسترده IM اغلب این سوال را مطرح می کنند که چه چیزی یک پزشک IM را از هر ارائه دهنده مراقبت های اولیه خوب متمایز می کند. پاسخ به سوال دوم اغلب به گنجاندن روش های CAM در تمرین معمول IM و اتکا به درمان ها برای تحریک ظرفیت بهبودی خود سازمان یافته از درون بیمار، به جای خود درمان ها، برای درمان اشاره دارد

بیماری از خارج از فرد.^1,6

تمرین مدل ها و نقش ها

پزشکان پزشکی IM را به عنوان حوزه خود می بینند، اغلب با خود به عنوان تأثیرگذارترین مراکز برای هماهنگ کردن مراقبت های کلی - با پزشکان CAM به عنوان اعضای کمتر یک تیم چند رشته ای. جالب اینجاست که بون و همکاران.⁷ هفت مدل مفهومی مختلف ممکن را برای ارائه تیمی درمان های معمولی و CAM در کانادا توصیف کرد، یعنی تمرین موازی، مشورتی، مشارکتی، هماهنگ، چند رشته ای، بین رشته ای و یکپارچه. در تحقیقات بعدی اولیه، پزشکان معمولی مدل هایی مشابه شرایط فعلی زیست پزشکی را ترجیح می دهند، که در آن یک پزشک مراقبت کلی را هدایت می کند و بیماران را به عنوان اعضای تیم چند رشته ای به ارائه دهندگان CAM ارجاع می دهد. بسیاری از پزشکان CAM نقش متمایزتری را با استقلال از MD ها ترجیح می دهند، که شامل مدل های عملی موازی است که در آن CAM و ارائه دهندگان معمولی خطوط مراقبت جداگانه ای را ارائه می دهند.

بیماران.^8–10

خطرات مربوط به تعاملات درمانی و پیامدهای ضعیف تر ناشی از ارتباط و هماهنگی ناکافی بین ارائه دهندگان مراقبت از یک بیمار حتی در تیم های مراقبت معمولی آشکار است. بیماران اغلب به ارائه دهندگان در مورد سایر ارائه دهندگانی که می بینند یا سایر داروهایی که مصرف می کنند نمی گویند.¹¹ همچنین آنها به طور معمول اهمیت اصرار بر ارتباط حرفه ای بین همه ارائه دهندگان خود را برای ایمنی خود تشخیص نمی دهند. مشکلات حکایتی ناشی از شکست های ارتباطی در CAM و IM شامل مواردی از تداخلات نامطلوب و/یا عوارض جانبی بین گیاهان (به عنوان مثال درخت چهل سکه بیلوبا) یا مواد مغذی (به عنوان مثال ویتامین E با دوز بالا) و داروها است که به عنوان مثال منجر به اختلال در تجمع پلاکت و انعقاد ضعیف در طول جراحی می شود.^12–14

تاریخچه نگاری در IM

در نتیجه تاکید IM بر مراقبت های بیمار محور و پیشگیرانه از طریق اصلاح سبک زندگی، تاریخچه بالینی دریافتی و پیگیری معمولا گسترده تر و کمتر از ویزیت های مراقبت مرسوم معاصر متمرکز است. ارائه دهندگان IM تمایل دارند زمان بیشتری را با هر بیمار در طول ویزیت کلینیک بگذرانند (به عنوان مثال 1 تا 2 ساعت برای مصرف)، یک عامل غیر اختصاصی که برای بهبود سطح رضایت بیمار در مطالعات مرسوم و CAM شناخته شده است.^4,15–18

هدف کلی مراقبت IM به طور کلی بهبودی (بازگرداندن ظرفیت فرد برای تمامیت و انعطاف پذیری در مواجهه با تغییر و چالش) به جای لزوما، درمان تعریف شده یک بیماری خاص است (اگرچه پیامدهای «درمان» پزشکی مرسوم می توانند رخ دهند و رخ می دهند).¹⁸ در نتیجه، شرح حال شامل یک بررسی جامع با بیمار نه تنها از سابقه کامل پزشکی و دارویی مرسوم است، بلکه جنبه های زیست روانی-اجتماعی و معنوی زندگی فرد و زمینه شکایت ارائه شده است. جزئیات شامل تاریخچه رژیم غذایی مرسوم، ورزش و عادات، سابقه شبکه اجتماعی و پشتیبانی، باورها و شیوه های معنوی، و همچنین اطلاعات خاص در مورد تمام مداخلات غیر دارویی مانند مکمل های تغذیه ای و گیاهی، درمان های هومیوپاتی، و اشکال CAM توسط خود و ارائه دهنده است.^1,2

کاربردهای مکمل در برابر جایگزین درمان ها در IM

همانطور که توسط همکاری کاکرین تعریف شده است،¹⁹ درمان های مکمل درمان هایی هستند که خارج از پذیرش توسط شکل سیاسی غالب پزشکی قرار می گیرند (که به طور مختلف غربی ، آلوپاتیک ، جریان اصلی یا طب سنتی نامیده می شوند) ، اما به طور کمکی ، همراه با جریان اصلی طب غربی ، برای درمان بیماری های تشخیص داده شده در چارچوب مفهومی طب غربی استفاده می شوند. نمونه ای از مراقبت های تکمیلی، افزودن طب سوزنی خود-هیپنوتیزم یا طب سوزنی تجویز شده توسط ارائه دهنده ارائه دهنده به عنوان مکمل به مراقبت استاندارد معمول با داروهای آنالژزیک تجویز شده توسط پزشک و مراقبت استاندارد از زخم برای مدیریت درد پس از جراحی است. به عنوان مثال دیگر، برخی از بیماران سرطانی از مکمل های CAM، مانند محصولات مبتنی بر زنجبیل یا گیاهان چینی، برای تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده می کنند، یعنی استفاده مکمل از یک درمان غیر متعارف برای رسیدگی به عوارض جانبی یک درمان اصلی برای یک بیماری تهدید کننده زندگی.

در مقابل، درمان های جایگزین، درمان هایی هستند که توسط شکل پزشکی غربی غالب سیاسی خارج می شوند و برای اصلاح بیماری اولیه استفاده می شوند، در نتیجه جایگزین یا حذف طب غربی برای یک مشکل بالینی معین می شوند. به عنوان مثال، برخی از ارائه دهندگان طب سنتی چینی (TCM، که یک مداخله چند وجهی با هزاران سال سابقه بسیار فراتر از طب مدرن غربی است) از بسته های پیچیده و هماهنگ مراقبتی، از جمله طب سوزنی، مخلوطی از چندین گیاه چینی، تغییرات رژیم غذایی، تای چی یا چی گونگ و سایر روش ها برای درمان بیمار استفاده می کنند. به عنوان مثال ، هپاتیت مزمن ، برای عدم تعادل زمینه ای آسیب پذیری در بیان خود بیماری. ارائه دهندگان TCM همچنین بر لزوم انجام روش های تشخیصی خود برای تعیین بسته درمانی مناسب تأکید می کنند که منجر به انواع مختلفی از برچسب های اتیولوژیک برای بیماران مبتلا به پزشکی غربی "یکسان" می شود

تشخيص.²⁰

بنابراین، گروهی از بیماران با تشخیص غربی به ظاهر همگن، احتمالا طیف ناهمگنی از تشخیص های TCM را بر اساس تئوری TCM دریافت می کنند. هر تشخیص TCM به جای یک درمان استاندارد برای هر بیمار، توسعه بسته های مراقبتی چند-وجهی و فردی را هدایت می کند.^21,22 یک فرض اساسی در بسیاری از اشکال CAM، به ویژه کل سیستم ها، مانند TCM، هومیوپاتی و آیورودا، این است که اجزای درمانی چندگانه برای همکاری با یکدیگر در جهت یک هدف مشترک تسریع بهبودی در فرد به عنوان یک شبکه دست نخورده یا سیستم پیچیده ضروری هستند.²³ برخلاف تجویز یک داروی "گلوله جادویی" یا عامل تصفیه شده برای ایجاد یک نتیجه خوب برای هر قسمت جداگانه بدن. به طور مشابه، برخی از پزشکان IM بسته درمانی کلی را می بینند که از رویکردهای متعدد برای بهبودی به عنوان یک سیستم کامل و مرتبط با تأثیری بیشتر از مجموع قطعات جداگانه استفاده می کند.

حتی زمانی که یک متخصص مراقبت سلامت سعی می کند از دیدگاه «مبتنی بر شواهد» به بیماران راهنمایی ارائه دهد، داده های مربوط به پیامدهای دنیای واقعی بسته های مراقبت فردی تقریبا وجود ندارد. اکثر شواهد موجود، تحت تاثیر مدل کارآزمایی دارویی تقلیل گرایانه برای کارآزمایی های تصادفی سازی و کنترل شده (RCTs)، به جای اثربخشی مداخلات پیچیده ترکیبی که مشخصه عملکرد در دنیای واقعی هستند، فقط به کارآزمایی های اثربخشی ایزوله از مداخلات تکی، یک به یک، می پردازند. گزارش های به دست آمده از برخی کارآزمایی های عملی و مشاهده ای روی نمونه های بزرگی از بیماران، مطالعات هزینه-اثربخشی و داده های مصاحبه خود-گزارشی فشرده از پژوهش های کیفی ممکن است در نهایت نیاز پزشکان را به اطلاعات در مورد نحوه عملکرد بیماران واقعی تحت درمان با چنین برنامه های مداخله ای چند-وجهی برطرف کنند.^9,24–34

مراقبت فردی

محققان مکمل و جایگزین، با معرفی یک روش انتخاب دوگانه در طراحی کارآزمایی های بالینی خود، تفاوت های تشخیصی بین شیوه های غربی و CAM را رسمی کرده اند.³⁵ با اذعان به تسلط طب غربی، آنها ابتدا گروهی از بیماران را شناسایی می کنند که با تشخیص غربی همگن هستند، و سپس به ارائه دهندگان CAM اجازه می دهند تا تشخیص های فردی خود را در سیستم مراقبت خود انجام دهند، در نتیجه زیرگروه های متعدد و بسیار ناهمگنی را ایجاد می کنند که برچسب های غربی و CAM را حمل می کنند.²⁰ داده های به دست آمده از حداقل یک مطالعه در مورد ترکیبات گیاهی چینی برای درمان سندرم روده تحریک پذیر، از اهمیت تعیین تشخیص و برنامه درمانی CAM فردی حمایت می کند. در یک کارآزمایی دوسو-کور که در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، هر دو ترکیب گیاهی استاندارد شده و فردی در کاهش نشانه ها پس از 16 هفته نسبت به دارونما برتری داشتند، اما فقط زیر-گروه دریافت کننده گیاهان فردی 14 هفته پس از پایان کارآزمایی، بهبودی را حفظ کردند.³⁶

جالب اینجاست که محققان دیگر گزارش دادند که طب سوزنی، هنگامی که از بقیه TCM خارج می شود (به عنوان مثال با مخلوط های گیاهی و سایر درمان ها)، فقط برای برخی از بیماران مبتلا به سیستیت عود کننده که معیارهای یکی از چندین تشخیص مختلف TCM را داشتند، موثر است.²⁰ مطالعه دوم، همراه با سایر تحقیقات در حال ظهور در مورد تفاوت های فردی، نشان می دهد که پزشکان IM ممکن است بتوانند از سیستم های تشخیصی CAM و سایر انواع تحقیقات بالینی تفاوت های فردی برای تریاژ بیماران از نظر بالینی به برنامه های مراقبتی که به احتمال زیاد به آنها کمک می کنند، استفاده کنند.^37–39 بیماران با تشخیص پزشکی غربی معین نه تنها در انواع دیگر (CAM) چارچوب های تشخیصی با یکدیگر متفاوت هستند، بلکه ممکن است از نظر ظرفیت خود برای پاسخ به یک روش CAM ایزوله که از زمینه خود برای گنجاندن در یک بسته درمانی پزشکی «یکپارچه» گرفته شده است، متفاوت باشند.

برای پزشکان ، طرح های تحقیقاتی ، از عمل روزمره بسیار دور از عمل روزمره مرتبط است. حتی در طبابت اصلی پزشکی، ارائه دهندگان اولیه مشکل زیادی را در استفاده از نتایج RCTهای ایده آل در مورد داروهای تکی برای یک بیمار پیچیده متوسط در جراحی های خود تصدیق می کنند.⁴⁰ برخی از محققان در هر دو جریان اصلی^41,42 و CAM^28,33,43,44 تحقیقات بالینی شروع به اشاره به مزایای انجام مطالعات مشاهده ای و/یا عملی خوب به جای RCT برای ارزیابی درمان ها در یک زمینه واقعی تر با ارتباط عملی با شرایط بالینی واقعی کرده اند، یعنی پزشکان شاغل با بسیاری از بیماران پیچیده با شرایط متعدد، درمان های متعدد، مسئولیت پذیری درمان افتراقی و پروفایل های عوارض جانبی، ترجیحات و تحمل های فردی مواجه می شوند. و عوامل تعدیل کننده فرهنگی/خانوادگی/اجتماعی برای اثربخشی (حتی زمانی که یک درمان خود اثربخشی خود را نشان داده است).¹

علاوه بر این، برای هر پزشک که تلاش می کند تمرین IM "مبتنی بر شواهد" را پیاده سازی کند، درک مشکلات و چالش های روش شناختی قابل توجهی که در تفسیر حتی مقالات تحقیقاتی مرتبط با CAM "با کیفیت بالا" ایجاد می شود، بسیار مهم است تا یافته های هر مطالعه معین را در چشم انداز مناسب قرار دهد، یعنی "کیفیت بالا" به کیفیت اعتبار داخلی از دیدگاه طراحی پزشکی و گزارش دهی مرسوم اشاره دارد. با فرض اینکه مداخله می تواند استاندارد شده و برای جمعیت بیماران همگن آلوپاتیک تجویز شود. هم فرض استاندارد سازی درمان، که برای ارزیابی داروهای دارویی خالص منصفانه است، و هم فرض همگنی نمونه بیمار بر اساس تشخیص پزشکی غربی، اغلب برای برآورده کردن الزامات اعتبار خارجی در مطالعات مربوط به مداخلات پیچیده CAM و IM که نیاز به تشخیص های فردی مبتنی بر CAM و برنامه های درمانی چند-بعدی دارند، نامناسب است. از آنجایی که تمرین IM معمولا شامل بیش از یک رویکرد درمانی است، ظهور IM لزوم توسعه راه های بهتر برای تولید داده های مطالعه با کیفیت بالا و مفید برای پزشکان را به اوج می رساند.^45–47

حتی در پزشکی اصلی، یک پزشک نادر است که می تواند فقط از یک مداخله در یک بیمار استفاده کند، حداقل در یک فرد مبتلا به بیماری های مزمن و نیاز به چندین دارو برای مشکلات سلامتی و عوارض جانبی متعدد. داده های نظرسنجی نشان می دهد که کاربران CAM از یک سوم تا نیمی یا بیشتر جمعیت را تشکیل می دهند. بسیاری از نظرسنجی ها همچنین شیوع بالاتری از استفاده از CAM را در افراد مبتلا به بیماری های مزمن موجود نشان داده اند که مراقبت های اصلی یا نتوانسته اند منفعتی داشته باشند یا خطراتی را ارائه می دهند که بیماران آن را غیرقابل قبول می دانند. از آنجایی که کاربران CAM برای مراقبت از خود در مشکلات حاد و مزمن سلامتی بسیار به محصولات طبیعی متکی هستند (به عنوان مثال 19 درصد از جمعیت ایالات متحده از مکمل هایی استفاده می کنند که پتانسیل تعامل با داروهای دارویی را دارند⁴⁸)، پزشکان اصلی باید پایگاه دانش خود را در مورد CAM گسترش دهند، خواه IM را انجام دهند یا نه.

خواص نوظهور محصولات طبیعی و بسته های مراقبتی هماهنگ

جدا از سوال تشخیص و درمان فردی، یکی دیگر از ادعاهای مهم در IM، اهمیت دست نخورده ماندن محصولات طبیعی به جای تلاش برای استخراج و تجویز اجزای خالص شده است. شواهد واقعی برای ارزش فرضی دست نخورده گذاشتن محصولات طبیعی (به عنوان مثال،. با استفاده از کل گیاه به جای عصاره خالص) و / یا ترکیب درمان برای هم افزایی مثبت فرضی مخلوط است.

یک مطالعه اخیر علوم پایه،⁴⁹ برای مثال, نشان داد که عصاره خالص کورکومینوئیدها از ادویه زردچوبه اعمال اثر ضد التهابی قوی در یک مدل حیوانی تجربی برای آرتریت. در مقابل، زردچوبه دست نخورده خام چنین مزایایی را مهار می کند، که نشان می دهد برای این وضعیت خاص، یک رویکرد توسعه دارویی معمولی ممکن است مفیدتر از اتکای مشتق شده از CAM به یک عامل طبیعی دست نخورده باشد. از سوی دیگر، داده ها نشان می دهد که ویتامین ها و مواد معدنی متعدد با هم، یعنی مخلوط های ذاتا پیچیده ای از مکمل های غذایی که به طور طبیعی در شبکه های بیوشیمیایی بدن با هم کار می کنند، ممکن است برای مراقبت های پیشگیرانه مفید باشند.⁵⁰ در حالی که دوزهای بالای ویتامین های فردی - که به خودی خود به عنوان دارو در دوزهای غیر فیزیولوژیکی استفاده می شوند - ممکن است تحت شرایط خاصی مضر باشند.⁵¹

درسی که از تحقیقات موجود گرفته شده است این است که ارائه دهندگان IM باید در این فرض که می توانند درمان های CAM را از زمینه اصلی خود خارج کنند تا برنامه های درمانی ترکیبی طراحی شده از دیدگاه پزشکی غربی را جمع آوری کنند، محتاط باشند. هر درمان CAM ممکن است به عنوان بخشی از یک بسته مراقبتی که برای درمان تشخیص CAM در فرد به عنوان یک کل طراحی شده است، سرچشمه بگیرد، نه تشخیص غربی. یک پزشک IM در معرض خطر استفاده از CAM است که گویی یک دارو است. پیامدهای ناخواسته نمی توانستند شامل هیچ مزیتی باشند، در مواردی که برخی از آنها ممکن است در یک زمینه مناسب امکان پذیر باشند، یا حتی عوارض جانبی ناشی از استفاده نامتوازن از درمان ها جدا از یکدیگر.

Who practises IM versus CAM?

Healthcare professionals

اصطلاح «پزشکی یکپارچه» بیشتر به شکلی از عمل توسط پزشکان آموزش دیده و دارای مجوز غربی و متخصصان سلامت وابسته اشاره دارد که درمان های CAM را به یک عمل «مرسوم» اضافه می کنند تا هر نوع خاصی از مداخله. ارائه دهندگان IM معمولا پزشکان یا پرستاران هستند، در حالی که پزشکان CAM می توانند ارائه دهندگان معمولی یا طبیعت شناسان، طب سوزنی یا پزشکان طب شرقی، کایروپراکتیک ها، استئوپات ها، هیپنوتراپیست ها، هومیوپات های حرفه ای یا افراد عادی باشند که مراقبت از خود یا مراقبت های بهداشتی جایگزین را برای مشتریان انجام می دهند. ارائه دهندگان CAM ممکن است بسته به رشته و محل فعالیت خود، تحت هیئت های صدور مجوز یا نهادهای صدور گواهینامه تحت نظارت فعالیت کنند یا نکنند. از آنجایی که بسیاری از ارائه دهندگان CAM پزشکان دارای مجوز یا متخصصان بهداشتی وابسته معمولی نیستند، درمان های CAM را به بیماران ارائه می دهند، اما لزوما درمان های IM را ارائه نمی دهند. درمان ها با استفاده واقعی بیمار از درمان های مرسوم و غیر-متعارف «مکمل» یا «یکپارچه» می شوند.

بیماران به عنوان یکپارچه ساز

در حال حاضر، IM خود یک متا-سیستم از سیستم های مراقبتی است که به خوبی مشخص نشده است.³ هیچ استاندارد عملی یا اعتبارنامه پذیرفته شده ای برای ارائه دهندگان IM وجود ندارد. در همین حال، با یا بدون ارائه دهنده IM، بیمارانی که از مداخلات مرسوم و CAM استفاده می کنند، برنامه های درمانی خاص و «یکپارچه» خود را توسعه می دهند، اغلب بدون راهنمایی حرفه ای کلی در مورد مزایا و خطرات بالقوه بسته کلی مراقبت. مطالعات متعدد نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق بیماران استفاده کننده از CAM نیز از مراقبت های غربی معمولی استفاده می کنند، زمانی که در دسترس آنها باشد. در واقع، بیش از نیمی از کاربران CAM در ایالات متحده معتقدند که ترکیب درمان های معمولی و CAM کمک می کند.⁴⁸

برخی از یافته ها تفاوت های مشخصی را در فرآیندهای تصمیم گیری میان بیمارانی که از درمان های معمولی و CAM به تنهایی استفاده می کنند، نشان می دهد.⁵² علاوه بر این، بیمارانی که تا به حال از تعداد زیادی از روش های مختلف CAM و/یا انواع خاصی از CAM (به عنوان مثال پزشکی انرژی یا کل سیستم هایی مانند هومیوپاتی و TCM) استفاده کرده اند، تفاوت های پایه فردی را در ویژگی های شخصیتی سازگار بین فرهنگی مانند گشودگی بیشتر برای تجربه، یا ویژگی مرتبط مبتنی بر ژنتیکی - جذب در تجربیات داخلی و خارجی نشان می دهند.^53,54 بنابراین، این مهم است که حتی در میان افرادی که به دنبال درمان IM هستند و از آن استفاده می کنند، بیماران فردی - و ارائه دهندگان - در نگرش خود نسبت به جنبه های خاصی از IM و ترجیحات برای روش های خاص CAM متفاوت هستند.⁵⁵

ادغام IM در سیستم های مراقبت های بهداشتی

برخی از آموزش های CAM منجر به صدور مجوز رسمی و/یا اعتبارنامه های صادر شده توسط دولت می شود، اما نه لزوما. کشورها و شهرداری ها در قوانین و مقررات خود در مورد اعتبار پزشکان و انواع مختلف پزشکان CAM تفاوت قابل توجهی دارند. بنابراین، در کالج های طبیعت درمانی معتبر 4 ساله ایالات متحده، دانشجویان دوره های مرتبط با پزشکی اصلی مانند آناتومی، فیزیولوژی، بیوشیمی، فارماکولوژی را می گذرانند، اما افرادی که مدرک طبیعت درمانی را از یک برنامه غیر معتبر دریافت می کنند، می توانند تجربیات آموزشی کاملا متفاوتی داشته باشند. علاوه بر این، آموزش علوم پایه پزشکی برای ارائه دهندگان CAM ممکن است بیشتر بر مفاهیم و یافته های مرتبط بالینی با عمل CAM متمرکز باشد تا طب غربی. به طور خلاصه، ارائه دهندگان CAM ممکن است به هیچ وجه طب غربی را انجام دهند یا نکنند و بنابراین، طبق تعریف، IM را به این ترتیب به بیماران خود ارائه نمی دهند. یک پزشک بیماری را همانطور که توسط طب غربی تعریف شده است، تشخیص و درمان می کند. از نظر قانونی، ارائه دهندگان CAM در صورت اجتناب از استفاده از تشخیص ها و درمان های پزشکی غربی، بدون مجوز طبابت نمی کنند. برخی از برنامه های آموزش بالینی در IM در مراکز سلامت دانشگاهی در ایالات متحده توسعه یافته اند، از جمله ایجاد مدل های شایستگی پیشنهادی برای آموزش IM.¹⁷

باز هم، موضوعی که به طور مداوم از طریق استفاده از اصطلاحات "CAM" و "IM" اجرا می شود، این فرض ضمنی است که جریان اصلی طب سنتی غربی و پزشکان آن نسبت به سایر انواع درمان "برتر" هستند. در چنین استفاده ای از زبان این فرض نهفته است که پزشکان غربی و متخصصان بهداشت متحد هنوز مقامات نهایی در زمینه بهداشت و مراقبت های بهداشتی هستند. اگر شکل علمی آنها (یعنی RCTهای دوسوکور و کنترل شده با دارونما، که در ابتدا در اواسط دهه 1900 برای آزمایش عوامل دارویی ایجاد شدند) اثربخشی یک درمان غیرمتعارف را برای عمل به شیوه ای مشابه دارو در درمان تشخیص غربی «ثابت» کند، ارائه دهندگان IM درمان غیرمتعارف را به عنوان یک جایگزین دارو می پذیرند - و آن را در شیوه های خود جذب می کنند. با این حال، اگر یک درمان مانند یک دارو در یک RCT رفتار نکند، پزشکان IM ممکن است درمان هایی را که می توانند به افراد خاصی که به عنوان زیر-گروه در طراحی RCT شناخته نمی شوند، کمک کنند، رد کنند.²⁰

علاوه بر این، فلسفه های CAM و برخی رویکردها برای IM مسائل دیگری را مطرح می کند، به عنوان مثال سوال اهداف مراقبت به عنوان مثال. در دنیای CAM و IM، ارائه دهندگان بر تعریف سازمان بهداشت جهانی از سلامت به شرح زیر تأکید می کنند:

سلامتی حالتی از بهزیستی کامل جسمی، روحی و اجتماعی است و صرفا عدم وجود بیماری یا ناتوانی نیست.

در سطح عملی، آیا پرورش سلامتی، نه صرفا حذف بیماری، در مأموریت حرفه های بهداشتی قرار می گیرد؟ آیا پرداخت کنندگان شخص ثالث، از جمله خدمات مراقبت های بهداشتی دولتی، باید برای یک فرد بدون بیماری هزینه کنند تا سلامتی خود را افزایش دهند؟ بسیاری از کلینیک های IM در آمریکای شمالی نتوانسته اند مدل های مالی مناسبی را برای ارائه برنامه های مراقبتی خود پیدا کنند. برخی با ارائه خدمات تشخیصی و درمانی با فناوری پیشرفته، متعارف، غربی که درآمد ایجاد می کنند به منظور حمایت از مراقبت های کم تکنولوژی، ارتقای سلامت، مشتق شده از CAM که این کار را نمی کند، راه حل های سازش غیرمعمول پیدا کرده اند.

خطرات منحصر به فرد IM برای بیمار چیست؟

قابل توجه است که موارد نسبتا نادر عوارض جانبی جدی از یک مکمل محصول طبیعی داده شده و یا درمان CAM دریافت توجه گسترده در هر دو رسانه حرفه ای و غیر روحانی. گزارش های مداوم نگران کننده از موربیدیتی و مرگ و میر شدید ناشی از ابزارهای پزشکی غربی، از جمله داروهای تجویز شده، و همچنین خطرات داروهای تجویز نادرست (به عنوان مثال آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ویروسی، که منجر به ظهور سویه های باکتری مقاوم به دارو می شود) باعث می شود که بسیاری از ارائه دهندگان IM از روش های CAM با سوابق ایمنی بهتر در استفاده گسترده در جامعه به عنوان اولین روش حمایت کنند. به جای ثانویه یا سوم، خط درمان.¹ برخی از داده ها نشان می دهند که گنجاندن انواع خاصی از CAM در یک مطب IM می تواند در شرایط خاص، هزینه های کلی مراقبت از بیمار را کاهش دهد، باعث پذیرش و پایبندی بیمار بالاتر و بروز عوارض جانبی شود.^56–58 نگرانی ها در مورد تداخل احتمالی مکمل های غذایی با اثربخشی عوامل شیمی درمانی همچنان وجود دارد، اما شواهد برای آسیب قطعی نیست. در حقیقت، بسیاری از مطالعات نشان می دهد که نتایج بالقوه بهبود بقا در بیماران سرطانی که آنتی اکسیدان ها را در طول درمان های انکولوژی مرسوم با شیمی درمانی یا رادیوتراپی اضافه می کنند، نشان می دهند.⁵⁹

با این وجود، برای هر ارائه دهنده ای که CAM را در عمل شامل می شود، خطرات و بدهی های بالقوه خاصی وجود دارد، به عنوان مثال عدم نظارت نظارتی در بسیاری از کشورها منجر به شکست و سوء استفاده در تولید شده است. مکمل های غذایی و گیاهی متعدد لزوما حاوی مقدار مواد تشکیل دهنده ذکر شده بر روی برچسب نیست. برخی از آنها آلاینده ها و سمی های خطرناک را به خود مکمل ها وارد می کنند، مانند سرب، هورمون ها و داروهای دارویی در مقادیر متغیر. مشکلات قبلی با مکمل های تریپتوفان ناشی از, حداقل تا حدی, از یک آلاینده تولید شده توسط فرایند تولید خود را در یک تامین کننده عمده. اخیرا, محصولات کاوا کاوا, در اصل به عنوان با ارزش برای درمان اضطراب خفیف و مشکلات مرتبط, باعث قابل توجه, البته موارد نسبتا نادر از آسیب کبدی fulminant, شاید به دلیل استفاده از عصاره های الکلی در پردازش غربی (متفاوت از روش های آماده سازی سنتی). مخلوط گیاهی PC-SPES، که در ابتدا برای درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات مفید بود،^60,61 در برخی از دسته ها با استروژن و سایر آلاینده ها قابل توجه ظاهر شد.⁶²

به غیر از آلاینده ها، استفاده طولانی مدت بیش از حد از ویتامین B6 با دوز بالا (پیریدوکسین) می تواند منجر به نوروپاتی محیطی شود که ممکن است پس از قطع آن معکوس شود یا نشود. در موارد خاص، گیاه خار مریم که برای افسردگی خفیف تا متوسط استفاده می شود، می تواند بر سطح و/یا فعالیت داروهای ضد بارداری خوراکی و ضد HIV و برخی از عوامل شیمی درمانی سرطان تأثیر منفی بگذارد. چندین بررسی عالی خلاصه نگرانی های خاص برای نظارت بر مواد مخدر-گیاه و دارو و مواد مغذی فعل و انفعالات.^63–67 به عنوان مثال، یک بررسی اخیر کانادایی اشاره کرد که بیمارانی که زن هستند، مسن تر، در سطوح اجتماعی-اقتصادی پایین تر هستند و قبلا برای دیابت یا فشار خون بالا درمان شده اند، در معرض خطر ابتلا به حداقل یک واکنش از این دست هستند. با این حال، اهمیت بالینی فعل و انفعالات بالقوه هنوز مشخص نشده است. در انگلستان, به طور مشابه, افراد مسن تر – که اغلب داروهای تجویزی متعدد – حمل افزایش خطر تداخلات دارویی با مکمل های غذایی.⁶⁸

هر دو فعل و انفعالات فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک خطرات در IM شامل مکمل های طبیعی هستند, البته در بروز ظاهرا کم, از داده های موجود. اگرچه سایر اشکال CAM نیز می توانند عوارض جانبی را با نرخ پایین ایجاد کنند (به عنوان مثال موارد افزایش اضطراب در برخی از بیماران مبتلا به حمله پانیک که سعی در مدیتیشن، آسیب جدی طناب نخاعی در بیماران کایروپراکتیک گاه به گاه و سوراخ شدن سوزن ریه در بیماران طب سوزنی نادر دارند)، بروز و معمولا شدت خطرات CAM نسبتا کمتر از داروهای دارویی در دست پزشکان آموزش دیده است.

روش های طب مکمل و جایگزین مانند درمان های هومیوپاتی به طور کلی سابقه ایمنی بسیار خوبی دارند، و چندین کشور دستورالعمل های استانداردسازی بیشتری برای تولید هومیوپاتی نسبت به مکمل های گیاهی یا تغذیه ای دارند.^66–68 قابل ذکر است که هم متخصصان مراقبت های بهداشتی و هم افراد عادی گاهی اوقات محصولات گیاهی و سایر مکمل ها را با داروهای هومیوپاتی اشتباه می گیرند. روش ها و استانداردهای آماده سازی داروهای هومیوپاتی، حتی اگر از منابع حیوانی، معدنی و گیاهی ناشی شوند، به طور قابل توجهی با محصولات گیاهی یا تغذیه ای متفاوت است. فقط محصولات هومیوپاتی به عنوان نیاز تولید خود تحت مراحل رقت و ساکشن سیستماتیک قرار می گیرند. فرآیند رقت / ساکشن 24 برابر یا 12 درجه سانتیگراد و قدرت های بالاتر را در غلظت های فراتر از تعداد مولکول های آووگادرو قرار می دهد، اما با شواهد قابل اندازه گیری از فعالیت بیولوژیکی و تغییر خواص شیمیایی فیزیکی.^69–77

ارائه دهندگان جریان اصلی اغلب نگران این هستند که بیماران درمان های مرسوم حساس به زمان، به عنوان مثال در سرطان، زمانی که شکست دیرهنگام CAM و شروع مراقبت های مرسوم ممکن است به اندازه مداخله قبلی در کاهش مرگ و میر موثر نباشد، به تعویق بیندازند. با این حال، داده های شیوع در مورد سناریوی دوم در بین کاربران CAM قانع کننده نیست. اکثر کاربران CAM در حال حاضر از مراقبت های معمولی استفاده می کنند و از ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود راضی هستند، اما متوجه می شوند که ابزارهای پزشکی اصلی برای اهداف سلامت شخصی آنها کافی نیست.^48,78

همانطور که قبلا اشاره شد, حتی زمانی که یک محصول قابل اعتماد مواد تشکیل دهنده ادعا شده بر روی برچسب و نه بیشتر, واکنش های جانبی می تواند از تعامل با درمان های دیگر شامل داروها رخ دهد, گیاهان یا مواد مغذی. حتی نوشیدن آب گریپ فروت می تواند در متابولیسم دارو اختلال ایجاد کند. یکی از شایع ترین مشکلات گزارش شده، افزایش اثرات ضد انعقاد ویتامین E با دوز بالا یا جینکو بیلوبا است. به عنوان مثال، بیمارانی که در ایالات متحده آمریکا کومادین مصرف می کنند (قرص های وارفارین سدیم USP؛ وارفارین در انگلستان)، باید برای تثبیت لازم اجزای چند دارویی، انتخاب عوامل مختلف با خطر کمتر تداخلات دارویی و تنظیم مجدد دوزهای دارویی، تحت نظارت دقیق قرار گیرند.

نتایج

اگرچه در میان طرفداران CAM بحث برانگیز است، اما محیط نظارتی به وضوح به نفع فرهنگ ساختاریافته پزشکی جریان اصلی غربی است. برای ایمنی بیمار، گرایش به سمت استانداردهای اولیه آموزش، حرفه ای سازی و ارائه اعتبار برای ارائه دهندگان CAM یک پیشرفت عملی و مطلوب است.⁷⁹ در عین حال، ماهیت انتخاب های مراقبت های بهداشتی مبتنی بر مصرف کننده، فوریت اجرای الزامات آموزشی مداوم رسمی را در مورد تعاملات بالقوه مفید و مضر درمان های پزشکی غربی و CAM، نه تنها برای پزشکان معمولی، پرستاران، داروسازان و سایر متخصصان بهداشت متحد، بلکه برای ارائه دهندگان CAM و مصرف کنندگان نیز برجسته می کند.⁸⁰

تغییر به سمت تنظیم محصولات CAM مصرفی، مانند مکمل های تغذیه ای و گیاهی، حوزه پیچیده تر و بحث برانگیزتری است. بدون شک به نفع بهداشت عمومی در هر کشوری است که محصولات خطرناک حاوی آلاینده های سمی، داروها و هورمون ها به سرعت شناسایی و از دسترس خارج شوند. تولید و اجرای استانداردهای تولید خوب برای مکمل ها نیز نیازهای عمومی را برای محصولات ایمن و قابل اعتماد بدون نسخه برآورده می کند. با این حال، ویژگی های نحوه تنظیم و اجرای استانداردها برای ارائه دهندگان CAM و محصولات به یک چالش دشوار تبدیل می شود.

یکی از خطرات این است که تنظیم کننده ها بر روی تصرف خواهند کرد, مثلا, استاندارد سازی یک محصول گیاهی به یک جزء واحد با این فرض که تشکیل دهنده تنها جزء معنی دار فعال از گیاه است. در برخی شرایط، این فرض ممکن است صحیح و مناسب باشد. با این حال، بسیاری از گیاهان دارویی استدلال می کنند که یک استراتژی تشکیل دهنده واحد می تواند اثربخشی دارویی واقعی گیاه دست نخورده را تحریف کند و محصولاتی را با پتانسیل بیشتر برای سود بالاتر و خطر کمتر حذف کند.

یکی دیگر از خطرات مقررات در CAM این است که بدخواهان از کنترل سیاسی خود بر تنظیم و اجرای استانداردها برای جلوگیری از در دسترس قرار دادن برخی از شیوه های CAM، پزشکان و محصولات برای عموم استفاده می کنند. تاریخ علم و مراقبت های بهداشتی مملو از نمونه های مستند و حکایتی از تأثیرات سوگیری های اصلی صاحبان قدرت در جلوگیری از چالش کنندگان با باورهای وضع موجود است که پرونده خود را مطرح می کنند و/یا از ارائه خدمات خود.^81–83 نمونه های اخیر که در آن علم در نهایت از ادعاهای "ظالمانه" ماوریک های پزشکی حمایت کرد، نقش هلیکوباکتر پیلوری در ایجاد زخم های معده و اهمیت افزایش سطح هموسیستئین به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی عروقی بود.

از یک طرف، برتری فرضی طب غربی عمدتا در زمینه های مزایا، فرض عملکرد مبتنی بر شواهد علمی و استانداردهای نظارتی برای محصولات و اعتبار ارائه دهنده قرار می گیرد. از سوی دیگر، سوابق استفاده تاریخی و ایمنی طولانی مدت در زمینه های دنیای واقعی، و همچنین سطوح بالای پذیرش بیمار در جوامع فرهنگی و/یا قومی خاص، در واقع بسیاری از درمان های CAM را نسبت به رویکردهای مدرن غربی ترجیح می دهد.

به طور خلاصه، اینکه آیا یک ارائه دهنده اصلی CAM را برای خود یا بیمارانش ترجیح می دهد، نامطلوب است، از آن استفاده می کند یا خیر،^84,85 واقعیت مبتنی بر مصرف کننده این است که همه ارائه دهندگان به برخورد با بیمارانی که هم از CAM و هم از طب سنتی در اکثر محیط های مراقبت های بهداشتی استفاده می کنند، پرتاب می شوند. همه متخصصان مراقبت های بهداشتی مسئول باید به دنبال آموزش مداوم در CAM باشند و منابع علمی را برای مطالعات مناسب طراحی و اجرا شده در مورد بسته های مراقبتی در IM نظارت کنند. IM به عنوان یک رشته، در مراحل ابتدایی خود قرار دارد، اما میزان انتظارات مصرف کننده نیاز به بلوغ سریع در سطوح بالینی، آموزشی و پژوهشی دارد.

References

Rakel D. Integrative Medicine, 2nd edn. Philadelphia, PA: Saunders Elsevier, 2007.

Kliger B, Lee R. Integrative Medicine: Principles for practice. New York: McGraw-Hill, 2004.

Bell IR, Caspi O, Schwartz GE et al. Integrative medicine and systemic outcomes research: issues in the emergence of a new model for primary health care. Arch Intern Med 2002;162:133–40.

Gaudet TW. Integrative medicine: the evolution of a new approach to medicine and to medical education. Integr Med 1998;1(2):67–73.

Consortium of Academic Health Centers for Integrative Medicine. Integrative Medicine, 2005. Available at: www.imconsortium.org/cahcim/about/ home.html (accessed 27 September 2007).

Snyderman R, Weil AT. Integrative medicine: bringing medicine back to its roots. Arch Intern Med 2002;162:395–7.

Boon H, Verhoef M, O’Hara D, Findlay B. From parallel practice to integrative health care: a conceptual framework. BMC Health Services Research 2004;4(1):1.

Hollenberg D. Uncharted ground: patterns of professional interaction among complementary/alternative and biomedical practitioners in integrative health care settings. Soc Sci Med 2006;62:731–44.

Kaptchuk TJ, Miller FG. Viewpoint: what is the best and most ethical model for the relationship between mainstream and alternative medicine: opposition, integration, or pluralism? Acad Med 2005;80:286–90.

Thompson TD, Weiss M. Homeopathy – what are the active ingredients? An exploratory study using the UK Medical Research Council’s framework for the evaluation of complex interventions. BMC Compl Altern Med 2006;13(6):37.

Eisenberg DM, Davis RB, Ettner SL et al. Trends in alternative medicine use in the US, 1990–1997. Results of a follow-up national survey. JAMA 1998; 280:1569–75.

Busato A, Donges A, Herren S, Widmer M, Marian F. Health status and health care utilisation of patients in complementary and conventional primary care in Switzerland – an observational study. Fam Pract 2006;23(1):116–24.

Agdal R. Diverse and changing perceptions of the body: communicating illness, health, and risk in an age of medical pluralism. J Altern Compl Med 2005;11(suppl 1):S67–75.

Chang LK, Whitaker DC. The impact of herbal medicines on dermatologic surgery. Dermatol Surg 2001;28:759–63.

Tai-Seale M, McGuire TG, Zhang W. Time allocation in primary care office visits. Health Serv Res 2007;42:1871–94.

Lin CT, Albertson GA, Schilling LM et al. Is patients’ perception of time spent with the physician a determinant of ambulatory patient satisfaction? Arch Intern Med 2001;161:1437–42.

کلیگلر ب ، ذرت V ، Schachter S و همکاران ، کارگروه آموزش ، کنسرسیوم مراکز بهداشت دانشگاهی برای پزشکی یکپارچه. شایستگی های اصلی در پزشکی یکپارچه برای برنامه های درسی دانشکده پزشکی: یک پیشنهاد. Acad Med 2004; 79: 521-31.

Bikker AP ، Mercer SW ، Reilly D. یک مطالعه آینده نگر آزمایشی در مورد مشاوره و همدلی رابطه ای ، توانمندسازی بیمار و تغییرات سلامتی طی 12 ماه در بیمارانی که به بیمارستان هومیوپاتی گلاسکو می روند. J Altern Compl Med 2005; 11: 591-600.

زولمن سی ، ویکرز A. ABC طب مکمل: طب مکمل چیست؟ BMJ 1999; 319: 693-6.

آلرائک تی ، بائرهایم A. اثر درمان طب سوزنی پیشگیرانه در زنان مبتلا به سیستیت راجعه: بیماران کلیوی بهتر هستند. J Altern Compl پزشکی 2003; 9: 651-8.

Caspi O ، بل IR. یک اندازه برای همه مناسب نیست: تعامل استعداد و درمان (ATI) به عنوان یک چارچوب مفهومی برای تحقیق نتیجه. قسمت اول. تحقیقات ATI چیست؟ J Altern Compl Med 2004; 10: 580-6.

Caspi O ، بل IR. یک اندازه برای همه مناسب نیست: تعامل استعداد و درمان (ATI) به عنوان یک چارچوب مفهومی برای نتیجه تحقیق. قسمت دوم. طرح های تحقیق و کاربرد آنها. J Altern Compl Med 2004; 10: 698-705.

Bell IR ، Koithan M. مدل هایی برای مطالعه کل سیستم ها. Integral Cancer Ther 2006; 5: 293-307.

مک فرسون H ، تورپ L ، توماس K. فراتر از سوزن زدن - فرآیندهای درمانی در مراقبت از طب سوزنی: یک مطالعه کیفی که در یک آزمایش کمردرد لانه سازی شده است. J Altern Compl پزشکی 2006; 12: 873-80.

پاترسون C، Britten N. طب سوزنی برای افراد مبتلا به بیماری مزمن: ترکیب ارزیابی کیفی و کمی پیامد. J Altern Compl Med 2003; 9: 671-81.

ون Wassenhoven M، Ives G. یک مطالعه مشاهده ای از بیمارانی که تحت درمان هومیوپاتی قرار می گیرند. هومیوپاتی 2004; 93(1):3–11.

ویت CM ، Luedtke R ، Baur R ، Willich SN. عمل پزشکی هومیوپاتی:

نتایج طولانی مدت یک مطالعه کوهورت با 3981 بیمار. BMC بهداشت عمومی 2005; 5(1): 115. EPUB

Verhoef MJ، Mulkins A، Boon H. مراقبت های بهداشتی یکپارچه: چگونه می توانیم تعیین کنیم که آیا بیماران سود می برند؟ J Altern Compl Med 2005; 11(ضمیمه 1):S57-65.

Pelletier KR, آستین JA. ادغام و بازپرداخت طب مکمل و جایگزین توسط مراقبت های مدیریت شده و ارائه دهندگان بیمه: 2000 به روز رسانی و تجزیه و تحلیل کوهورت. (نظر) Altern Ther Hlth Med 2002; 8(1):38-9, 42, 4 و پس از آن.

هرمان PM CB ، Caspi O. آیا طب مکمل و جایگزین (CAM) مقرون به صرفه است؟ یک بررسی سیستماتیک. BMC Compl Altern پزشکی 2005; 5:11.

پاترسون C، Dieppe P. اثرات مشخصه و اتفاقی (دارونما) در مداخلات پیچیده مانند طب سوزنی. BMJ 2005; 330: 1202-5.

پاترسون C، Britten N. طب سوزنی به عنوان یک مداخله پیچیده: یک مدل جامع. J Altern Compl Med 2004; 10: 791–801.

Linde K ، Streng A ، Hoppe A ، Weidenhammer W ، Wagenpfeil S ، Melchart D. کارآزمایی تصادفی در مقابل مطالعه مشاهده ای طب سوزنی برای میگرن نشان داد که ویژگی های بیمار متفاوت است اما نتایج مشابه است. J تشخیص آزمای اپیدمیول 2007; 60: 280-7.

Maxion-Bergemann S، Wolf M، Bornhoft G، Matthiessen PF، Wolf U. هزینه های طب مکمل و جایگزین - یک بررسی سیستماتیک ادبیات. Forsch Komplementarmed 2006; 13(ضمیمه 2):42-5.

وینسنت سی ، فورنهام آ. طب مکمل: دیدگاه تحقیقاتی. نیویورک: جان ویلی و پسران ، 1997.

Bensoussan A, Talley NJ, Hing M, Menzies R, Guo A, Ngu M. درمان سندرم روده تحریک پذیر با داروهای گیاهی چینی: یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی. (نظر) جاما 1998; 280:1585–9.

بل IR ، لوئیس DA ، 2 ، بروکس AJ و همکاران. تفاوت های فردی در پاسخ به درمان هومیوپاتی و دارونما فردی فعال به طور تصادفی در فیبرومیالژیا: پیامدهای یک طراحی متقاطع اختیاری دو سو کور. J Altern Compl Med 2004; 10: 269-83.

بل IR ، لوئیس دای ، شوارتز GE و همکاران. الگوهای کوردانس الکتروانسفالوگرافی پاسخ دهندگان بالینی استثنایی مبتلا به فیبرومیالژیا را به داروهای هومیوپاتی فردی متمایز می کند. J Altern Compl Med 2004; 10: 285-99.

Owens JE ، Taylor AG ، Degood D. طب مکمل و جایگزین و عوامل روانشناختی: به سمت مدل تفاوت های فردی استفاده از طب مکمل و جایگزین و نتایج. J Altern Compl Med 1999; 5: 529-41.

فریمن AC، سوئینی ک. چرا پزشکان عمومی شواهد را اجرا نمی کنند: مطالعه کیفی. BMJ 2001; 323:1100–2.

Concato J ، شاه N ، Horwitz RI. آزمایشات تصادفی ، کنترل شده ، مطالعات مشاهده ای و سلسله مراتب طرح های تحقیقاتی. N Engl J Med 2000; 342: 1887–92.

Concato J. مطالعات مشاهده ای در مقابل تجربی: شواهدی برای سلسله مراتب چیست؟ NeuroRadiology 2004; 1: 341-7.

Verhoef MJ ، Lewith G ، Ritenbaugh C ، Boon H ، Fleishman S ، Leis A. تحقیقات کل سیستم های طب مکمل و جایگزین: فراتر از شناسایی نارسایی های RCT. Compl Ther Med 2005; 13: 206-12.

Fonnebo V, Grimsgaard S, Walach H و همکاران. تحقیق در مورد درمان های مکمل و جایگزین - دروازه بانان در خانه نیستند. BMC پزشکی پژوهش متدول 2007; 7(1):7.

Frei H ، Everts R ، von Ammon K و همکاران. آزمایشات تصادفی و کنترل شده هومیوپاتی در کودکان بیش فعال: روش درمان منجر به طراحی مطالعه غیر متعارف می شود. تجربه درمان هومیوپاتی برچسب باز قبل از آزمایش کنترل شده ، تصادفی سازی شده ، دو سو کور و متقاطع دارونما ADHD سوئیس. هومیوپاتی 2007; 96(1): 35-41.

Verhoef MJ ، Casebeer AL ، Hilsden RJ. ارزیابی اثربخشی طب مکمل: افزودن روش های تحقیق کیفی به "استاندارد طلایی". J Altern Compl Med 2002; 8: 275-81.

Verhoef M ، Lewith G ، Ritenbaugh C ، Thomas K ، Boon H ، Fonnebo V. تحقیقات کل سیستم ها: حرکت رو به جلو. تمرکز Altern Compl Ther 2004; 9(2): 87–90.

بارنز PM ، پاول گرینر E ، مک فان K ، ناهین RL. استفاده از طب مکمل و جایگزین در میان بزرگسالان: ایالات متحده ، 2002. Hyattsville ، MD: مرکز ملی آمار بهداشت ، 2004.

Funk JL, Oyarzo JN, Frye JB و همکاران. عصاره زردچوبه حاوی کورکومینوئید جلوگیری از آرتریت روماتوئید تجربی. J محصولات طبیعی 2006; 69: 351–5.

هوانگ HY، کابالرو بی، چانگ اس و همکاران. اثربخشی و ایمنی استفاده از مولتی ویتامین و مکمل های معدنی برای جلوگیری از سرطان و بیماری های مزمن در بزرگسالان: یک بررسی سیستماتیک برای یک کنفرانس علمی موسسه ملی بهداشت. آن کارآموز پزشکی 2006; 145: 372-85.

لی DH ، Folsom AR ، Harnack L ، Halliwell B ، Jacobs DR Jr. آیا مکمل ویتامین C خطر بیماری های قلبی عروقی را در زنان مبتلا به دیابت افزایش می دهد؟ هستم J تشخیص آزمای Nutr 2004; 80: 1194–200.

Caspi O ، Koithan M ، Criddle MW. طب جایگزین یا بیماران "جایگزین": مطالعه کیفی فرآیندهای تصمیم گیری بیمار محور با توجه به طب مکمل و جایگزین. تصمیم گیری پزشکی 2004; 24(1): 64-79.

هوندا K ، جاکوبسون JS. استفاده از طب مکمل و جایگزین در میان بزرگسالان ایالات متحده: تأثیرات شخصیت ، استراتژی های مقابله ای و حمایت اجتماعی. قبلی پزشکی 2005; 40(1): 46-53.

Owens JE ، Taylor AG ، Degood D. طب مکمل و جایگزین و عوامل روانشناختی: به سمت مدل تفاوت های فردی استفاده از طب مکمل و جایگزین و نتایج. J Altern Compl Med 1999; 5: 529-41.

اشنایدر سی دی، میک PM، بل IR. توسعه و اعتبارسنجی IMAQ: پرسشنامه نگرش پزشکی یکپارچه. BMC پزشکی آموزش 2003; 3:5.

رایلی D, فیشر M, سینگ B, Haidvogl M, هگر M. هومیوپاتی و طب معمولی: یک مطالعه نتایج مقایسه اثربخشی در یک محیط مراقبت های اولیه. J Altern Compl پزشکی 2001; 7: 149-59.

Guthlin C, Lange O, Walach H. اندازه گیری اثرات طب سوزنی و هومیوپاتی در عمل عمومی: یک رویکرد مستندسازی آینده نگر کنترل نشده. BMC بهداشت عمومی 2004; 4(1):4.

Haidvogl M، Riley DS، Heger M و همکاران. درمان هومیوپاتی و مرسوم برای شکایات حاد تنفسی و گوش: یک مطالعه مقایسه ای در مورد نتیجه در محیط مراقبت های اولیه. BMC Compl Altern Med 2007; 2(7): 7.

سیمون CB ، سیمون NL ، سیمون V ، سیمون CB. آنتی اکسیدان ها و سایر مواد مغذی با شیمی درمانی یا پرتودرمانی تداخل ندارند و می توانند کشتن و افزایش بقا را افزایش دهند ، قسمت 2. Altern Ther Health Med 2007; 13 (2): 40-7.

Shabbir M, عشق J, مونتگومری B. محاکمه فاز اول PC-Spes2 در سرطان پروستات مقاوم به هورمون پیشرفته. Oncol Rep 2008; 19:831-5.

Oh WK ، Kantoff PW ، Weinberg V و همکاران. آزمایش آینده نگر ، چند مرکزی ، فاز دوم تصادفی مکمل گیاهی ، PC-SPES و دی اتیل استیل بسترول در بیماران مبتلا به سرطان پروستات مستقل از آندروژن. J تشخیص آزمای Oncol 2004; 22: 3705-12

Sovak M, Seligson AL, Konas M و همکاران. ترکیب گیاهی PC-SPES برای مدیریت سرطان پروستات: شناسایی اصول فعال. J Natl Cancer Inst 2002;94: 1275-81.

برسلر R. تداخلات گیاهان دارویی دارویی: فعل و انفعالات بین شرکت کاوا و داروهای تجویزی. سالمندان 2005;60(9):24-5.

بوش TM, Rayburn KS, هالووی SW و همکاران. فعل و انفعالات نامطلوب بین مواد گیاهی و غذایی و داروهای تجویزی: یک بررسی بالینی. Altern Ther Hlth Med 2007;13(2):30-5.

Charrois TL ، Hill RL ، Vu D و همکاران شناسایی جامعه از تداخلات طبیعی محصول و دارو. آن Pharmacother 2007;41: 1124-9.

سینگ SRLM. تعاملات بالقوه بین داروها و محصولات بهداشتی طبیعی در کانادا. J تشخیص آزمای دارو 2007;47: 249-58.

گاباردی اس ، مونز ک ، اولبریخت سی. مروری بر اختلال عملکرد کلیوی ناشی از مکمل های غذایی. تشخیص آزمای J هستم Soc نفرول 2007;2: 757-65.

Canter PH, ارنست, E. استفاده از مکمل های گیاهی توسط افراد بالای 50 سال در بریتانیا: گیاهان اغلب استفاده می شود, استفاده همزمان از گیاهان, مکمل های غذایی و داروهای تجویزی, میزان اطلاع رسانی پزشکان و پتانسیل برای فعل و انفعالات منفی. مواد مخدر پیری 2004;21: 597-605.

Bornhoft G ، Wolf U ، Ammon K و همکاران اثربخشی ، ایمنی و مقرون به صرفه بودن هومیوپاتی در طبابت عمومی - ارزیابی فناوری سلامت خلاصه شده است. Forsch Komplementärmed 2006;13(ضمیمه 2):19-29.

دانتاس اف ، رمپس H. آیا داروهای هومیوپاتی عوارض جانبی را تحریک می کنند؟ یک مرور سیستماتیک. Br هومیوپات J 2000;89(ضمیمه 1):S35-8.

بورنمن JP ، فیلد RI. تنظیم محصولات دارویی هومیوپاتی. هستم J بهداشت سیستم داروسازی 2006;63(1):86–91.

چاپلین MF. خاطره آب: یک نمای کلی. هومیوپاتی 2007;96: 143–50.

روی R, تیلر W, بل IR, هوور MR. ساختار آب مایع: بینش های جدید از تحقیقات مواد و ارتباط بالقوه با هومیوپاتی. نوآوری در پژوهش مواد, 1384;9: 557-608.

الیا پنجم, ناپولی E, جرمانو R. "خاطره آب": یک معمای تقریبا رمزگشایی شده. ساختارهای اتلاف کننده در محلول های آبی بسیار رقیق. هومیوپاتی 2007;96: 163-9.

ون Wijk R, Wiegant FAC. سلول های پستانداران کشت در تحقیقات هومیوپاتی. اصل سیمیلیا در بازیابی خود. اوترخت ، هلند: دانشگاه اوترخت ، 1994.

ون Wijk R ، Bosman S ، ون Wijk EP. ترمولومینسانس در تحقیقات رقت فوق العاده بالا. J Altern Compl Med 2006;12: 437-43.

Rey L. ترمولولومینسانس رقت های فوق العاده زیاد کلرید لیتیوم و کلرید سدیم. Physica A: مکانیک آماری و کاربردهای آن 2003;323: 67-74.

Kroesen K, بالدوین CM, بروکس AJ, بل IR. درک کهنه سربازان نظامی ایالات متحده از سیستم مراقبت های پزشکی متعارف و استفاده آنها از طب مکمل و جایگزین. تمرین خانواده 2002;19(1):57-64.

واکر لس آنجلس ، Budd S. انگلستان: وضعیت فعلی تنظیم طب مکمل و جایگزین. Compl Ther Med 2002;10(1):8-13.

کلنر M, ولمن B, ولزی S, بون H. طب مکمل و جایگزین تا کجا می تواند پیش برود؟ مورد کایروپراکتیک و هومیوپاتی. Soc علمی پزشکی 2006;63: 2617-27.

آرایشگر B. مقاومت دانشمندان در برابر اکتشافات علمی. علم 1961;134: 596–602.

مک کالی KS. انقلاب هموسیستئین. نیویورک: مک گرا-هیل ، 1999. 83. هلمن اچ. دشمنی های بزرگ در پزشکی: ده مورد از پر جنب و جوش ترین اختلافات تاریخ. چیچستر: ویلی ، 2002.

Baugniet J، Boon H، Ostbye T. طب مکمل/جایگزین: مقایسه دیدگاه دانشجویان پزشکی با دانشجویان سایر حرفه های مراقبت های بهداشتی. خانواده پزشکی 2000;32: 178-84.

ARR سفید, ارنست K-LE. طب مکمل: استفاده و نگرش در میان پزشکان عمومی. تمرین خانواده 1997;14: 302-6.

3 ارائه طب مکمل و جایگزین

استیون بی کین

تقاضا برای طب مکمل

نیازهای بیماران برای مراقبت های بهداشتی

بیماران به چهار ویژگی زیر در یک سیستم مراقبت های بهداشتی نیاز دارند.¹

درمان و مراقبت هایی که موثر هستند

درک بیماران از اینکه چه چیزی «بهتر» یا «بهبود یافته» را تشکیل می دهد، ممکن است با نظر ارائه دهنده مراقبت سلامت آنها متفاوت باشد و در طب مکمل و جایگزین (CAM) با استفاده از معیارهای پیامد بیمار محور مورد توجه قرار گیرد.

رابطه خوب با پزشک

بیماران رابطه خود را با پزشکان خود پس از خانواده خود در رتبه دوم قرار می دهند.² این شامل ویژگی هایی مانند "احساس راحتی"، "دریافت حمایت و همدردی"، گفتن حقیقت، دریافت توضیحات معتبر، رفتار به عنوان یک شخص و غیره است. به نظر می رسد که رابطه بین بیمار و تجویز کننده عامل بسیار مهمی در تعیین اینکه آیا بیماران به رژیم های درمانی پایبند هستند یا خیر و تا چه حد بهبود می یابند.³ بیماران برای بیان ترجیحات، ارزش ها و ترس های خود نیاز به همدلی و درک دارند. شواهد کافی نیست: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید با بیماران ارتباط برقرار کنند، به نگرانی های آنها گوش دهند، ارزش های آنها را استخراج کنند، درگیر باشند و واقعا به آنها اهمیت دهند. آنها همچنین باید شواهد را با ارزش ها و ترجیحات بیماران ادغام کنند.⁴ ایجاد روابط هماهنگ ممکن است به توسعه استراتژی هایی برای ایجاد ترجیحات افراد برای مشارکت در تصمیم گیری به عنوان بخشی از رابطه تجویز کننده و بیمار در حال انجام بستگی داشته باشد.⁵ مبنای جامع تمرین CAM نیاز به مشاوره های گسترده ای دارد که به خودی خود ممکن است به روند بهبودی کمک کند. ایجاد یک رابطه خوب در به دست آوردن مقدار لازم اطلاعات مفید است.

ارائه اطلاعات

ارائه اطلاعات در مورد وضعیت و درمان در شرایطی که برای آن مشاوره درخواست می شود، مهم است. مسائل و تعاملات ایمنی باید مورد بحث قرار گیرد. مک آیور¹ تعدادی از مطالعات را مرور کرد و دریافتند که زمانی که بیماران اطلاعات بیشتری دریافت کرده بودند، پیامدهای بهتری به دست آمدند. درمان با CAM اغلب شامل رژیم های دوز پیچیده ای است و ارائه اطلاعات به بیمار را ضروری می کند.

کنترل درمان باقی می ماند

متخصصان سلامت خود را در موقعیتی یافته اند که باید به درخواست های مشاوره و درمان واکنش نشان دهند. دولت ها شروع به اذعان به این موضوع کرده اند که بیماران حق دارند هر طور که می خواهند درمان شوند.

مشارکت بیمار در تصمیم گیری به طور گسترده ای به عنوان یکی از ویژگی های مهم مراقبت های بهداشتی با کیفیت خوب در نظر گرفته می شود. سیاست گذاران به ویژه نگران بوده اند تا اطمینان حاصل کنند که بیماران در مورد گزینه های درمانی مرتبط مطلع شده و می توانند بین گزینه های درمانی مرتبط انتخاب کنند، اما مشخص نیست که بیماران چگونه مشارکت را درک می کنند و برای آن ارزش قائل هستند. باید اذعان کرد که تصمیم گیری در مورد اینکه چه چیزی بهترین شواهد را تشکیل می دهد ممکن است از نظر ارائه دهنده مراقبت سلامت و بیمار متفاوت باشد، و بحث های دقیق و حساسی باید برای اطمینان از در نظر گرفتن منافع بیمار انجام شود. پزشکان CAM بر اساس تمام جنبه های یک بیماری، نه فقط علائم فیزیکی، انتخاب های درمانی را انجام می دهند. تحقیقات نشان می دهد که پزشکانی که آرزوی تسهیل مشارکت بیمار را دارند، باید به اخلاقی که در مشاوره ها پرورش می دهند و نحوه بحث در مورد مشکلات، و همچنین ارائه اطلاعات در مورد گزینه های درمانی و دامنه ای که بیماران برای تأثیرگذاری بر تصمیمات دارند، توجه کنند.⁶ همانطور که پزشکان CAM از طریق مذاکره به یک دوره درمانی می رسند، بیمار کنترل را در دست دارد.

چرا مردم درمان با CAM را انتخاب می کنند؟

علاوه بر اصول اصلی مراقبت های بهداشتی که باید برآورده شوند، دلایل چند عاملی خاص دیگری نیز وجود دارد که مصرف کنندگان را ترغیب می کند تا به دنبال CAM باشند. شکی نیست که طب ارتدکس (OM) در مراقبت از بسیاری از بیماری های جسمی، به ویژه آنهایی که مربوط به تروما، طب اورژانس و بیماری های لاعلاج هستند، مهم است. با این حال، در جلوگیری از پیشرفت بیماری، در تغییر مسیر بیماری های جسمی مزمن و در رسیدگی به نیازهای ذهنی، عاطفی و معنوی فرد کمتر موثر است. تلاش ها برای پیشگیری به طور کلی بر برنامه های غربالگری طراحی شده برای تشخیص بیماری های اولیه مانند برنامه های اسمیر دهانه رحم، کلینیک های ماموگرافی، و بررسی کلسترول و فشار خون، به جای پیشگیری اولیه، متمرکز شده است. علائم و نشانه های غیر اختصاصی که پیشگام مکرر بسیاری از بیماری های عمده هستند، کمتر مورد توجه قرار می گیرند.⁷

وینسنت و فورنهام⁸ بیماران دریافت کننده هومیوپاتی را در سه کلینیک لندن مورد مطالعه قرار دادند و به دنبال شناسایی دلایلی بودند که چرا این درمان مکمل خاص را انتخاب کردند. در مجموع 268 بیمار در این مطالعه شرکت کردند که از این تعداد 201 نفر (9/74 درصد) زن بودند. 89 بیمار در مدرسه استئوپاتی بریتانیا، 92 بیمار در یک مرکز طب سوزنی بزرگ در لندن و 87 بیمار باقی مانده در مدرسه هومیوپاتی سلطنتی لندن حضور داشتند

بیمارستان.

موارد زیر به عنوان شایع ترین در سه گروه شناسایی شدند:

زیرا تاکید بر درمان کل فرد بود.»

زیرا معتقدم طب مکمل برای مشکل من موثرتر از OM خواهد بود.

زیرا معتقدم که CAM به من این امکان را می دهد که نقش فعال تری در حفظ سلامتی خود داشته باشم.»

"زیرا OM برای مشکل خاص من موثر نبود."

در واقع در مجموع 20 دلیل شناسایی شد و نویسندگان آنها را در پنج گروه طبقه بندی کردند:

ارزش CAM

OM بی اثر است

عوارض جانبی OM

ارتباط بین بیمار و پزشک

هزینه و در دسترس بودن.

به طور کلی، به نظر می رسد که چرخش به سمت CAM نتیجه برآورده شدن نیازهای بیماران برای مراقبت های بهداشتی تا حد زیادی است تا دلایل دیگر در لیست McIver.

یک مطالعه استرالیایی شامل یک نمونه مناسب از 158 مشتری مراجعه کننده به یک کلینیک نشان داد که مشتریان نه تنها برای بهبود علائم جسمی به پزشکان CAM دسترسی دارند، به طوری که 54 درصد از مشتریان تمایل به مشاوره برای مسائل مربوط به سلامت عمومی و 50 درصد خواهان درمان رژیم غذایی و تغذیه ای هستند.⁹ از شرکت کنندگان، 36٪ به دنبال افزایش بینش خود و بهره مندی از دیدگاه گسترده تر شفا بودند. علاوه بر این، 55 درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که کیفیت رابطه بین CAM و مراجع تأثیر عمده ای بر انطباق و تداوم درمان دارد که به نوبه خود بر موفقیت کلی درمان تأثیر می گذارد.

دانستن اینکه چرا مردم استفاده از داروهای هومیوپاتی را انتخاب می کنند، به عنوان مبنایی برای درک منبع تقاضای آینده مفید است.¹⁰ از دیدگاه بازاریابی، این عوامل را می توان به عوامل "فشار" و "کشش" تقسیم کرد. عوامل فشاری اساسا ماهیت بالینی دارند، بنابراین به خطرات درک شده استفاده از داروهای معمولی، مانند سمیت دارویی مربوط می شوند، که ممکن است بیماران را تشویق کند تا به دنبال جایگزین های ایمن تر باشند. عوامل کششی آنهایی هستند که افراد را به استفاده از درمان های مکمل (معمولا برای شکایات خاص) تشویق می کنند. این موارد ممکن است اجتماعی (توصیه های خانواده و دوستان)، مالی (ارزش خوبی برای پول در نظر گرفته شود) یا ناشی از اعتقادات بیماران مبنی بر اینکه CAM شکل خوبی از درمان است، باشد.

نگرانی های ایمنی - نسبت خطر به سود

در زمانی که طب سنتی همچنان به موفقیت های چشمگیری در درک و درمان انبوهی از بیماری های جدید با نبوغ بیشتر دست می یابد، نارضایتی عمومی از طب ارتدکس وجود دارد. با تاکید فزاینده بر کیفیت مراقبت های بهداشتی، بیماری های ایاتروژنیک و عوارض جانبی، توجه حرفه ای و عمومی قابل توجهی به موضوع ایمنی دارو و نسبت خطر به سود معطوف شده است. یک متاآنالیز اخیر تخمین زد که در ایالات متحده آمریکا، 6.7٪ از بیماران بستری در بیمارستان دچار واکنش های جانبی جدی دارویی می شوند و سالانه بیش از 100000 آمریکایی به دلیل شرایط ناشی از دارو می میرند. یک بیمارستان پیشرو سالانه بیش از $US 5 میلیون دلار در نتیجه عوارض جانبی دارویی هزینه می کند. این مطالعات و سایر مطالعات مشابه در کتابی توسط شارپ و فادن شرح داده شده است که بسیاری از جنبه های آسیب پزشکی را شرح می دهد.¹¹

پیشنهاد شده است که برخی از بیماران ممکن است درمان های غیر متعارف را به عنوان نوعی بیمه تکمیلی بدون ریسک در نظر بگیرند که وضعیت سلامتی بالاتری و وجود بدون علائم و بدون استرس را خریداری می کند.¹² در سال 1985 به عموم مردم اطمینان داده شد که:

داروها به طور قابل توجهی بی خطر هستند. تعداد کمی از بیماران از جراحی انتخابی با خطر کمتر از 1:10,000 امتناع می کنند. با این حال، برای داروها ایمنی بسیار بیشتری مورد نیاز است و به دست می آید.¹³

در واقع بذر نارضایتی از طب ارتدکس حدود 30 سال قبل از این بیانیه بود. مهم ترین رویدادی که طب مکمل را تحت تأثیر قرار داد، تراژدی وحشتناک تالیدومید بود. اگرچه اولین کودکی که از آسیب تالیدومید به گوش رنج می برد در روز کریسمس 1956 به دنیا آمد، حدود چهار سال و نیم طول کشید تا یک متخصص زنان استرالیایی، دکتر WG McBride از هانتسویل، NSW، مشکوک شد که این دارو علت ناهنجاری های مختلف در سه کودک است که در یک بیمارستان محلی دیده بود و در نامه کوتاهی به The Lancet موضوع را به اطلاع همکارانش رساند.¹⁴ تا آن زمان بیماران از پزشکان خود نسخه می گرفتند، برای تهیه داروها به داروخانه محلی خود مراجعه می کردند و کاملا انتظار داشتند که بهتر شوند. واکنش های جانبی دارویی - که "عوارض جانبی" نامیده می شوند - حداقل برای بیماران نسبتا ناشناخته بودند. با این حال، پس از تالیدومید، مقامات نظارتی در سراسر جهان از خطرات تأیید داروها بدون روش های آزمایش کافی آگاه شدند. از این زمان به بعد مصرف کنندگان شروع به پرسیدن سوالاتی در مورد خطرات و همچنین مزایای یک داروی خاص کردند.

مدتی است که درک خطرات غیر-قابل قبول دارو بر انتخاب درمان افراد تاثیر می گذارد.¹⁵ شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد عموم مردم داروهای مکمل را نسبت مزایای سلامت رضایت بخش تری ارائه می دهند.

نگرش و برداشت نمونه ای از بزرگسالان سوئدی با توجه به تعدادی از خطرات رایج توسط اسلواکی و همکاران مورد مطالعه قرار گرفته است.¹⁶ پاسخ دهندگان خود را افرادی توصیف کردند که از ریسک کردن خوششان نمی آمد و در برابر مصرف دارو مقاومت می کردند مگر اینکه مجبور به انجام این کار شوند. داروهای تجویزی (به جز بی خوابی و درمان های ضد-افسردگی) به طور کلی مزیت بالا و کم خطر داشتند. نتایج مربوط به داروهای گیاهی و طب سوزنی، خطر درک شده بسیار پائین (فقط اندکی بالاتر از ویتامین ها) و مزیت درک شده (تقریبا برابر با ویتامین ها، داروهای ضد-بارداری خوراکی و آسپرین) را نشان داد.

در یک نظرسنجی از بیماران از انگلستان، آلمان و اتریش، مشخص شد که دو دلیل شایع برای استفاده از CAM تمایل به استفاده از همه گزینه ها در مراقبت های بهداشتی و امید به درمان بدون هیچ گونه عوارض جانبی بود.¹⁷

سی و نه درصد از 465 مرد کانادایی که اخیرا مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده اند، استفاده از درمان های CAM را انتخاب کردند که رایج ترین آنها مکمل های گیاهی (نخل اره ای)، ویتامین ها (ویتامین E) و مواد معدنی (سلنیوم) است.¹⁸ به منظور تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از عود.

ناامیدی عمومی از OM

در دوره تمایز بیش از حد در زیست پزشکی، زمانی که پزشکی در ساختارهای بوروکراتیک بزرگ انجام می شود که در آن حداقل توجه به فرد و نیازهای اجتماعی و روانی او وجود دارد، CAM یک جایگزین غیرتهاجمی و جامع ارائه می دهد که به طور فزاینده ای برای بسیاری، به ویژه برای کسانی که تحصیل کرده تر، ثروتمندتر و ساکنان مراکز شهری هستند، جذاب است.

رویکرد جدید به مراقبت های بهداشتی در دوره پس از جنگ جهانی دوم، سلامت برای اکثر مردم چیزی بود که تنها زمانی که بیمار می شدند به یک موضوع مهم تبدیل می شد.¹⁹ سلامتی و بیماری خارج از کنترل فرد بود. سلامتی توسط پزشک و شیمیدان محلی توزیع می شد، در حالی که بیماری یا نتیجه یک ملاقات تصادفی ناگوار با یک باکتری یا ویروس در حال عبور بود، یا یک استعداد ژنتیکی. حال و هوای تقریبا سرنوشت گرایانه بود. البته، یک دیدگاه کلی وجود داشت که مردم باید با حفظ استانداردهای مناسب بهداشت، از سلامت خود محافظت کنند، اما مسئولیت کلی ارتقای رفاه به عهده دولت تلقی می شد.

در چند دهه اخیر حرکتی از پدرسالاری به سمت مصرف گرایی در سیاست های بهداشتی وجود داشته است.²⁰ بیماران در حال حاضر بیشتر به عنوان مصرف کنندگانی که خواسته هایی دارند و نیازهای فردی دارند که باید برآورده شوند، درمان می شوند. اصلاحات بهداشتی انگلستان در سال های اخیر به تعریف مصرف گرایی از نظر موارد زیر کمک کرده است:

به حداکثر رساندن انتخاب بیمار

ارائه اطلاعات کافی در مورد برنامه های درمانی پیشنهادی

در نظر گرفتن ترجیحات بیماران • انجام نظرسنجی در مورد رضایت بیمار.

به بیماران اطلاعات داده می شود و تشویق می شوند که اگر خدمات انتظارات آنها را برآورده نمی کند، شکایت کنند. منشور بیماران که توسط وزارت بهداشت در سال 1991 منتشر شد، به طور ضمنی با مردم باید به عنوان مشتری مراقبت های بهداشتی رفتار شود.¹⁹ ملاحظات مهم مسائلی مانند ارتباطات، نگرش کارکنان و محیط های مشاوره است. با بحث گسترده در مورد این موضوعات در رسانه ها، تعجب آور نیست که OM باید هدف نارضایتی در ذهن برخی افراد شود و آنها باید انواع دیگری از درمان ها را مطالبه کنند. در اوایل سال 1978 تصور می شود که بیماران در نتیجه نارضایتی از داروی آلوپاتیک به هومیوپاتی روی آورده اند.²¹ مؤسسه پزشکی به خوبی از تقاضای فزاینده برای CAM آگاه است. در سال 1994، سرمقاله ای در مجله پزشکی بریتانیا از بیماران به عنوان "مصرف کنندگان پیچیده ای که اقتدار منحصر به فرد پزشکان را به چالش می کشند" یاد کرد.²² در ادامه آمده است: "بیماران را نمی توان به عنوان خوراک منفعل عمل پزشکی درمان کرد. به طور فزاینده ای، بیماران به اندازه پزشکان خود تحصیل کرده اند.

باکس²³ برخی از دلایل احتمالی ایجاد نارضایتی گسترده از OM را در بین کاربران CAM خلاصه کرده است:

OM از نظر فرهنگی از مصرف کنندگان خدمات خود فاصله گرفته است.

OM نتوانسته است وعده های خود را با پیشرفت های واقعی در مبارزه با بیماری های ایجاد شده توسط سبک زندگی مدرن مطابقت دهد.

OM بیماران را از طریق تعامل غیرسمپاتیک یا بی اثر پزشک و بیمار بیگانه کرده است.

با ظهور مصرف گرایی مراقبت های بهداشتی و در نتیجه بودجه محدود سلامت، اکنون مردم تشویق می شوند که تا حد زیادی مسئول سلامت خود باشند. و این فقط در مورد خود درمانی بیماری های پیش پا افتاده صدق نمی کند. این به معنای داشتن یک سبک زندگی "مسئولانه" نیز است. اگر روزی 60 نخ سیگار می کشید، احتمالا به انتهای صف جراحی بای پس می روید، اگر اصلا در نظر گرفته شوید. این نشان دهنده مسئولیت هایی است که اکنون از مردم انتظار می رود. اگر عموم مردم این استدلال را بپذیرند، آیا متخصصان مراقبت سلامت نباید بر اساس آن پاسخ دهند؟ مراقبت های بهداشتی باید یک گفتگوی دو طرفه در ذهن بسیاری از مردم باشد. این مفهوم همیشه بخشی از دکترین CAM بوده است.

دلایل استفاده از CAM توسط Sirois و Gick مورد بررسی قرار گرفت.²⁴ آنها مراجعین طب مکمل را بر اساس فراوانی و طول مدت استفاده از درمان های مکمل به دو گروه تقسیم کردند و آنها را با مراجعین طب رایج و هم چنین با یکدیگر مقایسه کردند. مشتریان جدید / نادر CAM (n 70) ، مشتریان CAM مستقر (n 71) و مشتریان OM (n 58) بر اساس باورهای بهداشتی ، متغیرهای اجتماعی جمعیتی ، پزشکی و شخصیتی متمایز شدند. الگوهای متفاوتی از پیش بینی کننده های استفاده از CAM بسته به اینکه کدام گروه های مشتری مقایسه شدند، پدیدار شد. به طور کلی، رفتارهای آگاهانه سلامت و نارضایتی از طب رایج بهترین پیش بینی کننده استفاده کلی و اولیه/نادر CAM بودند، و رفتارهای آگاهانه سلامت مکرر با استفاده مداوم از CAM همراه بودند. نیاز پزشکی نیز بر انتخاب استفاده از CAM تأثیر گذاشت و بهترین پیش بینی کننده استفاده متعهدانه از CAM بود، با مشتریان CAM که مشکلات سلامتی بیشتری را نسبت به گروه CAM جدید/نادر گزارش کردند.

یک مطالعه دانمارکی نشان داد که بیماران قبل از جستجوی مشاوره هومیوپاتی برای آسم و آلرژی، مراقبت های بهداشتی نامناسبی را در سیستم مراقبت های بهداشتی معمولی تجربه کرده بودند.²⁵ همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد که اگر بیماران هومیوپاتی مراقبت های بهداشتی نامناسبی را در درمان هومیوپاتی تجربه کنند، درمان را خاتمه می دهند. گروهی از بیماران سرطانی در هاوایی به طور کلی CAM را به عنوان یک جایگزین موثر و کمتر مضر برای درمان مرسوم درک کردند.²⁶ برخی از شرکت کنندگان گزارش دادند که کشف CAM آنها به تصمیم آنها برای رد درمان مرسوم کمک کرد. اکثر شرکت کنندگان همچنین احساس کردند که درمان مرسوم تفاوتی را در پیامد بیماری ایجاد نمی کند، و برخی از شرکت کنندگان، اما نه همه، رابطه نامطلوب یا بیگانه کننده ای را با ارائه دهندگان مراقبت سلامت درک کردند.

مطالعه ای توسط برگ و آرنتز²⁷ دریافتند که بیماران پوستی که از طب جایگزین استفاده می کنند، به طور کلی از نظر ویژگی های شخصی با افراد غیر-مصرف کننده تفاوتی ندارند. در عوض، به نظر می رسید که بیماران مبتلا به بیماری پوستی طولانی مدت به طب جایگزین به عنوان مکمل درمان ارتدوکس روی می آورند.

نارضایتی از مشاوره OM رویکرد جامع به درمان، کیفیتی از توجه و مراقبت شخصی را ارائه می دهد. طیف وسیعی از جنبه های زندگی یک فرد در نظر گرفته می شود - جنبه هایی که یک پزشک عمومی که یک جراحی شلوغ را با منابع محدود انجام می دهد، معمولا نادیده می گیرد. علاوه بر این، به فرد احساس مشارکت در تصمیمات بهداشتی را می دهد و بنابراین امکان کنترل مراقبت از او را فراهم می کند. در واقع این نکته اخیر توسط OM پذیرفته می شود، اگر نه به آرامی. نظر حقوقی به سمت این موضع حرکت می کند که پزشکان و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید تصمیمات مراقبت های بهداشتی را با بیماران در میان بگذارند و از آنها دعوت کنند تا ترجیحات خود را در جایی که گزینه ها در دسترس هستند، نشان دهند.

فورنهام و همکاران.²⁸ از سه گروه از بیماران CAM و یک گروه OM خواسته شد تا سبک های مشاوره پزشکان عمومی و پزشکان CAM را با هم مقایسه کنند. پزشکان CAM به طور کلی زمان بیشتری برای گوش دادن داشتند. ارنست و همکاران.²⁹ این فرضیه را آزمایش کرد که بیماران نحوه پزشکان مکمل آموزش دیده را مطلوب تر از پزشکان عمومی خود قضاوت می کنند. پرسشنامه ای برای 3384 نفر از افراد مبتلا به علائم توصیف شده به عنوان آرتریت ارسال شد که به یک مقاله در یک مجله محبوب زنان پاسخ داده بودند. کمی کمتر از 30 درصد از پرسشنامه ها بازگردانده شدند و از این 333 پاسخ دهنده گفتند که هم با یک پزشک مکمل و هم با پزشک عمومی مشورت کرده اند. در پاسخ به این سوال که "آیا از درمان خود راضی یا ناراضی بودید؟" اولی نمره بالاتری گرفت. با این حال، تا آنجا که به دوستی مربوط می شد، به نظر می رسید که پزشکان عمومی از پزشکان مکمل جلوتر هستند.³⁰ پروفسور ارنست در مقاله اذعان کرد که این گروه خود انتخاب شده است و بنابراین می توان آن را به نفع CAM مغرضانه در نظر گرفت.

مشاوره با پزشکان CAM اغلب تحت هدایت بیمار و ساختار سست است، برخلاف مشاوره OM معمولا بسیار ساختاریافته، محدود به زمان و تحت رهبری پزشک. مشکل بیمار اغلب به طور مفصل توسط اولی مورد بررسی قرار می گیرد و یک رویکرد قابل قبول متقابل قبل از انتخاب به طور کامل توضیح داده می شود. این رویکرد اغلب توسط بیماران به عنوان "بسیار دلسوزتر از OM" توصیف شده است. علاوه بر این، پزشکان CAM تمایل دارند آرام تر، در رویکرد خود کمتر رسمی باشند و لباس های معمولی تری بپوشند تا سعی کنند حس ارتباط با بیماران خود را تشویق کنند. همه اینها لزوما به این معنی نیست که بیماران تشخیص دقیق تر یا نتیجه موفقیت آمیزتری دریافت خواهند کرد. با این حال، تجربه نشان می دهد که یک نوع مشاوره مشارکتی به طور کلی برای بیمار قابل قبول تر است و اغلب منجر به بهبود انطباق با رژیم های درمانی می شود.

یکی از نگرانی های مداوم بیمار، پنهان کردن اطلاعات مربوط به تشخیص و درمان توسط پزشکان OM است. کاتز³¹ اشاره کرده است که چنین اقداماتی به بقراط برمی گردد که به پزشکان آموزش می داد:

. . . انجام وظایف با آرامش و ماهرانه، پنهان کردن بیشتر چیزها از بیمار در حالی که به او رسیدگی می کنید. . . .

عادت های قدیمی به سختی می میرند!

تاکید فزاینده بر رویکرد سیستمی به درمان پزشکی ممکن است تضاد بالقوه بین شهرت بیمار و پزشک و همچنین افزایش هزینه های تامین کننده را کاهش دهد. مسئولیت رفاه بیمار ممکن است دیگر بر عهده یک پزشک نباشد، بلکه بر عهده تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است که هر کدام با جنبه های متفاوتی از پزشکی سروکار دارند. به طور کلی، پزشکان مکمل تمایل دارند که مالکیت کامل یک مشکل را به عهده بگیرند و به بیمار احساس امنیت بیشتری بدهند که پس از آن فقط یک نفر دارد که باید داستان خود را برای او تعریف کند.

اعتقاد به ارزش CAM به عنوان یک رویکرد مناسب برای مراقبت های بهداشتی ممکن است نارضایتی نه تنها ناشی از شکست های خود طب معمولی، بلکه ناشی از آگاهی جدیدی از ارزش مشارکت فرد در رفاه خود و حس جدیدی از ارزش «طبیعی» بودن باشد. بیماران دیگر مایل نیستند که با داروهای استاندارد به شیوه ای پدرانه "من بهترین را می دانم" درمان شوند. آنها می خواهند به جای پذیرش درمان یک بیماری به تنهایی ، خود را به عنوان افراد بیمار بشناسند.

هلمان³² نشان داده است که دیدگاه های افراد عادی در مورد پزشکی ممکن است با نظریه های پذیرفته شده توسط پزشکان طب ارتدوکس متفاوت باشد. فورنهام³³ استدلال کرده است که چنین باورهایی ممکن است بر انتخاب مراقبت های بهداشتی آنها تأثیر بگذارد.

فینیگان³⁴ انگیزه های 38 بیمار را برای حضور در یک مرکز تخصصی در CAM به طور عمیق مطالعه کرد. بخش بالایی از بیماران بیماری های مزمن طولانی مدت داشتند و نتوانستند با استفاده از OM تسکین رضایت بخشی پیدا کنند. برخی از آنها به فلسفه CAM علاقه ای نداشتند و مشتاق بودند که با هر وسیله ای که در دسترس است بهتر شوند، در حالی که برخی دیگر بیشتر به تکنیک هایی علاقه مند بودند که با استفاده از آنها سلامتی آنها بهبود می یافت.

در یک مطالعه دو قسمتی، همچنین توسط فینگان،³⁵ تلاش شد تا عمق تعهد به CAM به صورت کمی با استفاده از تحلیل عاملی و معیارهای همبستگی اندازه گیری شود. در مطالعه اول، در مجموع از 79 دانشجوی کارشناسی خواسته شد تا 35 گزاره را در نظر بگیرند که از این تعداد 12 مورد با CAM و 23 مورد نسبت به آن ابراز خصومت یا تردید داشتند. اظهارات در کنار مقیاس لیکرت مرتب شده بودند، از 1 (کاملا موافقم) تا 6 (کاملا مخالفم). در مطالعه دوم، تعداد گزاره ها به 19 نفر کاهش یافت و پاسخ های 24 دانشجو ثبت شد. متعاقبا 5 گزاره دیگر حذف شدند و یک مقیاس 14 گزاره ای باقی ماند که نیاز به اعتبارسنجی بالینی داشت.

گفته شده است که CAM، به ویژه هومیوپاتی، برای بیمارانی که احساس می کنند باید به علل زمینه ای بیماری ها توجه شود و نه فقط علائم، جذاب است.³⁶ فورنهام و اسمیت³⁷ مطالعه ای در مورد باورهای مختلف بهداشتی و بیماری بیمارانی که طب سنتی و جایگزین را انتخاب می کنند، انجام شد. دو گروه از بیماران، یکی به پزشک عمومی و دیگری هومیوپات، از نظر ویژگی های جسمی و اجتماعی همسان بودند. از آنها دعوت شد تا پرسشنامه ای را تکمیل کنند که چندین مورد از جمله حساسیت درک شده به بیماری و بیماری، کنترل خود آنها بر سلامت، اثربخشی درک شده سنتی (که منظور نویسندگان از آن ارتدوکس بود) در مقابل سلامت جایگزین را اندازه گیری می کرد. تفاوت عمده بین دو گروه این بود که گروه هومیوپاتی در مورد اثربخشی طب ارتدوکس بسیار انتقادی تر و بدبین تر بودند.

کاهش اثربخشی داروهای ارتدکس مشخص شده است که به نظر می رسد برخی از داروها هر چه بیشتر برای درمان یک بیماری خاص استفاده شوند، کارایی کمتری پیدا می کنند. بیماری های پوستی تحت درمان با استروئیدها در این دسته قرار می گیرند: با گذشت زمان بیماران اغلب ادعا می کنند که اثربخشی داروهای مختلف موضعی کاهش می یابد.

A study in Southampton by Moore et al.³⁸ determined that the failure of OM was almost always the main reason given for the sample of 56 patients attending a CAM centre.

In one of a series of studies that contrasted the beliefs, behaviours and motives of users of OM and CAM, Furnham and Kirkcaldy³⁹ have examined different attitudes towards health and illness among an adult working German population. A group of 202 individuals recruited from several OM and CAM therapeutic centres completed a questionnaire that assessed a number of beliefs, including control over one’s health and perceived efficacy of OM versus CAM treatment. Overall the CAM group, compared with the OM group, were more critical and sceptical of the effectiveness of orthodox medicine; they were likely to express less satisfaction with their orthodox doctor’s treatment, felt that their doctors were less concerned with their wellbeing, listened to them less and viewed their GPs as being less effective in their treatment.

Perceived effectiveness

Vincent and Furnham⁴⁰ examined the perceived effectiveness of acupuncture, herbalism, homeopathy, hypnosis and osteopathy in the treatment of 25 complaints ranging from cancer to the common cold. They showed that conventional medicine was clearly seen by most respondents as being more effective in the treatment of most major illnesses. On the other hand, CAM was seen to be most useful in specific conditions, including depression, stress and smoking cessation (where hypnosis was considered to be superior to conventional medicine), and in the treatment of common colds and skin problems. Among those people with a strong belief in CAM, herbalism and homeopathy were seen as being valuable in chronic and psychological conditions; homeopathy was favoured in the treatment of allergies. Acupuncture and osteopathy were both perceived as valuable in the treatment of back pain, whereas hypnosis was seen as useful in the treatment of a variety of psychological problems, and considered to be superior to orthodox procedures. Overall, herbalism appeared slightly more popular than homeopathy and acupuncture. It has been suggested that rheumatological patients perceive CAM to have certain advantages over OM. Between 64% and 94% of people attending North American rheumatology clinics use some form of CAM.⁴¹

The fact that people are able to specify which complementary therapies are likely to be effective in which conditions should make researchers cautious about using ‘CAM’ as an umbrella term.

جدول 3.1 دستورالعمل های ارجاعی را ارائه می دهد که برای کارکنان شاغل در بیمارستان لویشام NHS Trust در جنوب لندن ایجاد شده و در گزارشی در مورد سال اول ارائه خدمات تکمیلی منتشر شده است.⁴² این دستورالعمل ها منعکس کننده داده های ارزیابی مداوم و سایر منابع اثربخشی برای چهار رشته ارائه شده توسط تراست است و نشانه ای از آن دسته از مداخلات را ارائه می دهد که احتمالا برای یک شرایط خاص موفق ترین هستند.

دلایل مالی

دو موضوع وجود دارد. هزینه CAM زمانی که تحت NHS یا با هزینه شخص ثالث دیگری تجویز می شود و به عنوان هزینه ای از جیب مصرف کننده نهایی در دسترس است.

هزینه CAM تجویز شده CAM اغلب ادعا می کند که درمان هایی را ارائه می دهد که ارزش خوبی برای پول دارند. شواهد محکمی از این موضوع پراکنده است. بسیاری از چهره هایی که وجود دارند از محدودیت های قابل توجهی رنج می برند. روش شناسی فارماکواکواکومی اخیرا تکامل یافته است و مطالعات کمی این اصول را به طور دقیق در مورد CAM به کار برده اند.

ارزیابی های اقتصادی مانند تجزیه وتحلیل هزینه-اثربخشی (CEAs) برای آگاه کردن تصمیم گیرندگان در مورد کارایی نسبی مداخلات مختلف، از جمله CAM در نظر گرفته شده است.⁴³ برای تعمیم پذیر، جدول اقتصادی 3.1 دستورالعمل های ارجاع تکمیلی بیمارستان لویشام NHS Trust²⁹

ارزیابی ها باید از همان معیار برای ارزیابی مزایای سلامت، به عنوان مثال سال های زندگی تعدیل شده با کیفیت (QALYs) استفاده کنند. با این حال، شرایط مکرر که CAM معمولا برای آنها استفاده می شود، نشان می دهد که فواید سلامت CAM در درجه اول خود را به عنوان بهبود کیفیت زندگی نشان می دهد که در CEA به عنوان "ابزارها" متصل به حالت های سلامت ظاهر می شود. بنابراین، اقدامات کاربردی مناسب برای تولید CEAهای معتبر درمان های CAM بسیار مهم خواهد بود.

با افزایش رقابت برای هزینه های مراقبت سلامت، اهمیت ارزیابی اقتصادی و درمانی برای ارائه دهندگان مراقبت سلامت و خریداران بیشتر آشکار می شود. CAM باید داده های لازم را برای تسهیل مقایسه با درمان های ارتدوکس ارائه دهد. در اندازه گیری هزینه های هر درمان، هزینه های مستقیم و غیرمستقیم باید در نظر گرفته شود. در طب ارتدکس هزینه های دومی معمولا به طور قابل توجهی بیشتر از اولی است. هزینه های غیرمستقیم شامل روزهای از دست رفته در محل کار و هزینه ارائه مراقب در طول توانبخشی است. وایت و همکاران.⁴⁴ روش های موجود برای ارزیابی هزینه های CAM را بررسی کرده و برخی از معیارهای پیامد بالقوه برای CAM را در یک مقاله مروری گسترده در نظر گرفته اند. چهار روش برای ارزیابی اقتصادی درمان برای مراقبت های پزشکی ارتدوکس ایجاد شده است و می تواند در CAM اعمال شود:

به حداقل رساندن هزینه: مقایسه هزینه روش های جایگزین مراقبت سلامت

هزینه-اثربخشی: مرتبط کردن هزینه ها با پیامد اندازه گیری شده به صورت روزهای از دست رفته در محل کار و واحدهای فیزیکی مشابه

ابزار هزینه: برای ارتباط هزینه به QALY

هزینه-فایده: ارتباط هزینه به نتیجه در مزایای اقتصادی.

نمونه هایی از مطالعات در زمینه به حداقل رساندن هزینه شامل موارد زیر است. سوین⁴⁵ نشان داد که 22 پزشک عمومی هومیوپاتی که در NHS انگلستان کار می کنند، 12 درصد نسخه کمتر از میانگین منطقه صادر کردند و میانگین هزینه مواد تشکیل دهنده به میزان 20p در هر مورد کاهش یافت. متأسفانه، چندین محدودیت جدی برای مطالعه وجود داشت، از جمله این که نمونه آنقدر کوچک بود که اجازه تعمیم داده نمی شد. هیچ مجوزی برای مدت زمان مشاوره تمدید نشد. هنگامی که نظرسنجی سواین منتشر شد، توجه گسترده ای را در رسانه ها به خود جلب کرد و نتایج مطمئنا به بحث در مورد گسترش در دسترس بودن هومیوپاتی در NHS کمک کرد.

هزینه مشاوره (که می تواند شش برابر بیشتر از یک مشاوره ارتدکس طول بکشد⁴⁶) به طور قابل توجهی برای NHS گران تر از مشاوره استاندارد 4 دقیقه ای OM است. در یک مطالعه گذشته نگر در مورد درمان یک گروه نمونه از 89 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مبتلا به CAM ، ون هاسلن و همکاران.⁴⁷ نتیجه گرفت که به نظر می رسد هزینه های استفاده از CAM نسبت به زمان صرف شده با بیمار توسط پزشک حساس تر است.

همچنین پس انداز در بین جراحان دندانپزشکی آلمانی پس از استفاده از هومیوپاتی آرنیکا 12 برابر قبل از جراحی دندان شناسایی شده است.⁴⁸ متاسفانه هیچ دوره زمانی اعلام نشده است. پس انداز حدود 45 پوند برای هر بیمار توسط مایرز پس از استفاده از طب سوزنی به جای دارو گزارش شد.⁴⁹

نمونه ای از کار در مقوله مقرون به صرفه ، کاری و همکاران در ایالات متحده است.⁵⁰ در مجموع 208 پزشک درگیر در مراقبت های اولیه کمردرد وارد شدند. این گروه شامل پزشکان، کایروپراکتیک ها، جراحان ارتوپدی و پرستاران بود. پزشکان 1633 بیمار متوالی را که با کمردرد درمان نشده کمتر از 10 هفته مراجعه کرده بودند، درمان کردند. مصرف دارو به طور معنی داری کمتر و رضایت بیماران در بین بیماران تحت درمان با کایروپراکتیک به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود. هیچ تفاوتی بین گروه ها از نظر زمان سپری شده تا بهبودی عملکردی وجود نداشت.

به منظور تعیین مطلوبیت هزینه، معیارهای پیامد مؤثر ضروری است، اما مشکلات خاصی در اندازه گیری کیفیت زندگی و محاسبه ارزش مالی آن وجود دارد.

مشخصات سلامت ناتینگهام (NHP) یک روش برای جمع آوری داده های مورد نیاز ارائه می دهد. NHP از پرسشنامه ای متشکل از 38 سوال شامل انرژی بیماران، تحرک فیزیکی، واکنش های هیجانی، انزوای اجتماعی، درد و خواب بیماران استفاده می کند. این ابزار توسط Johannson و همکاران استفاده شده است.⁵¹ مطالعه تاثیرات طب سوزنی در بیماران مبتلا به سکته مغزی در یک مطالعه کنترل شده باز. روند واضحی به نفع طب سوزنی وجود داشت که کیفیت زندگی را با توجه به تحرک و احساسات بهبود می بخشد.

معیارهای هزینه-فایده ، از نظر صرفا مالی ، هزینه های درمان و دستاوردهای آن. در مطالعه ای که توسط Johannson و همکاران که در بالا ذکر شد، محاسبه شد که هزینه های بیمارستان به طور متوسط برای بیماران تحت درمان با طب سوزنی $US 26000 کمتر از گروه کنترل است.

وایت و همکاران.⁴⁴ نتیجه گیری کنید که ارزیابی اقتصادی سیستماتیک CAM هنوز در مراحل ابتدایی خود است. بسیار مهم است که پیامدهای استاندارد شده مناسب ایجاد شوند تا بتوان تصویر دقیقی از هزینه های درمان ارائه داد. بعید است که CAM تا زمانی که چنین اقدامی انجام نشود، در جریان اصلی درمان ادغام شود.

در انگلستان مزیتی برای بیمار وجود دارد که داروهای هومیوپاتی را به عنوان بخشی از درمان NHS تجویز می کند، زیرا تقریبا در همه موارد هزینه دارو کمتر از هزینه نسخه خواهد بود (در حال حاضر حدود 7 پوند [9 یورو؛ 13 دلار] برای هر کالا در انگلستان) و داروسازان به طور کلی 20 درصد از بیمارانی را که مسئول پرداخت هزینه هستند دعوت می کنند تا داروهای بدون نسخه را با قیمت خرده فروشی پایین تر خریداری کنند. در سایر نقاط انگلستان این وضعیت ایجاد نخواهد شد: در ولز هیچ هزینه نسخه ای وجود ندارد و در اسکاتلند دولت متعهد شده است که این هزینه را تا سال 2010 به صفر برساند.

خرید از جیب میانگین هزینه داروی CAM به طور کلی کمتر از میانگین خرید داروی بدون نسخه ارتدکس (OTC) در یک داروخانه اجتماعی یا فروشگاه سلامت است. این می تواند به عنوان انگیزه ای برای خریدار عمل کند. داروهایی که توسط صاحبان حیوانات خانگی برای استفاده دامپزشکی خریداری می شوند، به طور مشابه ارزش خوبی دارند، به خصوص که از هزینه های دامپزشک اجتناب می شود.

به نظر نمی رسد هیچ ادبیاتی در مورد چگونگی تأثیر هزینه های حضور در پزشکان CAM بر تقاضا وجود داشته باشد، اگرچه به نظر می رسد مشخصات خریدار کلاسیک نشان می دهد که افرادی که درآمد قابل تصرف بالاتری دارند، بیشتر احتمال دارد که درمان خصوصی را خریداری کنند.

انجمن "سبز"

باکس²³ استدلال کرده است که افزایش آگاهی از مسائل سبز منجر به افزایش نارضایتی از درمان های سنتی ارتدکس شده است. بسیاری از رشته های CAM در نظر گرفته می شوند 'طبیعی' و داروهای ساخته شده از منابع غیر مصنوعی. این به حساسیت های لابی طرفداران محیط زیست متوسل می شود.

تشویق توسط رسانه ها و مواد خودآموزی

تقریبا هر مجله محبوب و اکثر روزنامه ها در 5 سال گذشته ویژگی هایی را در CAM اجرا کرده اند. بسیاری از آنها با جزئیات گرافیکی تقریبا درمان های جادویی را که توسط افرادی که از احساس خوب بودن دست کشیده بودند، بیان می کنند.

یک منبع غنی از مطالب آموزشی نوشتاری بیمار از نشریاتی با خوانندگان متمرکزتر از مجلات محبوب به دست می آید. آنها خودیاری هستند و ممکن است به سمت مسائل مربوط به جنسیت یا گروه سنی یا مشکلات پزشکی هدایت شوند. چندین پزشک و سایر متخصصان بهداشت در ارائه راهنماهای مصرف کننده برای مراقبت های بهداشتی پیشگام بوده اند. رشته هایی مانند رایحه درمانی، گیاهی، هومیوپاتی، ورزش و آرامش همه به راحتی خود را در درمان خود استفاده می کنند.

دلایل فرهنگی

تحرک افرادی که پیشینه فرهنگی آنها بر استفاده از اشکال جامع پزشکی تأکید دارد، در سراسر مرزهای ملی دلیل دیگری برای افزایش تقاضا برای داروهای هومیوپاتی است. بنابراین، مهاجران از شبه قاره هند و چین هنگام مهاجرت آداب و رسوم خود را با خود می آورند. چنین افرادی یا به دلیل بی اعتمادی ذاتی به طب غربی یا به دلیل سوء تفاهم از آنچه می تواند به دست آورد، ترجیح می دهند به استفاده از روش های سنتی ادامه دهند که در طول قرن ها موفقیت آمیز بوده اند.

تأثیر رهبران فکری

این احتمال وجود دارد که الگوها تاثیر قابل توجهی در هدایت افراد به استفاده از CAM داشته باشند. ستارگان سینما و خانواده سلطنتی به ویژه در ترویج رشته خاص خود با به دست آوردن برخی ظرفیت ها در یک سازمان یا در مقالات روزنامه ها و مجلات فعال هستند. خانواده سلطنتی بریتانیا، به ویژه HM The Queen Mother، که سال ها قبل از مرگش در سال 2002 حامی انجمن هومیوپاتی بریتانیا بود، به طور گسترده از هومیوپاتی استفاده کرده اند و اسپین آف آن مورد توجه قرار گرفته است.

چرا مردم تصمیم می گیرند که با CAM درمان نشوند؟

از جمله دلایل احتمالی برای عدم انتخاب CAM به عنوان یک روش مطلوب درمان موارد زیر است:⁵²

نگرانی در مورد فقدان شواهد علمی مبنی بر عملکرد درمان های مکمل

اعتقاد قوی به ارزش "پزشکی علمی"

طب سنتی کار می کند، پس چرا چیز دیگری را امتحان کنید؟

عدم اعتقاد به درمان های مکمل: "داستان های همسران پیر"، "اسطوره"، "خرافات"

اعتماد قوی به پزشکان ارتدکس: "پزشک بهتر می داند"

عدم آگاهی یا علاقه به درمان های مکمل

عدم استفاده از درمان مکمل در شبکه های اجتماعی شخصی

هزینه مالی درمان های مکمل خصوصی

عدم قطعیت در مورد کیفیت و ایمنی درمان های تکمیلی OTC.

استفاده از CAM

فولدر و مونرو⁵³ یک بررسی اولیه از شیوع CAM در انگلستان انجام داد. این نشان داد که سالانه تقریبا 13 میلیون بازدید از حدود 7500 پزشک وجود دارد که حدود 30 درصد از تعداد پزشکان عمومی است.⁵⁴ برخی از نظرسنجی های بعدی انجام شده برای مطالعه کاربران طب مکمل در انگلستان را مرور کرده اند. داده های آنها، همراه با نمونه هایی از مطالعات دیگر، در جدول 3.2 بازتولید شده است.

با این حال، تکیه بر داده های تحقیقات بازار همیشه مناسب نیست، زیرا اغلب کاستی هایی در نحوه جمع آوری داده ها وجود دارد.⁵⁵ از آنجایی که روش های گزارش دهی ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشد، مقایسه موثر نتایج نظرسنجی های CAM می تواند دشوار باشد. نظرسنجی ها ممکن است در جمعیت هدف و چارچوب زمانی استفاده از آنها متفاوت باشد، و نحوه پرسیدن سؤالات می تواند بر نوع پاسخ دریافتی تأثیر بگذارد. حتی تعریف داروی «مکمل» نیز می تواند متفاوت باشد، زیرا برخی از درمان ها و داروهای OTC ممکن است از پرسش کنار گذاشته شوند.⁵⁶ مطالعه توماس و همکاران،⁵⁷ توسط زولمن و ویکرز به عنوان دقیق ترین تحقیق قضاوت می شود، برآوردی برای استفاده مادام العمر از طب سوزنی، کایروپراکتیک، داروهای گیاهی، هومیوپاتی و هیپنوتیزم درمانی در انگلستان بیش از یک نفر از هر چهار بزرگسال ارائه می دهد. اگر رفلکسولوژی

جدول 3.2 نمونه هایی از نظرسنجی ها در مورد استفاده از طب مکمل و جایگزین (CAM) در انگلستان

بررسی درصد نمونه درصد نمونه مورد استفاده تعداد درمان هایی که تاکنون CAM CAM در سال گذشته مورد بررسی قرار گرفته است

OTC، بدون نسخه.

و آروماتراپی گنجانده شده است، شکل به یک در سه می رسد. تخمین زده می شود که در هر سال 11 درصد از جمعیت بزرگسال برای یکی از درمان های نامگذاری شده به یک درمانگر CAM مراجعه می کنند.

یک نظرسنجی برای بی بی سی در سال 2000 توسط ارنست و وایت انجام شد.⁵⁹ از 1204 مصاحبه شونده، 254 نفر (20٪) گزارش دادند که در سال قبل از CAM استفاده می کنند. داروهای گیاهی شایع ترین درمان مورد استفاده (34 درصد) و پس از آن رایحه درمانی (21 درصد) و هومیوپاتی (17 درصد) بودند. طب سوزنی و طب فشاری در رتبه چهارم قرار گرفتند و 14 درصد از بزرگسالان در سال گذشته از آن استفاده کرده اند. استئوپاتی (5 درصد)، ماساژ (4 درصد)، رفلکسولوژی (3 درصد) و کایروپراکتیک (2 درصد) این لیست را تکمیل کردند. به طور کلی، استفاده از درمان های مکمل در میان زنان (24٪) بیشتر از مردان (17٪) بود و بیشترین درصد استفاده از CAM در میان افراد بین سنین 35 تا 64 سال (26٪) رخ داد. هنگامی که از آنها پرسیده شد که چرا از درمان های مکمل استفاده می کنند، اکثر پاسخ دهندگان به اثربخشی درک شده CAM، دوست داشتن کاربر و "اثرات آرامش بخش" درمان اشاره کردند. جالب اینجاست که 11 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که از درمان های مکمل استفاده می کنند زیرا پزشک آنها را توصیه کرده یا آنها را به یک پزشک جایگزین ارجاع داده است. هم چنین از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزان پولی را که هر ماه برای درمان های مکمل خرج می کنند، تخمین بزنند. بر اساس این نظرسنجی، کاربر به طور متوسط 13.62 پوند (17 یورو؛ 24 دلار) در ماه برای CAM هزینه می کند.

شکیل و همکاران دریافتند که 68 درصد از 430 بیمار که در واحدهای عمومی، عروقی و قلبی در یک مرکز منطقه ای اسکاتلند شرکت می کنند، تا به حال از CAM استفاده کرده اند و 48 درصد در سال قبل از CAM استفاده کرده اند.⁵⁸

شکل 3.1 ارزش واقعی و پیش بینی شده بازار برای گیاهی، رایحه درمانی و هومیوپاتی در انگلستان را در یک دوره 15 ساله که از گزارش های مختلف جمع آوری شده است، نشان می دهد.⁶⁰ این داده ها نشان می دهد که گیاه گرایی همچنان از نظر محبوبیت از دو روش درمانی دیگر پیشی می گیرد.

اگر محبوبیت چهار نمونه CAM در چندین کشور مقایسه شود، تفاوت های جالبی ظاهر می شود.⁶¹ احتمالا تفاوت هایی در تعاریف منظور از CAM و انتخاب درمان های ارزیابی شده وجود دارد. جدول 3.3 نشان می دهد که نظرسنجی های مصرف کننده انجام شده در اوایل دهه 1990 نگرش مثبت عمومی نسبت به CAM را در بسیاری از کشورهای اروپایی نشان می دهد که فرانسه و آلمان پیشتاز هستند. در اسپانیا، انگلستان و ایالات متحده آمریکا، به نظر می رسد محبوب ترین درمان ها رشته های دستکاری هستند. داروهای گیاهی در انگلستان محبوبیت بیشتری نسبت به هومیوپاتی دارند.

بررسی زولمن و ویکرز⁵⁴ نتیجه نسبتا متفاوتی را برای انگلستان نشان می دهد. چهار مورد از پنج مطالعه ای که آنها در نظر گرفتند محبوبیت رشته ها را به ترتیب قرار دادند: طب سوزنی ، کایروپراکتیک ، گیاه شناسی ،

1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012

* ** ** ** ** ** سال

شکل 3.1 ارزش بازار برای بخش های طب مکمل و جایگزین (CAM) 1998-2012.

*برآورد شده، ** پیش بینی شده است.

هومیوپاتی و استئوپاتی. مطالعه باقیمانده توسط MORI در سال 1989 در مورد گیاهان دارویی نپرسید و شفا دهندگان ایمان را به عنوان انتخاب سوم ثبت کرد، اما در غیر این صورت یکسان بود. زولمن و ویکرز⁵⁴ همچنین الگوهای شناخته شده زیر از استفاده از CAM را فهرست کنید:

جویندگان جدی: این کاربران یک مشکل سلامتی حل نشدنی دارند که برای آن اشکال مختلف درمان را امتحان می کنند

کاربران پایدار: افرادی که از یک نوع درمان برای بیشتر مشکلات مراقبت سلامت خود استفاده می کنند یا یک مشکل اصلی دارند که برای آن از مجموعه منظمی از درمان های CAM استفاده می کنند

کاربران التقاطی: افرادی که بسته به شرایط فردی درمان های مختلفی را انتخاب می کنند

کاربران یکباره: افرادی که از CAM برای آزمایش محدود استفاده می کنند.

مطالعه ای توسط فورنهام و باند⁶² بررسی اینکه افراد فکر می کردند افراد روان رنجور هنگام استفاده از CAM به جای طب ارتدوکس بیشتر احتمال دارد که «بهتر» شوند یا خیر. هومیوپاتی برای درمان بیماران با ویژگی های روانشناختی ناپایدار موثرتر و OM برای درمان بیماران با ویژگی های روانشناختی پایدار موثرتر تلقی شد.

جدول 3.3 مقایسه استفاده از طب مکمل و جایگزین (CAM) (درصد جمعیت)⁵⁵

در ایالات متحده آمریکا، تعداد تخمینی ویزیت های انجام شده در طول سال 1990 از ارائه دهندگان درمان غیرمتعارف بیشتر از تعداد ویزیت های مراجعه به تمام پزشکان مراقبت های اولیه در سراسر کشور بود و مقدار صرف شده برای CAM با مبلغی که آمریکایی ها برای تمام بستری شدن در بیمارستان خرج کردند، قابل مقایسه بود.⁶³ محدودیت هایی برای ماهیت معرف نمونه مورد استفاده در این مطالعه وجود داشت که از طریق تلفن انجام شد. افرادی که در خانه های بدون تلفن زندگی می کردند و غیر انگلیسی زبانان از این قاعده مستثنی بودند. نمونه عمدتا از سفیدپوستان تشکیل شده بود. برون یابی از یک نظرسنجی بیشتر که در سال 1997 انجام شد، افزایش 47.3 درصدی کل ویزیت به پزشکان طب جایگزین را از 427 میلیون در سال 1990 به 629 میلیون در سال 1997 نشان داد، در نتیجه از کل ویزیت ها به تمام پزشکان مراقبت های اولیه ایالات متحده فراتر رفت.⁶⁴ نویسندگان نتیجه گرفتند که افزایش قابل توجه در استفاده و هزینه بین سال های 1990 و 1997 در درجه اول به افزایش نسبت جمعیتی که به دنبال درمان های جایگزین هستند نسبت به جای افزایش ویزیت به ازای هر بیمار نسبت داده می شود.

مشخصات یک کاربر CAM در ایالات متحده آمریکا توسط آستین تعریف شده است⁶⁵ پس از یک نظرسنجی در سال 1998 که در مجموع شامل 1035 نفر بود که به طور تصادفی از یک پانل انتخاب شدند که موافقت کرده بودند در نظرسنجی های پستی شرکت کنند و در سراسر ایالات متحده زندگی می کردند و در سال قبل از آن از CAM استفاده کرده بودند. آستین نتیجه گرفت که کاربران CAM تمایل به:

بهتر تحصیل کنید

از وضعیت سلامتی ضعیف تری برخوردار باشید

به بدن، ذهن و روح به سلامتی اعتقاد داشته باشید

یک تجربه زندگی تحول آفرین داشته باشید

تعهد به ارزش های محیط زیست، فمینیسم، روانشناسی رشد شخصی و معنویت، عشق به خارجی و خارجی داشته باشید

اضطراب، مشکلات کمر، درد مزمن یا مشکلات دستگاه ادراری را گزارش کنید.

سوالات برجسته هنوز در مورد موارد زیر وجود دارد:

ارتباط بین مصرف CAM و وضعیت سلامت

نقش رسانه ها و اینترنت در تأثیرگذاری بر انتخاب استفاده از CAM

آیا مصرف کنندگان CAM بیشتر از نظر روانشناختی هستند یا خیر

مضطرب

میزان استفاده از CAM در میان جمعیت های قومی اقلیت.

مطالعه آستین مورد انتقاد قرار گرفت زیرا دیدگاه پاسخ دهندگان در مورد نارضایتی از طب ارتدوکس را نداشت. لرد بالدوین,⁶⁶ یکی از اعضای گروه پارلمانی طب جایگزین و مکمل، پیشنهاد کرد که می توان از نتایج نشان داد که انتخاب بیماران ارتباط چندانی با نارضایتی از مراقبت های بهداشتی معمولی ندارد. او باور نمی کرد که اینطور باشد.

میزان ارتباط متغیرهای جمعیتی و مرتبط با سلامت با مراجعه به یک پزشک CAM نیز توسط Bausell و همکاران مورد بررسی قرار گرفت.⁶⁷ بازدیدهای کلی از ارائه دهندگان CAM (9٪) کمتر از گزارش شده در سایر نظرسنجی ها بود. جنسیت، تحصیلات، سن، موقعیت جغرافیایی و نژاد (ثابت شد که افراد اسپانیایی تبار و آفریقایی-آمریکایی کمتر از افراد سفیدپوست به ارائه دهندگان CAM مراجعه می کنند) پیش بینی کننده های آماری قابل توجهی برای بازدید از ارائه دهندگان CAM بودند. افرادی که از سلامت ضعیفی برخوردار هستند و کسانی که از اختلالات روانی، اسکلتی عضلانی یا متابولیک رنج می برند نیز بیشتر احتمال دارد که به ارائه دهنده CAM مراجعه کرده باشند. اگرچه به نظر می رسد انتخاب درمان جایگزین در برابر درمان ارتدوکس یک پدیده پیچیده باشد، این داده ها نشان می دهد که سنگین ترین مصرف کنندگان درمان های CAM افراد مبتلا به مشکلات سلامت همراه و غیر-تهدید کننده زندگی هستند.

یک مطالعه جالب در هاوایی شیوع استفاده از CAM و ارتباط آن با کیفیت زندگی (QoL) را در میان بیماران سرطانی با پیشینه های قومی مختلف تخمین زد.⁶⁸ با توجه به جمعیت متنوع قومی در هاوایی، یک مدل عالی برای مطالعه ارائه کرد. استفاده از CAM در بین بیماران فیلیپینی و سفیدپوست، متوسط برای بومیان هاوایی و چینی ها، و در بین ژاپنی ها به طور قابل توجهی کمتر بود. برخی از ترجیحات قومی برای CAM از سنت های طب عامیانه قومی پیروی می کردند، به عنوان مثال داروهای گیاهی توسط چینی ها، شفای هاوایی توسط بومیان هاوایی و شفای مذهبی یا دعا توسط فیلیپینی ها. کاربران CAM نمرات عملکرد عاطفی پایین تر، نمرات علائم بالاتر و مشکلات مالی بیشتری را نسبت به افراد غیر مصرف کننده گزارش کردند. این مطالعه تفاوت های قومی در استفاده از CAM، به ویژه استفاده کم در میان بیماران ژاپنی، را شناسایی کرد و از اهمیت عوامل فرهنگی در تعیین فراوانی و نوع درمان های CAM انتخاب شده پشتیبانی می کند.

در سال 1995 درصد جمعیت کانادا که در سال گذشته به یک پزشک جایگزین مراجعه کردند، 15 درصد تخمین زده شد.⁶⁹

تا سال 2006، 54 درصد از نمونه ای متشکل از 2000 کانادایی بزرگسال گزارش دادند که حداقل از یک نوع طب مکمل یا جایگزین یا درمان در سال گذشته استفاده کرده اند. شایع ترین داروها و درمان های مکمل و جایگزین گزارش شده عبارت بودند از ماساژ (19 درصد)، دعا (16 درصد)، مراقبت کایروپراکتیک (15 درصد)، تکنیک های آرام سازی (14 درصد) و درمان های گیاهی (10 درصد).⁷⁰

در هر دو کانادا⁷¹ و ایالات متحده⁷² استفاده از CAM در مناطق غربی بیشتر از سایر مناطق به نظر می رسد. در کانادا، استان های غربی بسیار بیشتر از استان های شرقی احتمال دارد که CAM را در برنامه های بهداشتی خود پوشش دهند.⁷³

در استرالیا تقریبا نیمی از جمعیت از CAM استفاده کرده اند،⁷⁴ در حالی که در اسرائیل این رقم در اواسط دهه 1990 حدود 6 درصد بود.⁷⁵ با مهاجرت قابل توجه از اروپای شرقی در سال های اخیر، این رقم احتمالا تا کنون افزایش یافته است. در اسرائیل، کاربران CAM تمایل دارند سلامتی بدتری را گزارش کنند.⁷⁶ با تبدیل شدن CAM به یک جریان اصلی، اگرچه تا حدودی لوکس، عمل پزشکی، درد و پریشانی عاطفی-عاطفی محرک های اصلی استفاده از CAM هستند.

چه نوع شرایطی اغلب با CAM درمان می شوند؟

برنامه های کاربردی جامع در زیر هر درمان در ادامه کتاب آورده شده است. برخی از نمونه های کلی از شرایطی که CAM برای آنها استفاده شده است در زیر آورده شده است.

لانگ و همکاران.⁷⁷ تعیین می کند که کدام درمان های مکمل توسط سازمان های حرفه ای نماینده مربوطه آنها برای کدام شرایط پزشکی مناسب است. برای این مطالعه، 223 پرسشنامه به سازمان های CAM ارسال شد که یک درمان CAM را نشان می دادند. از پاسخ دهندگان خواسته شد تا 15 شرایطی را که احساس می کردند از درمان CAM خود بیشترین سود را می برند، 15 مورد مهم منع تعداد، هزینه های معمول درمان های اولیه و بعدی و میانگین طول آموزش مورد نیاز برای تبدیل شدن به یک پزشک کاملا واجد شرایط را فهرست کنند. از 223 پرسشنامه ارسال شده، 66 پرسشنامه تکمیل و برگشت داده شد. با در نظر گرفتن پرسشنامه های تحویل نشده، میزان پاسخ دهی 34 درصد بود. دو یا چند پاسخ از سازمان های CAM به نمایندگی از 12 درمان دریافت شد: رایحه درمانی، داروهای گل باخ، تکنیک بوون، کایروپراکتیک، هومیوپاتی، هیپنوتیزم درمانی، مغناطیس درمانی، ماساژ، تغذیه، رفلکسولوژی، ریکی و یوگا. هفت بیماری شایع که به نظر می رسد از هر 12 درمان به ترتیب فراوانی سود می برند عبارتند از: استرس/اضطراب، سردرد/میگرن، کمردرد، مشکلات تنفسی (از جمله آسم)، بیخوابی، مشکلات قلبی عروقی و مشکلات اسکلتی عضلانی. رایحه درمانی، داروهای گل باخ، هیپنوتراپی، ماساژ، تغذیه، رفلکسولوژی، ریکی و یوگا همگی به عنوان درمان های مناسب برای استرس و اضطراب توصیه می شوند. رایحه درمانی، تکنیک بوون، کایروپراکتیک، هیپنوتراپی، ماساژ، تغذیه، رفلکسولوژی، ریکی و یوگا همگی برای سردرد/میگرن توصیه می شوند. تکنیک بوون، کایروپراکتیک، مغناطیس درمانی، ماساژ، رفلکسولوژی و یوگا برای کمردرد توصیه شد.

در ایالات متحده آمریکا سطح بالایی از استفاده از CAM در میان افراد مبتلا به بیماری های مزمن رخ می دهد، به ویژه در مواردی که درد یک جزء اصلی است (مانند آرتریت، مشکلات کمر و سردرد)، مشکلات سلامت روان (به ویژه اضطراب، افسردگی و بی خوابی)، سرطان و ایدز. مقدار قابل توجهی از استفاده از CAM نیز به نظر می رسد برای حفظ سلامت, سلامتی و پیشگیری از بیماری.

آسم

رایج ترین درمان هایی که در انگلستان برای آسم مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: هومیوپاتی، داروهای گیاهی، آرام سازی، طب سوزنی و آروماتراپی. بررسی شواهد حمایت کننده از استفاده از CAM را می توان در وب سایت کتابخانه تخصصی CAM یافت http://tinyurl.com/4eb5rb.

مدیریت سرطان

طب مکمل و جایگزین به طور فزاینده ای در بین بیماران سرطانی محبوب است و با این حال ارائه اطلاعات یا بحث در مورد CAM توسط متخصصان سلامت همچنان کم است. تحقیقات قبلی نشان می دهد که بیماران ممکن است از "عدم تایید" پزشکان بترسند اگر موضوع CAM را مطرح کنند و برای به دست آوردن اطلاعات در مورد CAM به منابع دیگر مراجعه کنند. در نتیجه فقدان اطلاعات CAM از متخصصان سلامت، مردان در مطالعه ای که در بریستول، انگلستان انجام شد، به «جویندگان فعال» یا «دریافت کنندگان منفعل» چنین اطلاعاتی تبدیل شدند.⁷⁸ منبع اصلی اطلاعات آنها شبکه "ارجاع غیرمحلی" از خانواده، دوستان و آشنایان، به ویژه زنان بود. منابع اطلاعاتی "سنتی"، از جمله کتاب ها، مجلات، جزوات و رسانه ها، در واقع بیشتر از اینترنت محبوب بودند.

اطلاعات کمی در مورد استفاده از CAM در انکولوژی کودکان وجود دارد. یک مطالعه هلندی برای تعیین اینکه کدام ویژگی های پزشکی و دموگرافیک کاربران را از افراد غیرمصرف کننده متمایز می کند، در یک نمونه انکولوژی کودکان از کودکان با دیدگاه های مختلف بقا انجام شد.⁷⁹ والدین 84 کودک مبتلا به سرطان (43 بیمار در اولین بهبودی مداوم و 41 بیمار که دچار عود یا بدخیمی دوم شده بودند) در این مطالعه شرکت کردند و با توجه به استفاده از CAM مورد بررسی قرار گرفتند. به نظر می رسد دیدگاه بقا مهم ترین متغیر متمایز کننده کاربران CAM از غیر کاربران باشد. بیست وشش خانواده (31٪) از درمان جایگزین استفاده کرده بودند یا از درمان جایگزین استفاده می کردند، که از این تعداد 19 خانواده کودکان مبتلا به سرطان بودند که دچار عود شده بودند (46٪)، و 7 خانواده کودکان مبتلا به سرطان در حال بهبودی بودند (16٪). شایع ترین انواع CAM مورد استفاده بر اساس هومیوپاتی و آنتروپوسوفی بود.

آنفلوانزا

بررسی توسط Guo و همکاران.⁸⁰ شواهد مربوط به اثربخشی CAM را برای پیشگیری یا درمان آنفلوآنزا یا بیماری شبه-آنفلوآنزا، از جمله آنفلوآنزای مرغی ارزیابی کرد. جست وجوهای سیستماتیک منابع علمی تا جون 2006 در پنج بانک اطلاعاتی انجام شد. سایر منابع داده شامل کتابشناسی مقالات محلی، تولیدکنندگان آماده سازی های تجاری موجود و متخصصان در این زمینه بودند. کارآزمایی های بالینی تصادفی سازی شده (RCTs)، کنترل شده در برابر دارونما یا مقایسه کننده فعال، وارد شدند. چهارده RCT وارد شدند که هفت مورد را تست کردند. برای عصاره Panex quinquefolium، Sambucus nigra، و ترکیب گیاهی Kan Jang و محصول OTC هومیوپاتی فرانسوی معروف به Oscillococcinum، دو یا چند کارآزمایی شناسایی شدند که برخی از داده های دلگرم کننده را گزارش کردند. نویسندگان نتیجه گرفتند که شواهد فعلی به دست آمده از RCTها به دلیل حجم نمونه کوچک، کیفیت روش شناسی پائین یا اندازه تاثیرگذاری بالینی نامرتبط، پراکنده و محدود است. اثربخشی هر نوع CAM برای درمان یا پیشگیری از آنفلوآنزای فصلی فراتر از شک منطقی مشخص نشد.

شرایط اسکلتی عضلانی

بیش از سه چهارم بیمارانی که به پزشکان رشته های اصلی CAM مراجعه می کنند، مشکلات اسکلتی عضلانی به عنوان شکایت اصلی خود دارند. اختلالات عصبی، روانی و آلرژیک نیز شایع هستند.⁵⁴ هومیوپاتی و گیاهان دارویی بیشتر توسط بیماران مبتلا به آسم، بیماری های پوستی و مشکلات قاعدگی استفاده می شود. طب سوزنی، استئوپاتی و تکنیک الکساندر توسط روماتولوژیست ها استفاده می شود.⁸¹

سکته مغزی

مقاله ای از بل⁸² یک نمای کلی از گزینه های درمانی تغذیه ای، گیاهی و هومیوپاتی از CAM به عنوان مکمل در پیشگیری از سکته مغزی، درمان و توانبخشی ارائه می دهد. علیرغم بسیاری از سرنخ های امیدوارکننده، شواهد به توصیه اکثر این درمان ها از منظر سیاست سلامت عمومی کمک نمی کند. با این حال، مداخلات پیشگیرانه ساده، مانند استفاده از یک مکمل مولتی ویتامین/مولتی مینرال با کیفیت بالا در بیماران مبتلا به سوء تغذیه، ممکن است پیامدها را با حداقل خطر طولانی مدت بهبود بخشند. عوامل طبیعی مانند آنتی اکسیدان اسید لیپوئیک, برخی از مخلوط های گیاهی سنتی آسیایی و برخی از داروهای هومیوپاتی آماده نوید کاهش اندازه انفارکتوس و اختلالات مرتبط را نشان می دهد. تعدادی از مواد مغذی و گیاهان ممکن است در درمان عوارض مرتبط با سکته مغزی مانند زخم های فشاری، عفونت های دستگاه ادراری و ذات الریه کمک کنند. هومیوپاتی فردی حتی ممکن است نقش کمکی مفیدی در درمان سپسیس داشته باشد. با این حال، مقدار زیادی از تلاش های تحقیقاتی سیستماتیک قبل از اینکه بسیاری از گزینه های مورد بحث استانداردهای پزشکی اصلی را برای معرفی به رژیم های درمانی معمول برآورده کنند، در پیش است.

ارائه CAM

در انگلستان، حق کامن لا برای انتخاب درمان خود برای بیماری به سختی توسط قانون محدود شده است.⁸³ در حال حاضر برای هر کسی در انگلستان قانونی است که طب مکمل را بدون هیچ گونه آموزشی انجام دهد (به جز در زمینه های استئوپاتی و کایروپراکتیک که توسط قانون محافظت می شود). این موقعیت در آینده قابل پیش بینی با کنترل قانونی سایر رشته ها تغییر خواهد کرد. پزشکان غیر پزشکی نباید ادعا کنند که به طور قانونی در حرفه های محافظت شده مانند دندانپزشکی، پزشکی یا داروسازی ثبت نام کرده اند، داروهایی را که به عنوان محدود به نسخه طبقه بندی شده اند تهیه کنند یا برای برخی شرایط پزشکی ادعا کنند.

در مقابل، در بسیاری دیگر از کشورهای اتحادیه اروپا و همچنین ایالات متحده آمریکا، فعالیت های مراقبت های بهداشتی کمی وجود دارد که بدون نوعی گواهینامه مجاز باشد. متخصصان طب سوزنی، گیاه شناسان، طبیعت شناسان و استئوپات ها به دلیل تمرین بدون مدارک پزشکی تحت پیگرد قانونی قرار گرفته اند و غیرقانونی بودن فنی بسیاری از اقدامات مکمل به این معنی است که به طور غیررسمی و نامحدود دنبال شده است و فرصت کمتری برای توسعه سازمان های حرفه ای وجود دارد.⁸⁴ یکی از توصیه های گزارش مجلس اعیان (به زیر مراجعه کنید) این بود که دوره های آموزشی استاندارد و اعتباربخشی توسط نهادهای حرفه ای باید در CAM توسعه یابد.

هر تلاشی برای افزایش درک CAM توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی نیاز به یک رویکرد بین رشته ای و مشارکتی دارد. بین سال های 2000 و 2002، مرکز ملی طب مکمل و جایگزین مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده 15 موسسه آموزشی را برای توسعه مدل های درسی برای آموزش فراگیران پزشکی و پرستاری آلوپاتیک در سواد CAM تامین مالی کرد.⁸⁵ چهار مورد از این 15 برنامه - دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس، دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، دانشکده پزشکی دانشگاه بهداشت و علوم اورگان و دانشکده پرستاری دانشگاه واشنگتن - با موسسات دانشگاهی مجاور که پزشکان CAM را آموزش می دهند، مشارکت مشترک ایجاد کردند. از جمله سایر موانع پذیرش موسسات عبارتند از: مقاومت توسط کادر آموزشی. برنامه درسی بیش از حد پر تلقی می شود. ارائه محتوای CAM به روشی مبتنی بر شواهد و منصفانه. ارائه منابع مفید و قابل اعتماد؛ و توسعه ابزارهای آموزشی و ارزیابی.⁸⁶

مسیرهای مختلف تحویل CAM در شکل 3.2 خلاصه شده است. این شامل عوامل موثر بر تصمیم گیری برای انتخاب CAM است که قبلا در این فصل مورد بحث قرار گرفت. اینها ملاحظات بالینی، دلایل اجتماعی و مالی، و اعتقادات به درمان های جامع هستند. هم چنین پیشرفت از خوددرمانی به پزشک و نقش واسطه های مختلف را نشان می دهد که ممکن است به طور مستقیم یا در زنجیره ای از مشاوره ها با پیشرفت شرایط تحت درمان مورد مشورت قرار گیرند.

پزشک واجد شرایط پزشکی

این فردی است که در دانشکده پزشکی آموزش دیده است و یک پزشک ثبت نام شده است. پزشکان ممکن است از طب مکمل به طور انحصاری یا به احتمال زیاد به عنوان مکمل عمل ارتدوکس خود استفاده کنند. آنها ممکن است دارای مدرک رسمی تحصیلات تکمیلی باشند، دوره آموزشی کمتری داشته باشند یا اصلا آموزش نبینند. در انگلستان، پزشکان آموزش ندیده ممکن است نسخه های NHS را برای داروهای هومیوپاتی کاملا قانونی بدون داشتن دانش واقعی در مورد موضوع صادر کنند. این معمولا به عنوان یک پاسخ واکنشی به درخواست های بیماران رخ می دهد. سرمقاله ای در مجله پزشکی بریتانیا اشاره کرده است که CAM دیگر یک موضوع مبهم در پزشکی نیست.⁸⁷ بیماران علاوه بر مراقبت های متداول از درمان های جایگزین استفاده می کنند و گاهی اوقات این اطلاعات را با آنها به اشتراک نمی گذارند

شکل 3.2 نمایش ارائه طب مکمل و جایگزین (CAM). فلش های خاکستری و سیاه نشان دهنده تصمیمات مصرف کننده هستند. فلش های سفید نشان دهنده ارجاع سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است. NMQP، پزشک غیر واجد شرایط پزشکی (همچنین به عنوان «ارائه دهنده سلامت حرفه ای» شناخته می شود).

پزشک عمومی خود، اما، حتی اگر این کار را انجام دهند، آیا پزشکان معمولی می دانند که چگونه به آنها در مورد مسائل ایمنی یا اثربخشی یک درمان خاص برای مشکلشان توصیه کنند؟ اگرچه بسیاری از دانشکده های پزشکی و برنامه های آموزشی در حال حاضر شامل آموزش CAM هستند، اما رویکردها متغیر و اغلب سطحی هستند. این وضعیت احتمالا مسئول مقاومت برخی از پزشکان برای پذیرش CAM است.

اوون و همکاران.⁸⁸ تعدادی سوال در مورد نگرش و رفتار پزشکان نسبت به درمان مکمل و جایگزین مطرح کرده اند، از جمله موارد زیر:

اگر مراقبت به صورت تفویض شده یا ارجاعی ارائه شود، پزشک برای ارجاع مناسب و نظارت بر درمان تفویض شده چقدر باید بداند؟

اگر پزشکان قرار است بیماران مبتلا به CAM را درمان کنند، به چه آموزش هایی نیاز دارند؟

آنها ابتکاراتی را برای گنجاندن درمان CAM در آموزش پزشکی ارائه شده در دانشکده پزشکی ساوتهمپتون و سایر نهادها در انگلستان توصیف می کنند. تدریس در گلاسکو نیز در سال های اخیر توسعه یافته است.⁸⁹ ماژول گلاسکو با عنوان "شفای انسانی" است و به گونه ای طراحی شده است که سؤالات بیشتری را مطرح کند تا پاسخ دهد و ایده های از قبل موجود ما را به چالش بکشد. شفای انسان چیست؟ چگونه اتفاق می افتد و چگونه می توانیم آن را مطالعه کنیم؟ چه چیزی از قبل شناخته شده است؟ ما به عنوان پزشک چگونه می توانیم بر بهبودی تأثیر بگذاریم؟ بسیاری از مسائل با مطالعه مشاوره درمانی ، با بحث و تأمل مورد توجه قرار می گیرند.

تغییرات مشابهی در ایالات متحده در حال رخ دادن است. در سال 1995 یک کنفرانس ملی در مورد آموزش درمان مکمل و جایگزین با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت توصیه کرد که درمان مکمل و جایگزین باید در آموزش پرستاری و پزشکی گنجانده شود. دو سال بعد، یک نظرسنجی از تمام 125 دانشکده پزشکی ایالات متحده نشان داد که 75 دانشکده از آنها نوعی آموزش در مورد درمان مکمل و جایگزین ارائه می دهند.⁹⁰

نظرسنجی از رهبران آموزشی CAM در موسساتی که برای گنجاندن آموزش CAM در برنامه های درسی پزشکی کمک هزینه دریافت کرده اند، توسط راکل و همکارانش انجام شد تا به این موضوع بپردازد که چگونه آموزش CAM می تواند ارائه مراقبت های بهداشتی را در آمریکا بهبود بخشد.⁹¹ پنج مضمون اصلی برای موفقیت در دستیابی به این هدف ذکر شد. این شامل:

آموزش در مورد اهمیت مراقبت رابطه محور

درک کل گرایی

ترویج خوداندیشی و خودمراقبتی۶۶تا ۷۷

همکاری با ارائه دهندگان CAM برای افزایش ارتباطات • نیاز به توسعه دانشکده در CAM.

در بحث در مورد این مضامین، نویسندگان بررسی می کنند که چگونه تغییر در آموزش پزشکی به سمت تمرکز بر درک آنچه برای ایجاد سلامت مورد نیاز است (سالوتوژنز) می تواند تعادل را در برنامه درسی ایجاد کند که در حال حاضر در آموزش در مورد ایجاد بیماری (پاتوژنز) وزن دارد. آنها مزایای بالقوه، از جمله کاهش هزینه های مراقبت سلامت و بهبود کیفیت زندگی برای فراگیران را شناسایی می کنند.

نگرش پزشکان عمومی به CAM

مقاومت در برابر اطلاعاتی که مستقیما با «خرد» متعارف در تضاد است، سابقه ای طولانی دارد. ظاهرا برای پزشکان مشهور غیرعادی نبود که هنگام خواندن مقالات پزشکی که بر تئوری میکروب بیماری تأکید داشتند در سال 1919 بلند شوند و آنجا را ترک کنند!⁹²

بسیاری از پزشکان هنوز سوالات بیمار در مورد CAM را رد می کنند زیرا معتقدند که این "دروغگویی" است، بدون هیچ مدرکی برای حمایت از این ادعا.⁹³ این امر حق بیمار برای افشای کامل تمام گزینه های درمانی ممکن را نقض می کند و بیماران را تشویق می کند تا بدون اطلاع پزشک خود از این درمان ها استفاده کنند. در نتیجه، تخمین زده می شود که 46٪ از کسانی که از طب جایگزین استفاده می کنند، این کار را بدون نظارت پزشکان مراقبت های اولیه یا پزشکان طب جایگزین انجام می دهند. یک مطالعه ایتالیایی نشان داد که دانش CAM در میان پزشکان عمومی آنقدرها که به نظر می رسد تقاضای عمومی نیاز دارد، گسترده نیست و شواهد کمیاب از اثربخشی CAM مانع استفاده حرفه ای از آن در میان تعداد قابل توجهی از پزشکان عمومی می شود.⁹⁴

در طول سال هاتغییری در نگرش حرفه پزشکی نسبت به کسانی که CAM را انجام می دهند ایجاد شده است. در سال 1980 سرمقاله ای در مجله پزشکی بریتانیا پیشنهاد کرد که برخی از جنبه های کایروپراکتیک باید به اندازه "پیشگویی آینده با بررسی احشاء پرنده" منقرض شوند، در حالی که باورهای سایر پزشکان CAM به عنوان "غیر منطقی" توصیف می شود.⁹⁵ تا سال 1999 نگرش ها به گونه ای تغییر کرده بود که با توجه به اینکه CAM «اثبات نشده» نبود، از «طلوع جدید» استقبال و اذعان شد، شواهد فزاینده ای برای نشان دادن اثربخشی برخی از درمان ها در برخی شرایط وجود داشت.⁹⁶

نگرش پزشک عمومی بریتانیا به CAM ممکن است تأثیر قابل توجهی بر اینکه آیا تحت NHS در دسترس بیماران قرار می گیرد یا اینکه آیا هزینه کامل درمان باید بر عهده بیمار باشد، داشته باشد.

مطالعات متعددی برای بررسی نگرش پزشکان نسبت به CAM انجام شده است. شکارچی⁹⁷ انتخاب تصادفی 77 پزشک عمومی در منطقه تایساید اسکاتلند و گروهی متشکل از 95 دانشجوی پزشکی در دانشگاه داندی را مطالعه کرد. رشته های تحت پوشش در این بررسی عبارت بودند از طب سوزنی، کایروپراکتیک، هومیوپاتی، گیاهی، هیپنوتیزم و استئوپاتی. مشخص شد که از هر شش نفر از پزشکان عمومی، یک نفر در یک یا چند درمان مکمل آموزش دیده بود و 47٪ دیگر مایل به ترتیب آموزش حداقل یک تکنیک CAM بودند. بیست درصد از پزشکان عمومی از CAM در جراحی های خود استفاده می کردند و اکثر آنها فکر می کردند که تکنیک های مورد مطالعه در این نظرسنجی مفید هستند. اکثر دانش آموزان به CAM علاقه نشان دادند: 75٪ دوست دارند موضوع در برنامه درسی گنجانده شود. به طور کلی دو گروه مشتاق CAM بودند. به نظر می رسید که آنها کمتر به این سوال که "چگونه کار می کند؟" اهمیت می دادند تا اینکه "آیا کار می کند؟"

محققان دانشگاه آبردین داده های رسمی تجویز را از سال 2003 تا 2004 تجزیه و تحلیل کردند که 1.9 میلیون بیمار از 323 مطب پزشکی اسکاتلندی را پوشش می داد.⁹⁸ آنها دریافتند که 60 درصد از جراحی ها داروهای هومیوپاتی یا گیاهی را تجویز می کنند. کودکان زیر 12 ماه به احتمال زیاد یک داروی هومیوپاتی یا گیاهی تجویز می کنند (9.5 در هر 1000 کودک در آن گروه سنی)، و پس از آن بزرگسالان 81 تا 90 ساله (4.5 در هر 1000 نفر). از تجویز هومیوپاتی 16 درصد برای کودکان زیر 16 سال بود.

ریلی⁹⁹ دریافتند که 86 نفر از 100 کارآموز پزشک عمومی نگرش مثبتی نسبت به درمان های غیر متعارف داشتند. در کار با سایر همکاران، او دریافت که 70 درصد از دانشجویان پزشکی درمان غیر متعارف را مفید می دانند و 63 درصد طرفدار در دسترس قرار دادن چنین درمان هایی در NHS هستند.¹⁰⁰

یک متاآنالیز از 12 نظرسنجی که به موضوع آنچه پزشکان در مورد CAM فکر می کنند توسط ارنست و همکارانش در سال 1995 منتشر شد.¹⁰¹ نتایج نشان داد که تنوع قابل توجهی بین نظرسنجی ها وجود دارد. به طور متوسط پزشکان CAM را نسبتا موثر درک کردند. اعتقاد بر این بود که درمان های دستکاری مفیدترین و/یا موثرترین شکل CAM هستند، طب سوزنی در رتبه دوم و هومیوپاتی در رتبه سوم قرار گرفتند. پزشکان جوان CAM را خوش بینانه تر از همکاران مسن تر خود قضاوت می کردند.

نگرش با موقعیت جغرافیایی متفاوت است. از پزشکان عمومی در شهرستان های جنوب غربی دوون و کورنوال که به یک نظرسنجی پاسخ دادند، 68 درصد در هفته قبل به نوعی با CAM درگیر بودند و 16 درصد در واقع آن را تمرین کرده بودند.¹⁰² از پزشکان خواسته شد تا سودمندی رشته های مختلف را در مقیاس آنالوگ بصری رتبه بندی کنند. اکثر پاسخ دهندگان معتقد بودند که طب سوزنی، کایروپراکتیک و استئوپاتی موثر هستند و باید توسط NHS تامین مالی شوند. مطالعات در سایر مناطق انگلستان نشان داده است که نسبت پزشکان عمومی که CAM را انجام می دهند از 37 درصد در Avon متغیر است¹⁰³ به 14٪ در غرب دورست, که در مجموع 11 رشته مکمل مورد بررسی قرار گرفت.¹⁰⁴ منبع دیگری بیان می کند که حداقل 40 درصد از مطب های عمومی در انگلستان برخی از خدمات پزشکی مکمل را ارائه می دهند.¹⁰⁵ اگرچه پایه شواهد برای استفاده از آنها در بهترین حالت محدود و در بدترین حالت وجود ندارد. لویت اعضا و همکاران کالج سلطنتی پزشکان را برای تعیین استفاده آنها از CAM مورد بررسی قرار داد.¹⁰⁶ در نتیجه نرخ پاسخ پایین (23٪; n 2875)، نتایج باید با احتیاط تفسیر می شدند، اما با این وجود، 32٪ از پاسخ دهندگان CAM و 41٪ بیماران را به CAM ارجاع دادند. به نظر می رسید که تمرین CAM و ارجاع در مطب خصوصی و NHS مشابه باشد، و در مراقبت تسکینی و درد شایع تر بود. پاسخ دهندگان زن نگرش مثبت تری نسبت به CAM نسبت به پاسخ دهندگان مرد داشتند. به طور کلی، پاسخ دهندگان فکر می کردند که ارزیابی بیشتری از CAM مورد نیاز است، CAM فقط یک مد نیست، CAM نباید در NHS در دسترس باشد و لزوما مهم نیست که پزشکان از استفاده بیماران خود از درمان های CAM مطلع باشند.

سطح مشخصی از عملکرد CAM در بین پزشکان بیمارستان وجود داشت و این امر مستلزم یک استراتژی آموزشی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بود.

اختر و ون هاسلن¹⁰⁷ دلایل ارجاع یا عدم ارجاع بیماران به هومیوپاتی توسط پزشکان عمومی را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که ارتباط بهتر بین جامعه هومیوپاتی و پزشکان عمومی ضروری است. این می تواند منجر به ارائه مراقبت های بهداشتی بهتر برای بیماران در آینده شود. برخی از پزشکان پزشکان CAM را برای کار در کنار کادر جراحی خود منصوب کرده اند. در پروژه ای که ارتباط نزدیکی با ایده پزشکی یکپارچه دارد، فرانسیس تروهرتز، هومیوپات انگلیسی، در دهه 1990 به مدت یک روز در هفته در یک مطب پزشکی عمومی استخدام شد.¹⁰⁸ با استفاده از مقیاس پیامد بیمارستان هومیوپاتی گلاسکو (GGHOS)، او دریافت که اکثر 500 بیمار انتخاب شده به ترتیب ورود به جراحی، نمرات 0 تا 4 را بازمی گردانند.

در مطالعه ای بر روی 275 پزشک که در دو مکان در آمریکا و یک مکان در جنوب اسرائیل کار می کردند، بورکان و همکاران.¹⁰⁹ نشان داد که پزشکان مراقبت های اولیه بیشتر از سایر متخصصان پزشکی در مورد درمان های جایگزین آگاه هستند، شخصا مشترک می شوند و بیماران را برای درمان های جایگزین ارجاع می دهند. نرخ ارجاع در سه سایت مشابه بود و بر اساس درخواست بیمار، شکست درمان مرسوم و اعتقاد به اینکه بیمار یک بیماری "روانی" دارد، بود. پزشکانی که از درمان های جایگزین برای خود و در طبابت خود استفاده می کردند، نرخ ارجاع بالاتری داشتند.

نرخ های بین المللی برای عمل CAM توسط پزشکان مراقبت های اولیه از 8 درصد در اسرائیل، 16 درصد در کانادا متغیر است.¹¹⁰ 30 درصد در نیوزیلند¹¹¹ به 95 درصد قابل توجه در آلمان.¹¹²

اوون و همکاران.⁸⁸ از همکاران خود خواسته اند تا تعدادی از موضوعات تحریک آمیز را در نظر بگیرند:

در مورد بیماران خود که از CAM استفاده می کنند چه احساسی دارید؟ فکر می کنید انتظارات یا فرضیات آنها در مورد دانش شما در مورد CAM ممکن است چه باشد؟

آیا بیشتر به سؤالات اساسی در مورد اینکه آیا CAM کار می کند و مکانیسم عملکرد آن علاقه مند هستید، یا در مورد ایمنی، مقرون به صرفه بودن و نحوه ترکیب بهینه آن با درمان های معمولی کنجکاو هستید؟

آیا می توانید آخرین باری را به یاد بیاورید که بیمار اشاره کرد که از CAM استفاده می کند؟ نگرش شما نسبت به این چه بود؟ آیا فکر می کنید نگرش شما در 5 تا 10 سال گذشته تغییر کرده است؟ اگر چنین است، چرا؟

با تأمل در دوره کارشناسی شما، آیا فرصت هایی برای به چالش کشیدن مفروضات و ارزش های اساسی پزشکی وجود داشت تا شما را برای یک محیط کاری در حال تغییر آماده کند؟

فکر می کنید چرا برخی از پزشکان تصمیم می گیرند یک دوره آموزشی پاره وقت 3 ساله در CAM انجام دهند؟ اگر قرار بود چنین دوره ای را بگذرانید،

شما فکر می کنید این یک تجربه چالش برانگیز خواهد بود و آیا به خوبی توسط همسالان خود حمایت می شوید؟

اگر آموزش CAM را گذرانده بودید، چگونه می توانست عملکرد کاری فعلی شما را تغییر دهد؟ آیا سازمان های حرفه ای فعلی شما برای نیازهای آموزشی، مقررات و نمایندگی مداوم شما کافی هستند؟

با افزایش نسبت تدریس در مقطع کارشناسی در CAM که در ماژول های اختیاری اتفاق می افتد، کسانی که تصمیم می گیرند آنها را انجام ندهند، چگونه این فرصت های از دست رفته در آموزش را جبران می کنند؟ آیا این به عنوان بخشی از آموزش تخصصی یا عمومی آنها خواهد بود یا از طریق توسعه حرفه ای مداوم؟

با توجه به افزایش تقاضا برای CAM در مراقبت های بهداشتی مدرن، بیش از 80 درصد از دانشجویان پزشکی ممکن است آموزش های بیشتر در این زمینه ها را دوست داشته باشند.¹¹³

در ایالات متحده آمریکا یک هیئت جدید دانشکده پزشکی در هاروارد برای توسعه بخش جدیدی از طب مکمل و جایگزین ایجاد شده است.¹¹⁴ هدف آن پیگیری تحقیقات و ارزیابی طب جایگزین خواهد بود و پزشکان هاروارد را قادر می سازد تا در مورد هر "درمان ناخوشایندی که ممکن است با آن روبرو شوند" به خوبی آگاه باشند. دانشکده های پزشکی در سراسر ایالات متحده احتمالا از این رهبری پیروی خواهند کرد. بیش از 70 دانشگاه ایالات متحده در حال حاضر نوعی برنامه CAM را ارائه می دهند.

نگرش داروسازان نسبت به CAM

داروسازی ارتباط طولانی مدت با داروهای گیاهی داشته است. در واقع در نتیجه نگرانی در مورد تقلب گیاهی بود که مقررات در اواسط دهه 1800 در بریتانیای کبیر به این حرفه آمد. با این حال، تماس آن با سایر درمان های CAM کمتر هماهنگ بوده است. هومیوپاتی سال ها با گزارش هایی از بحث های تند در شورا در دهه 1960 مورد مخالفت های زیادی قرار گرفت. پس از انتشار مقاله ای در مجله دارویی در سال 1991،¹¹⁵ مکاتبات در مورد این موضوع ماه ها ادامه یافت. وضعیت به طور قابل توجهی تغییر کرده است. درمان های مناسب CAM در حال حاضر توسط انجمن سلطنتی داروسازی بریتانیای کبیر (RPSGB) به عنوان یک مکمل بالقوه برای تسلیحات داروسازان پذیرفته شده است و آموزش در رشته های خاصی که توسط اعضای آن ارائه می شود اجباری تلقی می شود. انتشارات دارویی (بازوی انتشاراتی RPSGB) مجموعه ای از کتاب های سفارش داده شده در مورد موضوعات CAM (www.pharmpress.com) ایجاد کرده است.

اولین مورد از مجموعه ای از برگه های اطلاعاتی در مورد درمان های مکمل و جایگزین، که توسط گروه کاری کمیته علمی انجمن در مورد طب مکمل تهیه شده است، در کنفرانس داروسازی بریتانیا در بیرمنگام در سپتامبر 2000 توسط پروفسور ویلیام داوسون (رئیس کمیته علمی و کارگروه طب مکمل) راه اندازی شد.¹¹⁶ همه شرکت کنندگان در کنفرانس یک نسخه از برگه اطلاعات را دریافت کردند که با مجله داروسازی نیز بین داروسازان توزیع شد. این برگه اطلاعات کلیدی را برای داروسازان در مورد جنبه های مختلف اسانس ها و ترکیبات آروماتراپی حاوی آنها ارائه می دهد. بخش هایی در مورد استفاده و تجویز اسانس ها و نحوه بسته بندی و ذخیره اسانس ها، همراه با خلاصه ای از تحقیقات بالینی مربوط به اسانس ها، و جنبه های کیفیت و ایمنی مربوط به استفاده از آنها گنجانده شده است. سایر برگه های اطلاعات در مورد طب مکمل رایحه درمانی، داروهای گیاهی و هومیوپاتی را پوشش می دهند و در وب سایت انجمن (www.rpsgb.org) در دسترس هستند و هر از گاهی به روز می شوند.

پشتیبانی از CAM به دقت غربالگری شده است. در سال 1997 کمیته قانونی RPSGB حکم داد که هر داروسازی که درمان اسپاگینک را انجام می دهد مسئول اتهام سوء رفتار است و باید از ثبت نام حذف شود.¹¹⁷ در درمان اسپاگینک ، بیماران نمونه ای از خون یا ادرار را ارائه می دهند که تحت فرآیند تقطیر بخار قرار می گیرد. باقیمانده گرم می شود و ادعا می شود که معاینه میکروسکوپی بعدی امکان تشخیص الگوهای خاصی را فراهم می کند که می تواند توسط یک پزشک آموزش دیده "خوانده" شود.

یک نظرسنجی از داروسازان جامعه که توسط RPSGB در مورد استفاده از CAM انجام شد، نشان داد که 99 درصد از پاسخ دهندگان گزارش دادند که یک یا چند نوع از داروهای مکمل، از جمله مکمل های ویتامین و مواد معدنی، در داروخانه ای که در آن فعالیت می کنند، فروخته می شود.¹¹⁸ به نظر نمی رسد هیچ ارزیابی از تعداد داروسازان آموزش دیده ای که در واقع CAM را به طور فعال در محل خود ارائه می دهند، وجود داشته باشد. در گذشته، هر درمانی که در داروخانه دریافت می شد، احتمالا یک پاسخ واکنشی بود که به درخواست بیمار انجام می شد، نه به تحریک پزشک. با بهبود در دسترس بودن آموزش در هر دو سطح کارشناسی ارشد و کارشناسی، این وضعیت به آرامی در حال تغییر است و متخصصان سلامت شروع به استفاده از درمان های مکمل در کنار OM کرده اند. در داروخانه این به طور کلی به گیاهی، هومیوپاتی و رایحه درمانی محدود می شود، اگرچه طب چینی و هندی در مقیاس محدودی توسط داروسازان با منشاء آسیایی ارائه می شود (به زیر مراجعه کنید).

در انگلستان (مانند برخی از جراحی های پزشک عمومی) روندی به سمت بازسازی داروخانه ها وجود دارد تا امکاناتی را برای پزشکان آموزش دیده در رشته های اصلی CAM (هومیوپاتی، هربالیسم، رایحه درمانی، رفلکسولوژی، کایروپراکتیک) در بر بگیرد.

نفوذ در داروخانه بیمارستان وجود داشته است و داروسازان شامل محصولات مختلف گیاهی، هومیوپاتی و آروماتراپی را در موجودی داروخانه ها تشویق می کنند.

در انگلستان، آموزش برای داروسازان توسط مرکز تحصیلات تکمیلی داروسازی (CPPE) ارائه می شود که توسط وزارت بهداشت تامین می شود و در گروه داروسازی، دانشگاه منچستر مستقر است. CPPE دارای یک کتاب کار آموزش از راه دور و بسته نوار در CAM است. یک نهاد مشابه که به ولز و آموزش NHS برای اسکاتلند (NES) خدمت می کند نیز آموزش CAM را ارائه می دهد، برخی از آنها از طریق لینک ویدیویی به جوامع دورافتاده. مقالات در مورد جنبه های مختلف CAM به طور منظم در مطبوعات داروخانه ظاهر می شود. یک نظرسنجی که توسط RPSGB از 1337 داروساز جامعه تأمین شده بود، که 67 درصد به آن پاسخ دادند، 40 درصد از داروسازان گزارش دادند که نوعی آموزش در طب مکمل را در مقطع کارشناسی ارشد یا کارشناسی دریافت کرده اند یا انجام داده اند.¹¹⁹ اکثر دانشکده های داروسازی در انگلستان قرار گرفتن در معرض CAM را ارائه می دهند.¹²⁰

اگرچه اکثر داروسازان درگیر در CAM از مهارت های خود به عنوان مکمل داروسازی ارتدکس استفاده می کنند، اما تعداد کمی از همکاران مطالعات خود را از طریق نهادهایی که صلاحیت های حرفه ای ارائه می دهند و مشاوره هایی را در محل خود انجام می دهند، دنبال کرده اند. مدارک تحصیلات تکمیلی در هومیوپاتی از طریق دانشکده هومیوپاتی (http:// tinyurl.com/2okuqj) در دسترس است.

نگرش پرستاران نسبت به CAM

حرفه پرستاری ممکن است به عنوان "ترکیبی از هنر و علم" در نظر گرفته شود و موقعیت ایده آلی را برای حمایت از اجزای اساسی کل گرایی که بخش مهمی از عمل CAM را تشکیل می دهند، فراهم می کند.¹²¹ مزایای استفاده از CAM در پرستاری و مامایی توسط همیلتون و تاملینسون شناسایی شده است.¹²² پیشنهاد شده است که اگرچه پرستاران برای درمان های مکمل و جایگزین ارزش قائل هستند، اما بسیاری از آنها ممکن است فاقد دانش در مورد کاربرد آنها باشند.¹¹⁹ یک مطالعه آمریکایی دانش و نگرش 40 پرستار در مقطع کارشناسی را بررسی کرد و نشان داد که آشنایی با ماساژ درمانی (100 درصد)، شفای معنوی (95 درصد) و مگاویتامین ها/مکمل های تغذیه ای (95 درصد) بیشترین میزان را دارد.¹²³ اکثر دانشجویان از شفای معنوی (85 درصد)، ماساژ درمانی (85 درصد) و موسیقی درمانی (75 درصد) استفاده کرده بودند. هیچ یک از آنها از ریکی استفاده نکرده بودند و اکثریت قریب به اتفاق از آیورودا (95٪) یا هومیوپاتی (92.5٪) استفاده نکرده بودند. لورنسون و همکاران.¹²⁴ دانش و نگرش دانشجویان پرستاران نسبت به درمان های CAM و استفاده از آنها در سرطان و مراقبت های تسکینی مورد بررسی قرار گرفت. این یافته ها اذعان پاسخ دهندگان به دانش محدود خود در مورد درمان های CAM را نشان داد و این مطالعه نیاز به ادامه کار در جهت آموزش CAM یکپارچه در برنامه درسی پرستاری قبل از ثبت نام را برجسته کرد.

سایر متخصصان بهداشت

این گروه شامل افرادی است که به طور قانونی در حرفه های مختلف مرتبط با پزشکی از جمله دندانپزشکی، فیزیوتراپی و پا ثبت نام کرده اند که علاوه بر مهارت های ارتدکس خود، رشته های مکمل را نیز ارائه می دهند. همچنین پذیرش کشاورزی CAMinveterinarymedicine وجود دارد که تاکنون مقاوم ترین حرفه در برابر پذیرش آن بوده است. آموزش تحصیلات تکمیلی در زمینه هومیوپاتی از دانشکده هومیوپاتی بریتانیا (http://tinyurl.com/2okuqj) در دسترس است.

پزشکان مکمل

به اعتقاد من، تقسیم مسئولیت مراقبت از بیماران با ادغام درمانگران مکمل آموزش دیده و ثبت شده در کنار آنچه که پزشکان معمولی تر در نظر گرفته می شوند، می تواند مزایای طولانی مدت هیجان انگیزی را به همراه داشته باشد. والاحضرت شاهزاده ولز در سال 1994 سخنرانی می کند.

به طور مشترک با اکثر کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا, یک گروه از ارائه دهندگان بهداشت حرفه ای (همچنین به نام پزشکان غیر پزشکی واجد شرایط و یا NMQPs) که زندگی از عمل رشته انتخابی خود را مشتق شده است, ارائه دهنده اصلی CAM در کشور.¹²⁵ در سال 1981 تنها حدود 13500 پزشک ثبت نام شده در انگلستان کار می کردند.⁴⁴ تا سال 1997 این رقم به حدود 40000 رسیده بود که رایحه درمانی، شفا و رفلکسولوژی بیش از نیمی از پزشکان CAM ثبت شده را تشکیل می دادند. یک نظرسنجی از نهادهای نظارتی داوطلبانه برای درمان های مکمل، که به سفارش وزارت بهداشت انجام شد و در سال 2000 منتشر شد، نشان داد که در آن زمان حدود 50000 پزشک CAM در انگلستان وجود دارد.¹²⁶ این پزشکان درمانگرانی هستند که یک دوره آموزشی را گذرانده اند که ممکن است از چند روز تا چند سال متغیر باشد. مدارک دانشگاهی نیز در برخی رشته ها موجود است. در حال حاضر هیچ مقررات قانونی یا حداقل الزامات آموزشی برای پزشکان CAM در انگلستان وجود ندارد (به استثنای کایروپراکتیک و استئوپاتی) و بنابراین ارزیابی دانش پزشکی افراد و محدودیت های صلاحیت دشوار است. بسته به نحوه سازماندهی حرفه خاص، شاغلان ممکن است در یک نهاد حرفه ای مناسب که می تواند در یک ظرفیت نظارتی عمل کند، ثبت نام شوند یا نشوند. با این حال، این موقعیت احتمالا در آینده قابل پیش بینی تغییر خواهد کرد، به ویژه در رابطه با پزشکان گیاهی.

در سال 1998 در انگلستان استفاده قابل توجهی از درمان های مکمل ارائه شده توسط پزشک وجود داشت و تخمین زده می شود که 22 میلیون بازدید از پزشکان درمان های اصلی به صورت خصوصی توسط کاربران تامین مالی می شد. هزینه سالانه از جیب خود برای هر یک از شش درمان تثبیت شده 450 میلیون پوند برآورد شد. در حال حاضر انجام پژوهش های بیشتری در مورد هزینه-اثربخشی درمان های مختلف CAM برای گروه های خاص بیمار برای تسهیل دسترسی برابر و مناسب از طریق NHS مورد نیاز است.

انجمن پزشکی بریتانیا گزارشی را منتشر کرده است که نیاز به "عملکرد خوب" را در میان آنچه "رشته های بالینی گسسته" می نامد که شامل طب سوزنی، کایروپراکتیک، هومیوپاتی، گیاه شناسی و استئوپاتی می نامد، برجسته می کند:¹²⁷

برای همه درمان ها، تمرین خوب مستلزم آن است که هر بدن

نشان دادن یک درمان نشان می دهد:¹²⁷

یک ساختار سازمان یافته

یک ثبت نام واحد از اعضا

دستورالعمل های مربوط به روابط با پزشکان

آموزش صحیح در موسسات معتبر

یک کد اخلاقی موثر

سطوح توافق شده از شایستگی • تعهد اثبات شده به تحقیق.

انجمن ملی سازمان بهداشت و تراست (NAHAT) نیز به این مشکل پرداخته است. فهرستی از دستورالعمل ها را منتشر کرده است که بیان می کند NMQP باید از لیست عضویت نهادهای حرفه ای با کدهای رفتاری، اخلاق و نظم و انضباط انتخاب شود و بیمه غرامت مناسبی داشته باشند.¹²⁸ در انگلستان پیشرفت قابل توجهی در جهت ایجاد کنترل های قانونی برای برخی از درمان های مکمل حاصل شده است.

بخشی از مشکلی که متخصصان سلامت و پزشکان مکمل را از هم جدا می کند، مربوط به رویکرد درمان است. اولی ها مزیت استفاده از درمان های غیر ارتدوکس را برای تکمیل تسلیحات ارتدکس گسترده خود می بینند، در حالی که دومی رویکرد جایگزینی را با استفاده از درمان های غیر ارتدوکس به تنهایی، یا به انتخاب یا به دلیل عدم آموزش در تکنیک های ارتدکس اتخاذ می کند. همیشه این سوء ظن وجود دارد که بیمارانی که از شرایطی رنج می برند که از درمان های ارتدوکس بهره مند می شوند، این گزینه را دریافت نمی کنند، به عنوان مثال به استثنای یک یا دو مورد قابل توجه، تصور نمی شود که عفونت های باکتریایی به تنهایی به هومیوپاتی پاسخ دهند. هومیوپاتی را نمی توان به تنهایی برای درمان کمبود ویتامین یا هورمون استفاده کرد. گزارش BMA که در بالا ذکر شد، بر نیاز پزشکان مکمل به خوبی در علوم پزشکی و آگاهی از محدودیت های صلاحیت و دامنه درمان خاص خود تأکید می کند تا بدانند چه زمانی باید موارد را به پزشک عمومی ارجاع دهند. با این حال، ناآرامی هنوز وجود دارد و روابط بین پزشکان CAM و پزشک واجد شرایط پزشکی، اگرچه در حال بهبود است، اما اغلب تیره است.

در کانادا پیشنهاد شده است که مشاوره با ارائه دهندگان مراقبت جایگزین به جای جایگزینی، به عنوان یک مکمل برای ویزیت با پزشک انجام می شود. انواع خاصی از شرایط پزشکی و همچنین عوامل روانی-اجتماعی و معنوی تعیین کننده استفاده همزمان از پزشکان و پزشکان جایگزین هستند.¹²⁹

در آلمان گروهی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی حرفه ای وجود دارد که به نام "Heilpraktikers" شناخته می شوند.¹³⁰ این پزشکان ملزم به گذراندن آزمایشی هستند که توسط مقامات بهداشتی محلی انجام می شود که بر روش های تشخیصی جایگزین تأکید دارد. Heilpraktikers قادر به استفاده از مواد تزریقی هستند. آنها تمایل دارند از چندین رشته مکمل به طور همزمان استفاده کنند.

تمرین کنندگان غیرروحانی

به گفته هلمن¹³¹ افراد خاصی هستند که بیشتر از دیگران به عنوان منبع توصیه های بهداشتی عمل می کنند:

کسانی که دانش دست اولی از یک بیماری مزمن طولانی مدت یا انواع مختلف درمان دارند

کسانی که تجربه قابل توجهی از تجربیات خاص زندگی مانند مراقبت از والدین مسن یا تربیت فرزندان دارند.

سازمان دهندگان گروه های خودیاری

اعضای برخی از فرقه ها یا کلیساهای شفابخش

همسران و کارکنان متخصصان بهداشتی.

هر یک از این افراد، که عمدتا از طریق تجربه به جای مطالعه رسمی خودآموز هستند، بسته به دفعات ارائه مشاوره یا درمان، ممکن است به عنوان پزشکان غیرروحانی در نظر گرفته شوند.

خود درمانی¹³²

افرادی که بیمار می شوند معمولا از "سلسله مراتب استراحتگاه" پیروی می کنند.³² با خوددرمانی شروع می شود، منجر به مشاوره با بستگان، دوستان یا پزشکان غیرروحانی در گروه های ذکر شده در بالا، شاید بیشتر خوددرمانی و در نهایت مشاوره با پزشک یا سایر متخصصان بهداشت می شود. با این حال، آنها همیشه این مسیر منطقی را دنبال نمی کنند. اگر درمان های بعدی شکست بخورند، ممکن است به درمان های قبلی بازگردند، روش های مختلف را به طور همزمان امتحان کنند یا در طول مسیر با پزشکان CAM مشورت کنند. این امر ارزیابی برخی از پیامدهای درمانی را بسیار دشوار می کند.

خوددرمانی ممکن است شامل داروهای اختصاصی، داروهای ثبت اختراع، روغن های آروماتراپی، داروهای گیاهی یا هومیوپاتی، و همچنین تغییر در رژیم غذایی یا سبک زندگی باشد. سیاست فزاینده دولت این است که بیماران را به دلیل شرایط ساده خود محدود کننده از NHS دور کند و خود درمانی را تشویق کند. تغییر برخی از داروهای پرقدرت از یک دسته فقط با نسخه برای اجازه فروش در داروخانه، این امر را تسهیل کرده است. در انگلستان حدود 75 درصد از علائم غیر طبیعی در خارج از NHS برخورد می شود. پزشک عمومی حدود 20 درصد از بیماران را می بیند، 16 درصد هیچ اقدامی انجام نمی دهند، 63 درصد خود درمانی می کنند و 1 درصد مستقیما به بیمارستان می روند. بنابراین تأثیر داروساز یا دستیار فروشگاه سلامت اغلب در توصیه داروهایی که بیماران باید بخرند مهم است.

ادغام CAM در سیستم مراقبت های بهداشتی انگلستان

پزشکی یکپارچه (یا یکپارچه) به روشی است که به طور انتخابی عناصر CAM را در برنامه های درمانی جامع در کنار روش های تشخیص و درمان کاملا ارتدوکس ترکیب می کند.¹³³ همانطور که در فصل 2 توضیح داده شد، این اصطلاح صرفا مترادف طب مکمل نیست. پزشکی یکپارچه معنا و مأموریت بزرگتری دارد و تمرکز آن بر سلامت و بهبودی است تا بیماری و درمان. بیماران را به عنوان افراد کامل با ذهن و روح و همچنین بدن می بیند و این ابعاد را در تشخیص و درمان در بر می گیرد. همچنین بیماران و پزشکان را درگیر می کند تا با توجه به عوامل محیطی و سبک زندگی مانند کیفیت مسکن، رژیم غذایی، ورزش، میزان استراحت و خواب و ماهیت روابط سلامت خود را حفظ کنند (شکل 3.3).

هومیوپاتی از زمان راه اندازی این سرویس در سال 1948 از نظر تئوری تحت NHS در محیط های مراقبت های اولیه و ثانویه در دسترس بوده است. داروها ممکن است در فرم های نسخه استاندارد در سراسر انگلستان تجویز شوند و به طور کامل قابل بازپرداخت هستند. رایان¹³⁴ دارای سوگ-

شکل 3.3 نمایش عوامل دخیل در سیستم های مراقبت های بهداشتی طب مکمل و جایگزین (CAM) و طب ارتدکس (OM).

اشاره کرد که ادغام هومیوپاتی در طبابت عمومی، به جای دنبال کردن آن به عنوان یک حرفه به خودی خود، "ساده" است. سایر درمان ها از طریق NHS از طریق بخش های فیزیوتراپی و کلینیک های درد (طب سوزنی و درمان های ذهن و بدن) و همچنین تشکیل یک عنصر ضروری و موثر از مراقبت تسکینی در آسایشگاه ها در دسترس هستند

(درمان های ذهن و بدن ، رفلکسولوژی ، ماساژ و رایحه درمانی).¹³⁵ هدف اعلام شده وزارت بهداشت این بود:

. . . ارائه مراقبت های بهداشتی بهتر به بیماران در هر کجای انگلستان و انتخاب بیشتر خدمات موجود.

در دسترس بودن سایر رشته ها تحت NHS محدود بوده است و ارائه CAM و پزشکی ارتدکس تا حد زیادی در مسیرهای جداگانه توسعه یافته است. فراخوان برای ادغام این دو سیستم پزشکی در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. با این حال، در زمان نگارش این مقاله در انگلستان، تراست های مراقبت های اولیه بودجه خود را از هومیوپاتی خارج می کنند. بیمارستان هومیوپاتی تونبریج ولز تعطیل خواهد شد¹³⁶ و بیمارستان هومیوپاتی سلطنتی لندن گفته می شود که در معرض خطر بزرگی قرار دارد.¹³⁷

در سال 1989 یک نظرسنجی روزنامه گزارش داد که تقریبا سه چهارم افراد در یک نظرسنجی طرفدار این بودند که CAM به طور گسترده تر تحت NHS در دسترس باشد.¹³⁸ با این حال، همیشه ممکن نیست که بیماران ترجیح خود را برای یک درمان خاص اعمال کنند. این آژانس های خرید در NHS هستند که خدمات را خریداری می کنند، نه خود مصرف کنندگان. بنابراین انتخاب محدود به آن دسته از درمان هایی است که ارائه می شود یا بیمار موظف است به بخش خصوصی نقل مکان کند.

مشکل دوم این است که بیمار باید یک پزشک عمومی دلسوز پیدا کند که در درمان خاص CAM مورد نیاز آموزش دیده باشد، و این ممکن است آسان نباشد، به خصوص در مناطق روستایی. در حال حاضر برخی از مقامات بهداشتی محلی (HAs) CAM را در مقیاس محدود تحت NHS ارائه می دهند، برخی اصلا نه. اصلاحات اخیر NHS محیطی را برای خریداران فراهم کرد تا در مورد انواع مراقبت های بهداشتی موجود تجدید نظر کنند. آدامز¹³⁹ مطالعه ای را گزارش کرده است که در تابستان 1994 برای بررسی نگرش HAها نسبت به درمان های مکمل انجام شد. پرسشنامه ای برای همه 171 HA در سراسر انگلستان ارسال شد تا بررسی کند که آیا آنها سیاست رسمی در مورد CAM دارند یا خیر و چگونه روند خرید در آینده توسعه می یابد. 57 درصد از HA ها پاسخ دادند. نتایج نشان داد که 67 درصد از HA هایی که پاسخ دادند، یک یا چند درمان مکمل را خریداری کردند. فقط 10 HA یک خط مشی ثابت در CAM داشتند. 10 نفر دیگر در حال توسعه سیاست بودند و 77 نفر هیچ سیاست رسمی نداشتند. این نظرسنجی نشان داد که فقدان اطلاعات در مورد ارزیابی علمی درمان ها شایع ترین دلیل برای آخرین نکته است. از HA هایی که خط مشی داشتند، چهار نفر تصمیم به خرید CAM در شرایط محدود و خاص گرفته بودند، سه نفر موافقت کرده بودند که فقط درمان هایی را خریداری کنند که آنها را به خوبی تثبیت شده می دانستند و سه نفر دیگر هنوز CAM را خریداری نکرده بودند. خرید فعلی HA در درمان های فردی بسیار متفاوت است و برخی از آنها به طور قابل توجهی محبوب تر از سایرین هستند. مشخص نیست که این امر نتیجه ماهیت درمان ها یا در دسترس بودن موضعی آن است یا خیر.

اگرچه سیاست های رسمی در مورد CAM استثنا بودند و در جایی که وجود داشتند نسبتا محدود بودند، اما قابل توجه است که 20 HA در حال بررسی ایجاد یک سیاست بودند. تصمیماتی گرفته می شود که بر اساس مسائل مربوط به اثربخشی علمی است. این نشان می دهد که پتانسیل در دسترس قرار گرفتن CAM به طور گسترده تر توسط HAها به حل مشکلات آزمایش و ارزیابی بستگی دارد.

گزارشی در مورد نقش آینده CAM و اینکه چگونه می توان درمان ها را به طور کامل در NHS ادغام کرد، در اکتبر 1997 توسط بنیاد پزشکی یکپارچه منتشر شد.¹⁴⁰ این سند 70 صفحه ای با عنوان "مراقبت های بهداشتی یکپارچه - راهی رو به جلو برای پنج سال آینده؟" بود. و نتیجه گیری چهار گروه کاری را که به درخواست شاهزاده ولز تحت هدایت یک کمیته راهبری تشکیل شده اند، خلاصه کرد. اوج 18 ماه کار، برای تحریک بحث در مورد نقش احتمالی CAM در سیستم مراقبت های بهداشتی طراحی شد. این سند که بخشی از ابتکار شاهزاده ویل در مورد پزشکی یکپارچه را تشکیل می داد، برای تحریک بحث در مورد نقش احتمالی داروهای مکمل در سیستم مراقبت های بهداشتی طراحی شده بود. این شامل 28 پیشنهاد خاص و نکات برجستهتحقیق، مقررات حرفه ای، آموزش و آموزش و ارائه موثر مراقبت های بهداشتی یکپارچه به عنوان حوزه های اولویت دار است.¹⁴¹ سخنرانان در جلسه ای که چند ماه بعد برای بحث در مورد پیشنهادات برگزار شد، فقدان مطالب مبتنی بر شواهد و تحقیقات با کیفیت خوب را به عنوان موانع اصلی پیشرفت شناسایی کردند. از رؤسای تمام دانشکده های پزشکی در انگلستان خواسته شد تا در مورد پیش نویس اولیه این سند اظهار نظر کنند و کسانی که پاسخ دادند بر نیاز به تحقیقات بیشتر در ارتباط با ساختار مناسب برای پیشبرد چنین سیاستی تأکید کردند. اگر قرار است بهترین طب سنتی و CAM در یک رویکرد واقعا یکپارچه برای مراقبت های بهداشتی ترکیب شوند، دومی باید مبتنی بر تحقیق و مبتنی بر شواهد باشد.

مسائل کلیدی مربوط به ارائه CAM در نظرسنجی از 481 گروه مراقبت های اولیه (PCGs) در انگلستان و ولز مورد مطالعه قرار گرفته است.¹⁴² در 58٪ از 60٪ از گروه هایی که پاسخ دادند، CAM از طریق خدمات مراقبت های اولیه در دسترس بود. شایع ترین درمان های مورد استفاده طب سوزنی (73 درصد)، استئوپاتی (43 درصد)، کایروپراکتیک (23 درصد)، هومیوپاتی (38 درصد) و هیپنوتیزم درمانی (12 درصد) بودند.

تعدادی از مدل های ارائه CAM در مراقبت های اولیه در انگلستان وجود دارد.¹⁴³ از جمله مرکز بهداشت گلاستونبری (طب سوزنی، استئوپاتی، گیاه شناسی و ماساژ)، جراحی سنت مارگارت، در ویلتشایر (هومیوپاتی)، نورفولک جنوبی PCG (طب سوزنی) و سامرست کوست PCG (کایروپراکتیک). در لندن مرکز بهداشت Marylebone دسترسی به طب سوزنی، هومیوپاتی، استئوپاتی و ماساژ را برای جمعیت 6000 نفری خود فراهم می کند. مراقبت های هومیوپاتی ثانویه توسط بیمارستان هایی در لندن، بریستول و گلاسکو ارائه می شود که در آن فاز اول یک بیمارستان هومیوپاتی جدید ساخته شده - اولین بار در انگلستان برای بیش از 100 سال - در ژانویه 1998 در گلاسکو افتتاح شد و جایگزین یک مرکز قدیمی تر شد که بیش از 50 سال در غرب اسکاتلند خدمت کرده بود. این بیمارستان به دنبال ادغام چندین درمان مکمل در مجموعه مدیریت بیماری های خود است.

چند نمونه عالی از ماماها وجود دارد که CAM را وارد عمل بالینی کرده اند و در نتیجه خدمات پیشرفته ای را به زنان ارائه می دهند.¹⁴⁴ با این حال، به طور کلی، ارائه خدمات تکه تکه و موقت باقی می ماند و شواهد کمی از ادغام قوی در خدمات زایمان وجود دارد. به نظر می رسد دیدگاه ها مثبت هستند، با افزایش رضایت مصرف کننده، ترویج زایمان طبیعی و کاهش مداخلات پزشکی به عنوان مزایای اصلی تلقی می شوند.¹³⁹

CAM و دامپزشکی

قانون جراح دامپزشکی 1966 بیان می کند، با توجه به تعدادی استثنا، فقط اعضای ثبت نام شده کالج سلطنتی جراحان دامپزشکی (RCVS) می توانند جراحی دامپزشکی را در انگلستان انجام دهند.

جراحی دامپزشکی به صورت زیر تعریف می شود:

. . . شامل هنر و علم جراحی دامپزشکی و پزشکی که شامل تشخیص بیماری ها و آسیب ها در حیوانات، آزمایش های انجام شده بر روی حیوانات برای اهداف تشخیصی، مشاوره بر اساس تشخیص است. . . .

استثنائات عبارتند از:

دانشجویان دامپزشکی و پرستاران دامپزشکی - با اصلاحات مختلف قانون جراحان دامپزشکی اداره می شوند.

Farriers، اگرچه Farriers قوانین ثبت نام Farriers خود را دارند، اما توسط قانون جراحان دامپزشکی نیز اداره می شوند و مجاز به انجام اعمال جراحی دامپزشکی نیستند.

سایر استثنائات (از جمله CAM) توسط دستور جراحی دامپزشکی (معافیت) 1962 اداره می شود. با حرکت درمان های مکمل به حوزه درمان حیوانات، این دستور برای اصلاح قانون جراحان دامپزشکی برای در نظر گرفتن چنین درمان های قانونی معرفی شد.

تا آنجا که به درمان های مکمل مربوط می شود، این دستور به چهار دسته اشاره دارد:

درمان های دستکاری: این فقط فیزیوتراپی، استئوپاتی و کایروپراکتیک را پوشش می دهد و این درمان ها را در مواردی که دامپزشک بیماری را تشخیص داده و تصمیم گرفته است که این درمان مناسب باشد، اجازه می دهد.

رفتارگرایی حیوانات: درمان رفتاری معاف است، مگر اینکه از دارو استفاده شود که دوباره باید از دامپزشک اجازه گرفته شود.

شفای ایمان: طبق راهنمای رفتار حرفه ای RCVS، درمانگران ایمان آیین نامه عمل خاص خود را دارند که نشان می دهد قبل از اینکه بهبودی با "دست گذاشتن" داده شود، باید از دامپزشک اجازه گرفته شود.

سایر درمان های مکمل: طبق راهنمای رفتار حرفه ای RCVS:¹⁴⁶

از نظر قانون جراحان دامپزشکی 1966، درمان حیوانات برای پزشکان غیرروحانی هر چند واجد شرایط در زمینه انسانی غیرقانونی است. در عین حال، بر جراحان دامپزشکی واجب است که هر گونه درمان مکمل را ارائه دهند تا اطمینان حاصل شود که آنها به اندازه کافی در کاربرد آن آموزش دیده اند.

بنابراین، جدا از درمان های دستکاری، درمان رفتاری و درمان ایمان، تمام اشکال دیگر درمان مکمل در درمان حیوانات در انگلستان که توسط افراد غیر دامپزشک انجام می شود، غیرقانونی است.

در انگلستان، داروهای گیاهی و هومیوپاتی ثبت شده توسط اداره داروهای دامپزشکی تحت مقررات داروهای دامپزشکی در دسترس هستند.

مراجع

مک آیور اس. کسب دیدگاه در مورد خدمات مراقبت های بهداشتی اولیه و جامعه. لندن: مرکز صندوق کینگ ، 1993.

بیماران Pincock S. رابطه خود را با پزشکان خود پس از خانواده هایشان در رتبه دوم قرار می دهند. BMJ 2003;327:581.

نولان P، Badger F. جنبه هایی از رابطه بین پزشکان و بیماران افسرده که رضایت از مراقبت های اولیه را افزایش می دهد. J روانپزشک سلامت Nurs 2005;12: 146-53. پاب مد

Hunink MGM. آیا داروی مبتنی بر شواهد بیشتر از آسیب مفید است؟ BMJ 2004;329:1051.

گارفیلد S ، اسمیت F ، فرانسیس SA ، چالمرز C. آیا می توان ترجیحات بیماران را برای مشارکت در تصمیم گیری در مورد استفاده از داروها پیش بینی کرد؟ Patient Educ Couns 2007;66: 361-7. پاب مد

Entwistle V، Pre M، Skea ZC، Francis JJ. مشارکت در تصمیم گیری درمان: معنای آن برای افراد مبتلا به دیابت و پیامدهای مفهوم سازی. Soc علمی پزشکی 2007;66: 362–75.

Watkins AB زمینه معاصر طب مکمل و جایگزین. پزشکی یکپارچه ذهن و بدن. در: Micozzi MS (ویراستار) ، مبانی طب مکمل و جایگزین. نیویورک: چرچیل لیوینگستون ، 1996: 49-63.

وینسنت کالیفرنیا، فورنهام آ. چرا بیماران به طب مکمل روی می آورند؟ یک مطالعه تجربی, Br J تشخیص آزمای Psychol 1996;35: 37-48.

D'Crus ، ویلکینسون JM. دلایل انتخاب و رعایت مراقبت های بهداشتی تکمیلی: یک مطالعه داخلی در یک کلینیک استرالیای جنوبی. J Altern Compl Med 2005;11: 1107-12.

کاین SB. داروسازی هومیوپاتیک: مقدمه و کتاب راهنما. ادینبورگ: چرچیل لیوینگستون ، 1997: 10-12.

شارپ VA، Faden AI. آسیب پزشکی. نیویورک: انتشارات دانشگاه کمبریج ، 1998.

کمپیون EW. چرا طب غیر متعارف؟ سرمقاله. N Engl J Med 1993;328: 282-3.

Asscher W. تجزیه و تحلیل سود خطر در درمان پزشکی. BIRA J 1985;4: 54-6.

مک براید WG تالیدومید و ناهنجاری های مادرزادی. (نامه) لانست 1961;دوم: 1358.

فون وارتبورگ وپ. مواد مخدر و درک خطرات. Swiss Pharmaceutica 1984;6: 21-3.

اسلواکی P, Kraus N, Lapps H, سرگرد M. درک خطر از داروهای تجویزی: گزارش در یک نظرسنجی در سوئد. دارو پزشکی 1989;4: 43-65.

ارنست E. Willoughby M, Weihmayr Th. نه دلیل ممکن برای انتخاب طب مکمل. پرفیوژن 1995;11: 356-9.

مهندس J, Ramsum D, Verhoef M, اسلحه E, دیویسون J, Gallagher R. یک بررسی مبتنی بر جمعیت از استفاده از طب مکمل و جایگزین در مردانی که اخیرا مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده اند. انتگرال سرطان صدایی 2003;2: 212-16.

وزارت بهداشت. منشور بیماران. لندن: HMSO ، 1991.

کلاین آر. سیاست خدمات بهداشت ملی ، ویرایش دوم. هارلو: لانگمن ، 1989.

آوینا RL ، اشنایدرمن LJ. چرا بیماران هومیوپاتی را انتخاب می کنند. غرب J پزشکی 1978;128: 366-9.

موریسون اول ، اسمیت آر. آینده پزشکی (تحریریه). BMJ 1994;309: 1099–100.

باکس کاظم "ماه گرفتگی" طب عامیانه در جامعه غرب. انجمن بهداشت و بیماری 1991;13: 17-24

Sirois FM ، گیک ML. بررسی باورها و انگیزه های بهداشتی مراجعین طب مکمل. Soc Sci Med 2002;55: 1025-37. پاب مد

Jørgensen V، Launsø L. انتخاب بیماران از آسم و درمان های آلرژی. J Altern Compl Med 2005;11: 529-34.

Shumay DM, Maskarinec G, Kakai H, Gotay CC. چرا برخی از بیماران سرطانی طب مکمل و جایگزین را به جای درمان مرسوم انتخاب می کنند. J Family Pract 2001;50:1067.

Berg M، Arnetz B. ویژگی های کاربران و غیر کاربران طب جایگزین در بیماران پوستی مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان دانشگاهی: یک گزارش کوتاه. J Altern Compl پزشکی 1998;4: 277-9.

فورنهام، وینسنت سی، وود آر. باورها و رفتارهای بهداشتی سه گروه طب مکمل و یک گروه طبابت عمومی از بیماران. J Altern Compl Med 1995;1: 347-59.

ارنست E ، Resch KL ، هیل S. آیا پزشکان طب مکمل رفتار بهتری در کنار بالین دارند؟ J R Soc Med 1997; 80: 118-19.

Resch KL, هیل S, ارنست E. استفاده از درمان های مکمل توسط افراد مبتلا به 'آرتریت'. تشخیص آزمای روماتول 1997;16: 391-5.

کاتز جی. دنیای خاموش پزشک و بیمار. نیویورک: مطبوعات آزاد ، 1984: 4.

هلمن سی. فرهنگ ، بهداشت و بیماری ، ویرایش دوم. آکسفورد: باترورث هاینمن ، 1990.

فورنهام آ. الگوی رفتاری نوع A، سلامت روان و منبع سلامت باورهای کنترل. Soc Sci Med 1983;17: 1569-72.

فینیگان مهدی مرکز مطالعات طب مکمل: تلاشی برای درک محبوبیت آن از طریق معیارهای روانشناختی جمعیتی و عملیاتی. Compl Med Res 1991;5: 83-8.

Finnegan M. طب مکمل: نگرش ها و انتظارات ، مقیاسی برای ارزیابی. Compl Med Res 1991;5: 79-81.

انگلیسی JM. هومیوپاتی. پزشک 1986;230: 1067-71.

Furnham A، Smith C. انتخاب طب جایگزین: مقایسه باورهای بیمارانی که به پزشک عمومی مراجعه می کنند و هومیوپات. Soc Sci Med 1988; 26 685-9.

مور J ، فیپس K ، مرسر D ، Lewith G. چرا مردم به دنبال درمان با طب جایگزین هستند؟ BMJ 1985;290: 28-9.

فورنهام ، کرکالدی بی. باورها و رفتارهای بهداشتی مراجعین طب مکمل و ارتدوکس. برادر J تشخیص آزمای Psychol 1996;35: 49-61.

وینسنت سی ، فورنهام آ. اثربخشی ادراک شده طب مکمل و ارتدوکس: یافته های اولیه و تدوین پرسشنامه. Compl Ther Med 1994; 2: 128-34.

Boisset M, Fitzeharles MA. استفاده از طب جایگزین توسط بیماران روماتولوژی در یک محیط مراقبت های بهداشتی جهانی. J Rheumatol 1994;21: 149-52.

ریچاردسون ج. درمان مکمل در NHS: ارزیابی خدمات سال اول خدمات سرپایی در یک بیمارستان عمومی منطقه محلی. لندن: واحد تحقیقات و ارزیابی خدمات بهداشتی ، بیمارستان لویشام NHS Trust ، 1994.

مینان ر: تدوین معیارهای مناسب از مزایای طب مکمل و جایگزین. J Health Serv Res Policy 2001;6: 38-43. پاب مد

بادامک

وایت AR ، Resch KL ، ارنست E. روش های ارزیابی اقتصادی در طب مکمل. Forsch Komplemenärmed 1996;3: 196-203.

سوین جی. هزینه و اثربخشی هومیوپاتی. برادر هومیوپاتی J 1992;81: 148-50.

فولدر SJ، مونرو RE. طب مکمل در انگلستان: بیماران ، پزشکان و مشاوره. لانست 1985;2: 542-5.

ون Haselen RA, گریوز NB, Dahiha S. هزینه های درمان بیماران آرتریت روماتوئید با طب مکمل: بررسی موضوع. Compl Ther Med 1999;7: 217-21.

Feldhaus H-W. هزینه-اثربخشی درمان هومیوپاتی در یک مطب دندانپزشکی. Br Homeopath J 1993;82: 25-8.

مایرز CP. طب سوزنی در طبابت عمومی: تأثیر بر مصرف مواد مخدر. طب سوزنی پزشکی 1991;9: 71-2.

کری TS ، گرت جی ، جکمن و همکاران. پیامدها و هزینه های مراقبت برای

کمردرد حاد در میان بیمارانی که توسط پزشکان مراقبت های اولیه، کایروپراکتیک ها و جراحان ارتوپدی دیده می شوند. N Engl J Med 1995;333: 913-17.

جوهانسون ک ، لیندگرن من ، ویدنر اچ و همکاران. آیا شبیه سازی حسی می تواند پیامد عملکردی را در بیماران سکته مغزی بهبود بخشد؟ مغز و اعصاب 1993;43: 2189-92.

Shaw A, تامپسون E, شارپ D. استفاده از درمان مکمل توسط بیماران و والدین کودکان مبتلا به آسم و پیامدهای آن برای مراقبت NHS: یک مطالعه کیفی. خدمات بهداشتی BMC Res 2006;6:76. موجود در: http:// tinyurl.com/2njdcg (دسترسی در 8 دسامبر 2007).

فولدر SJ، مونرو RE. طب مکمل در انگلستان: بیماران ، پزشکان و مشاوران. لانست 1985;2: 542-5.

Zollman C, ویکرز A. کاربران و پزشکان طب مکمل.

BMJ 1999;319: 836-8.

Vickers A (1994) استفاده از درمان های مکمل. BMJ 1994;309:1161.

Devitt M. مراقبت های تکمیلی در انگلستان. طب سوزنی امروز 2000;1(9). موجود در: http://tinyurl.com/3yunaz (دسترسی در 8 دسامبر 2007).

توماس KJ, کلمن P, نیکول JP. استفاده و هزینه در طب مکمل در انگلستان - یک نظرسنجی مبتنی بر جمعیت. Compl Ther Med 2001;

9:2–11.

Shakeel M، Bruce J، Jehan S و همکاران. استفاده از طب مکمل و جایگزین توسط بیماران بستری در یک واحد جراحی در اسکاتلند. Ann R Coll Surg Engl 2008; اوت 12. [EPUB پیش از چاپ] PubMed موجود در: http://www. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18701007?dopt=Abstract (تاریخ آخرین دسترسی: 25 اوت 2008).

ارنست ای، وایت آ. نظرسنجی بی بی سی در مورد استفاده از طب مکمل در انگلستان. Compl Ther Med 2000;8: 32-6.

گروه بین المللی مینتل. داروهای مکمل. لندن: گروه بین المللی مینتل با مسئولیت محدود، 2007.

فیشر P، بخش A. طب مکمل در اروپا. گزارش پژوهش های تکمیلی: چشم انداز بین المللی. کنفرانس COST و RCCAM. لوکزامبورگ: اداره تحقیق و توسعه علوم اتحادیه اروپا ، 1994: 29-43.

Furnham A، باند C اثربخشی درک شده هومیوپاتی و پزشکی ارتدکس: یک مطالعه مبتنی بر وینیت. Compl Ther Med 2000;8: 193-201. پاب مد

آیزنبرگ DM ، Kessler RC ، فاستر C و همکاران طب غیر متعارف در ایالات متحده. N Engl J Med 1993;328: 246-52.

آیزنبرگ DM ، دیویس RB ، اتنر SL و همکاران روند استفاده از طب جایگزین در ایالات متحده 1990-1997. جاما 1998;280: 1569-75.

آستین JA چرا بیماران از طب جایگزین استفاده می کنند: نتایج یک مطالعه ملی. جاما 1998;279: 1548-53.

بالدوین، خداوند. چرا بیماران از طب جایگزین استفاده می کنند؟ (نامه) جاما 1998;280:1659.

Bausell RB ، Lee WL ، Berman BM. ارتباط جمعیتی و مرتبط با سلامت با مراجعه به ارائه دهندگان پزشکی مکمل و جایگزین. مراقبت پزشکی 2001;39: 190-6. پاب مد

Maskarinec G, Shumay DM, Kakai H, Gotay C. تفاوت های قومی در استفاده از طب مکمل و جایگزین در میان بیماران سرطانی. J Altern Compl Med 2000;6: 531-8.

میلار WJ. استفاده از پزشکان مراقبت های بهداشتی جایگزین توسط کانادایی ها. Can J بهداشت عمومی 1997;88: 154-8.

اسماعیل ناصر طب مکمل و جایگزین در کانادا: روند استفاده و نگرش های عمومی ، 1997-2006. ونکوور قبل از میلاد: موسسه فریزر ، 2007.

میلار WJ. استفاده از پزشکان مراقبت های بهداشتی جایگزین توسط کانادایی ها. Can J بهداشت عمومی 1997;88: 154-8. پاب مد

Druss BG ، Rosenheck RA. ارتباط بین استفاده از درمان های غیر متعارف و خدمات پزشکی رایج. جاما 1999;282: 651-6. پاب مد

آشیل R, Adelson N, Antze P, و همکاران. شیوه ها و درمان های بهداشتی مکمل و جایگزین. یک نمای کلی کانادایی. تورنتو ، انتاریو: مرکز مطالعات بهداشتی دانشگاه یورک ، 1999.

مک لنان AH ، ویلسون DH ، تیلور AW. شیوع و هزینه طب جایگزین در استرالیا. لانست 1996;347: 569-73.

Berenstein JH, Shmuel A, Shuval JT. مشاوره با پزشکان طب جایگزین. Harefuah 1996;130: 83-5.

امیر شموئلی، شوال جعفر آیا مصرف کنندگان طب مکمل و جایگزین بیمار تر از افراد غیرمصرف کننده هستند؟ مبتنی بر شواهد Compl Altern Med 2007;4: 251-5.

لانگ ال ، هانتلی ، ارنست ای. کدام درمان های مکمل و جایگزین برای کدام شرایط مفید هستند؟ بررسی نظرات 223 سازمان حرفه ای. Compl Ther Med 2001;9: 178-85.

ایوانز M، Shaw A، تامپسون EA و همکاران تصمیمات برای استفاده از طب مکمل و جایگزین (CAM) توسط بیماران سرطانی مرد: نقش های جستجوی اطلاعات و انواع شواهد مورد استفاده. BMC Compl Altern Med 2007;7:25.

Grootenhuis MA, آخرین BF, د Graaf-Nijkerk JH, ون در Wel M. استفاده از درمان جایگزین در انکولوژی کودکان. سرطان Nurs 1998;21: 282-8.

گوا R, پیتلر MH, ارنست E. طب مکمل برای درمان یا پیشگیری از آنفلوانزا یا بیماری شبه آنفلوانزا. هستم J پزشکی 2007;120: 923-9. e3 (پاب مد)

پال ب. طب مکمل. (نامه) BMJ 1996;313:1080.

Bell I. روش های طب مکمل و جایگزین در درمان و توانبخشی سکته مغزی. بالا سکته مغزی Rehabil 2007;14: 30-9.

سنگ J ، متیوز J. طب مکمل و قانون. آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد ، 1996.

میلز SY. مقررات در طب مکمل و جایگزین. BMJ 2001; 322: 158-60.

Nedrow AR ، Heitkemper M ، Frenkel M ، Mann D ، Wayne P ، Hughes E. همکاری بین متخصصان بهداشت آلوپاتیک و طب مکمل و جایگزین: چهار ابتکار. Acad Med 2007;82: 962-6. پاب مد

Sierpina VS، Schneeweiss R، Frenkel MA، Bulik R، Maypole J. موانع، استراتژی ها و درس های آموخته شده از ابتکارات درسی طب مکمل و جایگزین. Acad Med 2007;82: 946-50. پاب مد

Berman BM طب مکمل و آموزش پزشکی. (سرمقاله) BMJ 2001;322: 121-2.

اوون DK ، Lewith G ، استفنز CR. آیا پزشکان می توانند به علاقه روزافزون بیماران به طب مکمل و جایگزین پاسخ دهند؟ BMJ 2001;322: 154-8.

Bryden H. Commentary: ماژول های مطالعه ویژه و طب مکمل و جایگزین - تجربه گلاسکو. BMJ 2001;322:158.

Wetzel MS, آیزنبرگ DM, Kaptchuk TJ. دوره های مربوط به طب مکمل و جایگزین در دانشکده های پزشکی ایالات متحده. جاما 1998;280: 784-7.

راکل DR، Guerrera MP، Bayles BP، و همکاران آموزش CAM: ترویج تمرکز سالوتوژنیک در مراقبت های بهداشتی. J Alt Compl پزشکی 2008;14: 87-93.

کائو FF ، کائو جی جی ، ویراستاران. پیشرفت های اخیر در تحقیقات طب سوزنی. نیویورک: موسسه تحقیقات پیشرفته در علوم و پزشکی آسیا ، 1979.

کلارک PA اخلاق درمان های طب جایگزین. J سیاست بهداشت عمومی 2000;21: 447-70. پاب مد

Giannelli M، Cuttini M، Da Frè M، Buiatti E. دانش و عملکرد پزشکان عمومی در مورد طب مکمل/جایگزین و رابطه آن با سبک های زندگی: یک نظرسنجی مبتنی بر جمعیت در ایتالیا. BMC Family Pract 2007; 8:30. پاب مد

Anon. فرار از علم. (سرمقاله) BMJ 1980;280: 1-2.

Anon. الفبای طب مکمل: طلوع جدید (انتخاب سردبیر). BMJ 1999;319: دوم.

شکارچی AJ. نگرش به طب مکمل: نظرسنجی از پزشکان عمومی و دانشجویان پزشکی در منطقه تایساید. Comm Br Homeopath Res Grp 1988;17: 34-44.

راس S, سیمپسون C R, مک لی J S. هومیوپاتی و تجویز گیاهی در عمل عمومی در اسکاتلند. برادر J تشخیص آزمای داروسازی 2006; 62: 647-52.

ریلی DT. دیدگاه پزشکان جوان در مورد طب جایگزین. BMJ 1983;287: 337-9.

هالیدی J ، تیلور ام ، جنکینز ، ریلی DT. دانشجویان پزشکی و طب مکمل. Compl Ther Med 1993;1(ضمیمه 1):32-3.

ارنست E, Resch KL, AR سفید. طب مکمل. آنچه پزشکان در مورد آن فکر می کنند: یک متاآنالیز. طاق کارآموز پزشکی 1995;155: 2405-8.

AR سفید, Resch KL, ارنست E. طب مکمل: استفاده و نگرش در میان پزشکان عمومی. تمرین خانواده 1997;14: 302-6.

وارتون R، Lewith G. طب مکمل و پزشک عمومی. BMJ 1986;292: 1498-500.

نگرش پزشکان به طب مکمل.Compl Med Res 1992;6: 69-71.

توماس K، Fall M، Parry G، Nichol J. نظرسنجی ملی دسترسی به مراقبت های بهداشتی تکمیلی از طریق طبابت عمومی. شفیلد: دانشگاه شفیلد ، 1995.

بارنز جی. آیا می توان طب جایگزین را در مراقبت های اصلی ادغام کرد؟ گزارش کنفرانس RCP / NCCM ، لندن 23-24 ژانویه 2001. دارو J 2001;286: 367-9.

اختر اس، ون هاسلن آر. چرا پزشکان عمومی بیماران را برای هومیوپاتی ارجاع می دهند یا نمی کنند؟ مجموعه مقالات سومین کنفرانس بین المللی هومیوپاتی. لندن: RLHH & Parkside Health، 22-23 فوریه 2001: 62.

Treuhertz F. هومیوپاتی در طبابت عمومی: یک گزارش توصیفی از کار با 500 بیمار متوالی. Br Homeopath J 2000; (ضمیمه 1):S43.

Borkan J, Neher J, Anson O, Smoker B. ارجاع برای درمان های جایگزین. J Family Pract 1994;39: 545-50.

Verhoef MJ ، ساترلند LR. ارزیابی و علاقه پزشکان عمومی به طب جایگزین در کانادا. Soc Sci Med 1995;41: 511-15.

مارشال RJ، جی آر، دامبل جی و همکاران. استفاده از درمان های جایگزین توسط پزشکان عمومی اوکلند. NZ Med J 1990;103: 213-15.

Himmel W, Schulte M, Kochen MK. طب مکمل: آیا انتظارات بیماران توسط پزشکان عمومی خود برآورده می شود? Br J Gen Pract 1993;43: 232-5.

هالیدی J, تیلور M, جنکینز A, Reilly D. دانشجویان پزشکی و طب مکمل. Compl Ther Med 1993;1: 32-3.

تمرکز اخبار - سنگرهای سنتی با طب جایگزین سازگار می شوند.

علم 2000;288:1571.

Kayne SB. تقاضا و شک و تردید. دارو J 1991;247: 602-4.

کنفرانس. دارو J 2000;265:403.

بیانیه کمیته قانونی در مورد درمان اسپاگنیک. دارو J 1997; 259: 250-1.

بارنز جی. کشف مشکلات بالقوه مرتبط با درمان های مکمل: نظرسنجی از داروسازان جامعه. لندن: رویال

انجمن داروسازی بریتانیای کبیر، 1999.

Hessig R ، Arcand L ، فراست M. تأثیر یک مداخله آموزشی بر نگرش، دانش درک شده و کاربرد درمان های مکمل توسط خود اظهاری پرستاران. انجمن پرستاری Oncol 2004;31: 71-8.

Kayne SB. بررسی در مورد آموزش طب مکمل در دانشکده های داروسازی بریتانیا. Br Hom J 1993;82: 172-3.

Langley P, Fonseca J, Iphofen R. Psychoneuroimmunology و سلامت از دیدگاه پرستاری. Br J پرستاری 2006;15: 1126-9.

همیلتون ET ، تاملینسون ک. کاربرد هومیوپاتی در پرستاری و مامایی. در: Kayne SB (ویراستار) ، تمرین هومیوپاتی. لندن: انتشارات داروسازی ، 2008: فصل 12.

Keimig TJ ، Braun CA. پرستاران دانشجو؟ دانش و درک از درمان های جایگزین و مکمل. J دوره کارشناسی پرستاری بورسیه 2004;6. قابل دسترسی در http://tinyurl.com/2rs3ls (دسترسی در 10 دسامبر 2007).

Laurenson M، MacDonald J، McCready T، Stimpson A. دانش و نگرش پرستاران دانشجو نسبت به درمان های CAM. Br J Nurs 2006;15: 612-5. 125. فیشر P، بخش A. طب مکمل در اروپا. BMJ 1994;309: 107-11.

بررسی نهادهای نظارتی داوطلبانه برای درمان های مکمل. لندن: وزارت بهداشت ، 2000.

انجمن پزشکی بریتانیا. طب مکمل: رویکردهای جدید برای عملکرد خوب. آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد ، 1993.

نهات. دستورالعمل های استخدام درمانگران مکمل در NHS. لندن: NAHAT، 1995.

مهاجرین N, Neudorf C, مارتین K. مشاوره همزمان با پزشکان و ارائه دهندگان مراقبت های جایگزین: نتایج حاصل از یک مطالعه مبتنی بر جمعیت. Can J بهداشت عمومی 2000;91: 449-53.

Ernst E. به سوی کیفیت در مراقبت های بهداشتی تکمیلی: آیا "Heilpraktiker" آلمانی الگویی برای پزشکان مکمل است؟ بین المللی J Qual مراقبت های بهداشتی 1996;8: 187-90.

هلمن سی. فرهنگ ، بهداشت و بیماری ، ویرایش دوم. آکسفورد: باترورث - هاینمن ، 1990.

وینسنت سی ، فورنهام آ. طب مکمل. چیچستر: ویلی و پسران ، 1998: 29-30.

ریس L Weil A. پزشکی یکپارچه. (سرمقاله) BMJ 2001;322: 119-20.

رایان ک. تمرکز شغلی. هومیوپاتی پزشکی. BMJ 1998;316:2.

Lewith GT. در مورد CAM چه باید کرد؟ (نامه) BMJ 2007;335:961.

اعتماد NHS صندوق های هومیوپاتی را متوقف می کند. اخبار بی بی سی 24، 27 سپتامبر 2007. قابل دسترسی در http://tinyurl.com/33rznn (دسترسی در 17 نوامبر 2007).

Campbell D، بیمارستان مورد علاقه فیتزجرالد ام رویال در معرض خطر است زیرا واکنش هومیوپاتی سرعت می گیرد.آبزرور یکشنبه 8 آوریل 2007. به صورت آنلاین در http://tinyurl.com/3yfnfw موجود است (دسترسی در 17 نوامبر 2007).

نظرسنجی موری. تایمز 13 نوامبر 1989.

آدامز ج. با مکمل. خدمات بهداشتی J 1995; ژوئن 1:23.

بنیاد پزشکی یکپارچه لندن. مراقبت های بهداشتی یکپارچه. راهی رو به جلو برای پنج سال آینده؟ لندن: بنیاد پزشکی یکپارچه لندن ، 1997.

Kmietowicz Z. طب مکمل باید در NHS ادغام شود. BMJ 1997;315: 1111-16.

کلاه دار J. طب مکمل در مراقبت های اولیه - مسائل کلیدی چیست؟ لندن: مدیر اجرایی NHS. 2000.

وزارت بهداشت. طب مکمل. بسته اطلاعات برای گروه های مراقبت های اولیه. لندن. وزارت بهداشت / اتحاد NHS ، 2000: 19-21.

Ager C. یک کلینیک درمان مکمل، که باعث می شود آن کار کند. ماماهای RCM J 2002;5: 198-200.

Williams J، Mitchell M. دیدگاه مدیران مامایی در مورد استفاده از درمان های مکمل در خدمات زایمان. Compl صدایی تشخیص آزمای تمرین 2007;13: 129-35.

کالج سلطنتی جراحان دامپزشکی. راهنمای رفتار حرفه ای RCVS: درمان حیوانات توسط جراحان غیر دامپزشکی. لندن: RCVS ، 2000.

4 طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده آمریکا

جی پی بورنمن

مقدمه

فروش غیر غذایی، طب طبیعی و مکمل و جایگزین

محصولات (CAM) در ایالات متحده آمریکا در سال 2006 از 29.97 میلیارد $US فراتر رفت و با نرخ سالانه 9.7 درصد رشد کرد.¹ جدیدترین (2004) نظرسنجی ملی اطلاعات سلامت (NHIS) تخمین زد که 36 درصد از آمریکایی های بالای 18 سال در طول 12 ماه گذشته از نوعی CAM استفاده کرده اند.² علاوه بر این، گزارش اخیر موسسه پزشکی (IOM)، طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده، تخمین می زند که آمریکایی ها اکنون بیشتر از مراقبت های اولیه برای CAM هزینه می کنند، که بیش از 15 میلیون آمریکایی به طور معمول از داروهای گیاهی استفاده می کنند و در حال حاضر بیش از 27 میلیارد $US در سال برای CAM و محصولات مرتبط با CAM هزینه می کنند.³ اگرچه تخمین زده می شود که آمریکایی ها در سال 1997 بیشتر از ارائه دهندگان مراقبت های اولیه (386 میلیون) از ارائه دهندگان CAM (629 میلیون) بازدید کرده اند.^3,4 داده ها نشان می دهد که بسیاری از مصرف کنندگان CAM استفاده از CAM خود را با پزشک خود در میان نمی گذارند.^3–5 وضعیتی که بر سیاست های سلامت، بهترین شیوه ها، بودجه مراقبت های بهداشتی و رابطه پزشک و بیمار تأثیر می گذارد. درایوهای استفاده از CAM در ایالات متحده چیست؟ کاربر CAM "معمولی" کیست؟ ویژگی های روانی اجتماعی کسانی که از CAM استفاده می کنند چیست؟

نهادینه کردن CAM: NIH و NCCAM

مقادیر فزاینده ای از دلارهای مالیاتی صرف تحقیقات CAM می شود. بودجه مرکز ملی طب مکمل و جایگزین مؤسسه ملی بهداشت (NIH) (NCCAM) ، که قبلا دفتر طب جایگزین (OAM) نامیده می شد ، از تخصیص اولیه $US 2 میلیون در سال 1992 به بالاترین حد $US 121.1 میلیون در سال مالی 2005 افزایش یافت.⁶ افزایش 60 برابری در طول 13 سال - به طور متوسط 466 درصد افزایش در هر سال (شکل 4.1).

1992199319941995199619971998199920002001200220032004200520062007

تخصیص (میلیون دلار آمریکا) 2.00 2.00 3.40 5.40 7.70 12.00 19.50 50.00 68.70 89.20 104.6 114.1 117.7 123.1 122.7 121.4 سال

شکل 4.1 تخصیص NCCAM 1992-2007.

افزایش CAM در ادبیات، و همچنین افزایش پول فدرال صرف CAM در NIH، نشان می دهد که CAM به آرامی وارد جریان اصلی تحقیقات زیست پزشکی می شود و توجه فزاینده ای را به خود جلب می کند.

ابهام در تعریف CAM یک مشکل عملی دارد. برای نشان دادن این موضوع، مروری بر بازیابی رایانه ای اطلاعات در مورد پروژه های علمی (CRISP)⁷ پایگاه داده در NIH انجام شد.⁸ CRISP برای 50 روش CAM شناسایی شده در ادبیات برای کمک های مالی ارائه شده توسط NIH به عنوان یک کل، و توسط NCCAM به طور خاص، برای دوره های 1992-6، 1997-2001 و 2002-4 جستجو شد. این جست وجو به دلیل عدم دقت در اصطلاحات CAM، تکراری بودن سوابق و استراتژی در NCCAM پیش از سال 1997 برای استفاده از اختیارات اعطای کمک هزینه سایر موسسات برای تامین مالی پروژه های CAM مخدوش شد. در نتیجه، برای اهداف مقایسه، داده ها به دوره های 1997-2001 و 2002-4 محدود شدند. برای روش های خاص CAM، جدول 4.1 مقایسه رتبه را بر اساس ذکر در ادبیات، با کمک های مالی شناسایی شده در NIH به عنوان یک کل و با NCCAM به طور خاص برای دو دوره نشان می دهد. در برخی موارد، به عنوان مثال گیاهان و رژیم غذایی، همسویی بین بودجه NCCAM و ذکر شده در ادبیات وجود داشت. با این حال، در موارد دیگر، به ویژه هومیوپاتی و رشته های ذهن و بدن (هیپنوتیزم، تصاویر هدایت شده، بیوفیدبک، آرامش)، وجود داشت

جدول 4.1 مقایسه رتبه بندی روش در ادبیات با بودجه NIH

جدول 4.1 ادامه دارد

^aرتبه بندی شده بر اساس تعداد منشن ها در 25 نظرسنجی CAM مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت ^bرتبه بندی شده بر اساس تعداد خام کمک های مالی در سراسر NIH که بر اساس کلمه کلیدی در پایگاه داده NIH CRISP فهرست شده است

1997–2001

^cرتبه بندی بر اساس تعداد خام کمک های مالی برای NCCAM که بر اساس کلمه کلیدی در پایگاه داده NIH CRISP فهرست شده است

1997–2001

^dرتبه بندی شده بر اساس تعداد خام کمک های مالی در سراسر NIH که بر اساس کلمه کلیدی در پایگاه داده NIH CRISP فهرست شده است

2002–2004

^eرتبه بندی بر اساس تعداد خام کمک های مالی برای NCCAM که بر اساس کلمه کلیدی در پایگاه داده NIH CRISP فهرست شده است

2002–2004

NICCAM، مرکز ملی طب مکمل و جایگزین؛ NIH، ملی

موسسات بهداشت.

تفاوت های گسترده بین شیوع روش های ظاهر شده در ادبیات و کمک هزینه NIH.

دامنه های NCCAM CAM

در تلاش برای حل ابهام، NCCAM تلاش کرده است تا روش های CAM را در پنج حوزه سازماندهی کند:⁹

سیستم های پزشکی جایگزین (هومیوپاتی، طبیعت درمانی، طب سنتی چینی، آیورودا)

داروی ذهن و بدن

پزشکی انرژی (آهنربا، لمس درمانی)

پزشکی مبتنی بر بیولوژیک (مکمل های غذایی)

درمان های دستکاری (کایروپراکتیک ، استئوپاتی ، ماساژ درمانی).

منطق این بود که نوعی نظم را در زمین تحمیل کند و در عین حال انعطاف پذیری را در هر دامنه حفظ کند. واضح است که دامنه ها دارای ویژگی های مختلف و سطوح متفاوتی از پذیرش توسط جوامع مصرف کننده و پزشک هستند. علاوه بر این، اگرچه محققان متعددی تلاش کرده اند تا استفاده از CAM توسط مصرف کنندگان را تخمین بزنند، اما یک موضوع رایج عدم بحث در مورد استفاده از CAM با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است. آیزنبرگ و همکارانش⁴ در سال 1998 مشخص شد که 63 تا 72 درصد از مصرف کنندگان CAM استفاده خود از این محصولات را با پزشک خود در میان نمی گذارند. بدیهی است که درک بهتر الگوهای استفاده بیمار از CAM، به ویژه در جمعیت هایی با نیازهای بهداشتی خاص، در اطلاع رسانی گفتگوی بین پزشک و بیمار ضروری است.

شیوع CAM: تصویر در حال ظهور

طب مکمل و جایگزین با بسیاری از تعاریف خود وارد حوزه بهداشت عمومی و سیاست گذاری سلامت شده است. در مقدمه شماره ویژه مجله آمریکایی بهداشت عمومی که به طور خاص به CAM اختصاص دارد، ویراستار مهمان وینسنت سیلنزیو نوشت:

اگرچه به طرق مختلف، مراقبت های بهداشتی مکمل و جایگزین و شیوه های درمانی بخش گسترده ای از سیستم های بهداشت عمومی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را نشان می دهد. علاوه بر این، محدودیت های دانش و قابلیت های زیست پزشکی فعلی ما را نمی توان انکار کرد. ما هنوز همه پاسخ ها را نداریم، یا حتی، برای این موضوع، همه سؤالات را نمی دانیم. چیزهای بیشتری در آسمان و زمین وجود دارد که در فلسفه های زیست پزشکی فعلی ما می توان تصور کرد. ارتدکس زیست پزشکی راکد نمی تواند به کمال پتانسیل بهداشت عمومی دست یابد و نقشی در پیشرفت بشر ندارد. حفظ گشودگی نسبت به این واقعیت ممکن است به سازماندهی منابع شیوه های بهداشتی بومی، مکمل و جایگزین در خدمت بهداشت عمومی، در حال حاضر و در آینده کمک کند.¹⁰

این بیانیه عملی تر از رویاپردازی است. اخیرا، در مقاله ای به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تحول اجتماعی استار در پزشکی آمریکایی،¹¹ مایکل گلدشتاین، جامعه شناس UCLA، معتقد بود که استار ممکن است اشتباه کرده باشد.¹² حرفه پزشکی به اندازه استار تثبیت نشده بود. فرقه گرایان، عمدتا تمرین کنندگان CAM، حذف نشدند. بلکه آنها به زیر زمین رانده شدند تا در زمان و مکان سیاسی متفاوتی دوباره ظهور کنند.

گلدشتاین می نویسد:

تردید استار برای انتقاد بیشتر در ارزیابی رابطه عمل پزشکی با عقلانیت علمی مهم است زیرا به او اجازه می دهد سایر اشکال مراقبت های بهداشتی مانند CAM را نادیده بگیرد یا رد کند. این که بسیاری از انواع درمانگران جایگزین حضور خود را در صحنه مراقبت های بهداشتی آمریکا حفظ کرده اند و اخیرا گسترش داده اند، تنها به دلیل توانایی آنها برای زنده ماندن به عنوان منحرف در پیکره پزشکی نیست. در عوض، عموم مردم جذب آنچه برای ارائه دارند باقی می مانند. تمایل و توانایی بیشتر برای ارائه مراقبت از بیماران مزمن. توجه به نیازهای فردی مشتریان خود؛ قدردانی از تعامل ذهن، بدن و روح که بر سلامت و بیماری تأثیر می گذارند. و تردید در اعمال اقدامات «قهرمانانه» که اغلب بی فایده هستند یا عوارض جانبی فاجعه باری دارند.¹²

به عنوان مثال، گلدشتاین به Oncolink اشاره می کند، وب سایتی که توسط دانشگاه پنسیلوانیا اداره می شود و توسط مجموعه ای از شرکت های داروسازی معمولی تضمین می شود. در سایت اطلاعاتی در مورد CAM وجود دارد. بهداشت عمومی باید دریابد که چه شیوه های مراقبت های بهداشتی کار می کند و سپس مایل به اجرای آنها باشد. قسمت اول فرآیند تعیین آنچه در این زمینه اتفاق می افتد است.

شیوع CAM در ایالات متحده آمریکا: چه کسی از آن استفاده می کند؟

بررسی های مقطعی از جمعیت عمومی نشان می دهد که استفاده از CAM رایج شده است، هم در مراقبت از خود و هم در جستجوی

کمک یک ارائه دهنده.^2,4,5,13,14 اولین نظرسنجی ملی در مورد استفاده از CAM توسط مردم آمریکا، که توسط آیزنبرگ و همکارانش انجام شد، تخمین زد که در سال 1991، 34 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده حداقل از یک روش CAM در طول 12 ماه گذشته استفاده کرده اند. علاوه بر این، از کسانی که حداقل از یک روش استفاده کرده بودند، یک سوم به ارائه دهنده CAM مراجعه کرده بودند.⁵ در سال 1997، یک نظرسنجی بعدی توسط همان تیم با استفاده از روش های مشابه نشان داد که نسبت افرادی که به دنبال یک پزشک هستند از 36.3 درصد به 46.3 درصد تغییر کرده است.⁴ به عنوان مثال، از 18 روش CAM فهرست شده در سال 1991، یک چهارم پاسخ دهندگان از ورزش و دعا استفاده می کردند، در حالی که 1 تا 3 درصد از محصولات گیاهی، رژیم غذایی یا هومیوپاتی استفاده می کردند.⁵ استفاده از این روش ها تا سال 1997 افزایش یافت و تقریبا نیمی از آنها از نظر آماری افزایش معنی داری داشتند.⁴ تا سال 2002، استفاده بیشتر شده بود. نظرسنجی ملی اطلاعات سلامت (2002) گزارش داد که 74.6٪ از افراد مورد بررسی حداقل یک بار از روش CAM استفاده کرده اند و 62.1٪ حداقل از یک روش CAM در سال گذشته استفاده کرده اند.²

از منظر اکولوژیکی، تکرار روش شناسی که برای اولین بار در سال 1961 منتشر شد،¹⁵ گرین و همکارانش از داده های نظرسنجی تلفنی گالوپ از 1000 فرد غیرنظامی و غیر بستری که در سال 1996 رویدادهای بهداشتی را تجربه کرده بودند، استفاده کردند. هدف از این مطالعه تعیین ویزیت های جراحی، بستری شدن در بیمارستان، بیماری و آسیب ها بود. یافته شگفت انگیز آنها این بود که اگرچه 113 شرکت کننده مراجعه به یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه و 21 نفر مراجعه به یک کلینیک سرپایی را گزارش کردند، 65 نفر (6.5٪) مراجعه به ارائه دهنده CAM را گزارش کردند. همچنین قابل ذکر است که در اکثر این بازدیدها هزینه های جبران شده (بازپرداخت نشده) متحمل شده است.¹³ مک فارلند و همکارانش¹⁶ مقایسه شیوع استفاده از CAM در ایالات متحده آمریکا و کانادا با استفاده از نظرسنجی پانل هزینه های پزشکی ایالات متحده در سال 1996 (n 16 400؛ نرخ پاسخ [RR] 78٪) و بررسی ملی سلامت جمعیت کانادا در سال 1996 (n 70 884; RR 83٪). آنها خاطرنشان کردند که اگرچه جمعیت ایالات متحده و کانادا تفاوت های اساسی داشتند، به ویژه در رابطه با قومیت و دسترسی به مراقبت و بیمه، استفاده از CAM از بسیاری جهات مشابه بود. آنها گزارش دادند که در هر دو کشور، به نظر می رسد CAM یک درمان کمکی (کمکی) در مقابل مراقبت های ضروری است. برخی از تفاوت های قابل توجه این بود که 16 درصد از کانادایی ها در مقابل 5 درصد از آمریکایی ها از "هر ارائه دهنده CAM" استفاده می کردند، در حالی که 2 درصد از کانادایی ها در مقابل 1 درصد از آمریکایی ها به طور انحصاری از ارائه دهنده CAM استفاده می کردند. کانادایی ها بیش از سه برابر بیشتر از ارائه دهندگان معمولی از CAM استفاده می کردند.¹⁶

درایور به استفاده از CAM در ایالات متحده آمریکا

محرک های اجتماعی جمعیتی

مطالعات متعددی برای توصیف استفاده از CAM در نمونه های جمعیت خاص کوچک تر انجام شده است.^17–20 این مطالعات تمایل دارند نرخ استفاده بالاتر از CAM را نسبت به معیارهای مقطعی بزرگتر نشان دهند، به طوری که 37 تا 58 درصد از پاسخ دهندگان حداقل یک درمان CAM را در لیست در سال گذشته استفاده کرده اند. بورگ و آلبرایت¹⁹ دریافتند که تنها 43٪ در مورد استفاده از CAM به متخصص بهداشت خود گفته اند. رافرتی و همکاران.²⁰ از داده های سیستم نظارت بر عوامل خطر رفتاری برای بررسی 3764 نفر از ساکنان میشیگان در سال 2001 استفاده کرد. آنها دریافتند که 49.7 درصد از بزرگسالان حداقل یک درمان CAM را در سال گذشته استفاده کرده اند که شایع ترین آنها درمان های گیاهی (20.5 درصد)، رژیم های غذایی خاص (12.6 درصد) و کایروپراکتیک (12.2 درصد) است. از این نمونه، زنان بیشتر از مردان از CAM استفاده می کردند.

تفاوت های جنسیتی مرتبط با استفاده از CAM در ادبیات یافت می شود. سالمنپرا^21,22 نشان داد که زنان (59٪) بیشتر از مردان (44٪) احتمال داشت که استفاده از CAM را در سال گذشته «به طور جدی» در نظر بگیرند. در میان کسانی که CAM را در نظر گرفتند اما از آن استفاده نکردند، دلایل آن شامل شواهد علمی ناکافی (زنان 57٪، مردان 77٪) یا مرسوم بود

درمان ها «به اندازه کافی خوب» عمل کردند (زنان 45٪، مردان 70٪). از میان کسانی که شروع به استفاده از CAM برای بیماری خود کردند، دلایل ارائه شده عبارت بودند از «بازگرداندن امید به آینده خود» (زنان 36 درصد، مردان 36 درصد) و «تا جایی که می توانند برای خودشان انجام دهند» (زنان 46 درصد، مردان 29 درصد). هر دوی این یافته ها مورد توجه هستند زیرا از فرضیه های اثرات منبع کنترل داخلی بر استفاده از CAM پشتیبانی می کنند (بعدا مورد بحث قرار می گیرد).

بنابراین، داده های جمعیتی اجتماعی در مورد استفاده از CAM نشان می دهد که شایع ترین عوامل جنسیت، سن، قومیت، سطح تحصیلات و درآمد است.^14,23–26

این تحقیقات را نمی توان با یکدیگر مقایسه کرد. با این حال، آنها به وضوح نشان می دهند که CAM در ایالات متحده آمریکا مانند سایر کشورها استفاده می شود. با این حال، محدودیت های این گزارش ها روشن است: حجم نمونه کوچک است، جمعیت ها به طور کلی محدود هستند، تعریف CAM متغیر است (از 3 تا بیش از 20 روش) و کیفیت روش شناسی بسیار متغیر است. با استفاده گسترده از CAM ، حداقل تا حد ادبیات ، متغیرهای مربوط به استفاده چیست؟

محرک های روانی اجتماعی برای استفاده از CAM

عوامل دیگری برای استفاده از CAM در ادبیات یافت شده است. آنها را می توان به عوامل روانی اجتماعی و سایر عوامل احتمالی تقسیم کرد.

منابع علمی نشان می دهند که عوامل روانی اجتماعی و رفتاری سلامت ممکن است با استفاده از CAM مرتبط باشند. این عوامل شامل رتبه بندی سلامت، رضایت از مشاوره و انواع عوامل مرتبط با باورهای مربوط به سلامت و منبع کنترل است. برای اهداف این بحث، نظریه منبع کنترل به معنای اصلی خود تعریف شده است، که به طور موثر جمعیت را به یک پیوستار بین دو قطب جدا می کند: از یک طرف، کسانی که منبع کنترل داخلی دارند و معتقدند که بر نتایج زندگی خود کنترل دارند و از سوی دیگر، افرادی با منبع کنترل خارجی، که معتقدند نتایج زندگی آنها توسط نیروها یا افراد خارجی کنترل می شود.²⁷

در نمونه ای از دانشجویان کالج (n 913) در سال 2003، Chng و همکارانش²⁴ دریافتند که علاوه بر عوامل مشترک، منبع کنترل سلامت و "نگرش کل نگر" با استفاده از CAM مرتبط هستند. آنها دریافتند که منبع کنترل داخلی با استفاده از CAM ارتباط بالایی دارد (r 0.25 ، p 0.01). استورم²⁵ یافته مشابهی داشت. با استفاده از یک نظرسنجی ملی خانوارهای ایالات متحده در سال 1998 (شماره 9585) و استفاده از CAM در سال قبل به عنوان متغیر وابسته، رفتار پرخطر به عنوان یک عامل مشخص شد. بین خود-مراقبتی CAM و CAM ارائه شده توسط پزشک تفاوت وجود داشت. استورم دریافت که افرادی که فقط از خودمراقبتی CAM استفاده می کنند (برخلاف مراجعه به ارائه دهنده CAM) خود را "محتاط تر" رتبه بندی می کنند (نسبت شانس [OR] 1.08)، که از نظر آماری با جمعیت عمومی تفاوت ندارند.

رابطه منبع کنترل سلامت و رفتار بیمار در منابع علمی با یافته های متناقض مورد بررسی قرار گرفته است. در کارهای اولیه، شلنک و هارت²⁸ مصاحبه های ساختاریافته با بیماران مبتلا به دیابت انجام شد. آنها رابطه آماری معنی داری را بین انطباق و حمایت اجتماعی، "منبع کنترل سلامت قدرتمند دیگران" (PHLC) و "منبع کنترل سلامت درونی" یافتند. آنها دریافتند که حمایت اجتماعی و PHLC حداقل 50 درصد از واریانس در نمرات انطباق را تشکیل می دهند. ضریب R چندگانه متغیرهای مستقل با انطباق به سطح معنی داری 005/0 p رسید. با این حال، تنها دو متغیر حمایت اجتماعی و PHLC به طور معناداری (05/0 p ) به دقت پیش بینی اضافه شدند.

یافته های متضاد توسط راموس-ریموس و همکارانش گزارش شد.²⁹ آنها ابزار منبع کنترل سلامت چند بعدی (MHLC) و همچنین مصاحبه های ساختاریافته را برای تعیین استفاده از داروهای غیر متعارف (NCRs) برای 200 بیمار مبتلا به بیماری های روماتولوژیک اجرا کردند. آنها دریافتند که بیش از نیمی از بیماران از NCR برای درمان بیماری روماتیسمی خود استفاده می کنند. NCRها پرهزینه بودند و نمرات مقیاس MHLC به تنهایی تمام واریانس رفتارهای سلامت را توضیح نداد. سایر عوامل موثر ممکن است شامل شدت درک شده بیماری، انگیزه سلامت یا رفتار قبلی باشد. فورنهام و همکاران.³⁰ 250 بیمار را که در حال حاضر از پزشکان CAM در انگلستان استفاده می کردند، ارزیابی کرد. بیماران پرسشنامه ای هفت قسمتی را تکمیل کردند که اطلاعات دموگرافیک، سابقه پزشکی، آشنایی با درمان های مکمل، باورهای بهداشتی و سبک زندگی، منبع کنترل سلامت، باورهای علمی سلامت و ادراک آنها از سبک مشاوره پزشکان عمومی و مکمل را ارزیابی می کرد. تفاوت های جمعیت شناختی اجتماعی بین کسانی که از CAM استفاده می کردند و کسانی که استفاده نمی کردند، یافت نشد. با این حال، مشخص نشد که LOC در درجه اول مرتبط باشد. در واقع، بازرسان موارد زیر را گزارش کردند:

. . . که بیماران پزشکان مکمل یک گروه همگن نیستند، اما در دیدگاه های خود در مورد رضایت از پزشکان عمومی، سبک زندگی سالم، مسائل زیست محیطی جهانی، اعتماد به داروهای تجویز شده، ایمان به علم پزشکی، اهمیت "ذهن سالم"، اثرات مضر علم پزشکی و روش شناسی علمی متفاوت هستند.³⁰

واضح است که ادبیات متفاوت است زیرا منبع کنترل را به استفاده از CAM مرتبط می کند. با این حال، به نظر می رسد که با توجه به نحوه اندازه گیری آن و همچنین متغیرهای کمکی در مدل ها، یک رابطه می تواند وجود داشته باشد.

به نظر می رسد مدل اعتقاد بهداشتی (HBM) ساختاری است که می تواند این یافته ها را متحد کند و توضیح واضح تری در مورد اینکه چرا برخی از بیماران استفاده از CAM را انتخاب می کنند و برخی دیگر استفاده نمی کنند، ارائه دهد. HBM توسط سه روانشناس - Hochbaum، Kegels و Rosenstock - در دهه 1950 برای خدمات بهداشت عمومی توسعه داده شد.³¹ توسعه دهندگان دارای پیشینه ای در روانشناسی اجتماعی با جهت گیری پدیدارشناسانه بودند و احتمالا تحت تأثیر دانش خود از نظریه های پدیدارشناسی کورت لوین بودند.³¹ در ابتدا، این مدل برای پیش بینی پاسخ رفتاری به درمان دریافت شده توسط بیماران مبتلا به بیماری حاد یا مزمن طراحی شده بود، اما در سال های اخیر از این مدل برای پیش بینی رفتارهای سلامت عمومی تر استفاده شده است.³² به طور کلی، اعتقاد بهداشتی تلاش می کند تا رفتارهای مرتبط با سلامت را از نظر الگوهای اعتقادی خاص از جمله ادراکات فردی، رفتارهای اصلاح کننده و احتمال عمل پیش بینی کند.

عوامل کلیدی در مدل HBM عبارتند از:

حساسیت درک شده: درک احتمال

تجربه وضعیتی که بر سلامت فرد تأثیر منفی می گذارد.

جدیت درک شده: تأثیراتی که یک بیماری یا شرایط معین بر زندگی بیمار در آن زمان خواهد داشت.

مزایای درک شده از اقدام: مزیت درک شده از پیشگیری از بیماری یا مقابله با یک بیماری.

موانع اقدام: ویژگی های یک درمان یا پیشگیری که ممکن است از اقدام جلوگیری کند، به عنوان مثال عوارض جانبی ناخوشایند، مشکل در دستیابی به درمان راحت.

نشانه هایی برای عمل: هزینه-فایده عمل برای فرد.

HBM حول ادراک فرد و چگونگی تأثیر این ادراکات بر رفتار او ساخته شده است. این پیشنهاد می کند افرادی که کنترل سلامت خود را در دست می گیرند (LOC داخلی) احتمال ابتلا به بیماری (حساسیت درک شده) و جدی بودن بیماری (جدی بودن درک شده) را ارزیابی کنند. سپس سودمندی بالقوه CAM (مزیت درک شده) و همچنین خطرات مرتبط با CAM (موانع اقدام) ارزیابی می شود. تصمیم هزینه-فایده (نشانه هایی برای اقدام) می تواند منجر به تصمیم گیری در مورد استفاده یا عدم استفاده از CAM شود.

این رویکرد هزینه-فایده HBM محدود به جمعیت عمومی نیست، به عنوان مثال Boon³³ در مورد تأثیرات «فشار» و «کشش» استفاده از CAM بر مردان مبتلا به نشانه های پروستات بحث می کند. مردان با ادراکات منفی از درمان مرسوم «تحت فشار» قرار گرفتند و با ادراکات مثبت از CAM «کشیده شدند».

این عوامل با یافته های بورنمن همخوانی دارد⁸ که در تجزیه و تحلیل نظرسنجی سلامت اعضای Kaiser-Permanente (n 34 000)، دریافت که پاسخ دهندگانی که گزارش دادند "استرس و مشکلات عاطفی با سلامتی مرتبط است" دو برابر بیشتر از پاسخ دهندگانی که استرس، احساسات و سلامتی را مرتبط نمی دانند، از CAM استفاده می کنند. عوامل مرتبط با استفاده از CAM در 12 ماه گذشته در جمعیت عبارت بودند از: سفیدپوست بودن (نسبت شانس تعدیل شده [AOR] 1.39؛ 95٪ فاصله اطمینان [95٪ CI]: 1.32-1.47)، فارغ التحصیل بودن از دانشگاه (AOR: 1.85، 95٪ CI؛ 1.75-1.95)، غیر سیگاری بودن (AOR: 1.41؛ 95٪ CI؛ 1.27-1.57)، داشتن رتبه سلامت ضعیف (AOR: 1.12؛ 95٪ CI؛ 1.17-1.07) و رضایت کمتر از توصیه های سلامت (AOR: 1.08, 95٪ CI؛ 1.04-1.33). در زنان، عوامل اجتماعی دموگرافیک مشابه بود.

علاوه بر باورهای فرد در مورد مراقبت های بهداشتی خود، محققان دریافته اند که ویژگی های شخصیتی ممکن است بر استفاده از مراقبت های بهداشتی نیز تأثیر بگذارد. هوندا و جاکوبسون³⁴ گزارش داد که ویژگی شخصیتی گشودگی با استفاده از CAM، به ویژه با استفاده از درمان های ذهن و بدن مرتبط است. فورنهام و همکاران.³⁵ دریافتند که کاربران CAM به احتمال زیاد معتقد بودند که درمان آنها موثر خواهد بود، اما نه Lewith و همکاران.³⁶ و نه سفید³⁷ ارتباط بین «باور» به CAM و پیامدهای بالینی مثبت در مقایسه با عدم اعتقاد به درمان های مورد مطالعه پیدا شد. اونز و همکاران.³⁸ دریافتند که استفاده بالاتر از CAM می تواند با ویژگی روانشناختی شناسایی شده به عنوان "جذب" ("گشودگی به تجربه" مرتبط باشد)³⁴)، یافته ای شبیه به یافته هوندا، اما این "صفات" روانشناختی را می توان از "باور" متمایز کرد. وایات و همکاران.³⁹ دریافتند که "خوش بینی" یک متغیر مرتبط با استفاده از CAM است. بنابراین، اگرچه ادبیات نمونه هایی از رابطه بالقوه ویژگی های شخصیتی با استفاده از CAM را دارد، تحقیقات خاصی وجود ندارد که این نوع عوامل را با استفاده از CAM مرتبط می کند و توافق کمی در مورد تعاریف ویژگی های خاص وجود دارد.

عوامل دیگر ممکن است در انتخاب استفاده از CAM تأثیر بگذارند. ارزیابی اولیه عوامل استفاده از CAM توسط آستین در سال 1998 انجام شد.¹⁴ آستین با استفاده از یک نمونه تصادفی از 1035 نظرسنجی از یک پانل که با شرکت در یک نظرسنجی پستی موافقت کرده بود و در سراسر ایالات متحده زندگی می کنند، این فرضیه را مطرح کرد که استفاده از CAM را می توان با موارد زیر پیش بینی کرد: نارضایتی از درمان مرسوم، نیاز به کنترل شخصی و همخوانی فلسفی. علاوه بر این، وضعیت سلامت و متغیرهای جمعیت شناختی اندازه گیری شد. آستین دریافت که تحصیلات بیشتر، وضعیت سلامت ضعیف تر، جهت گیری جامع به سلامت، داشتن یک «رویداد تحول آفرین که جهان بینی فرد را تغییر می دهد» و تعلق به یک گروه فرهنگی که با «تعهد» مشخص می شود (فمینیسم، محیط زیست، رشد شخصی) با افزایش استفاده از CAM مرتبط است. اگرچه استفاده از CAM با اضطراب، مشکلات کمر، درد مزمن و مشکلات دستگاه ادراری پیش بینی می شد، با نارضایتی از طب مرسوم پیش بینی نمی شد.

سایر محرک ها: بازپرداخت و سایر اثرات

بازپرداخت بیمه بر استفاده از CAM تأثیر می گذارد.^26,40 گوردون و لین،⁴⁰ با استفاده از داده های نظرسنجی اعضای Kaiser-Permanente در سال 1999، اعضایی را که مزایای بازپرداخت کایروپراکتیک داشتند با اعضایی که نداشتند، مقایسه کرد. آنها تشخیص دادند که پوشش کایروپراکتیک تاثیر بیشتری بر استفاده در مردان نسبت به زنان دارد. مدل رگرسیون لجستیک نشان داد که کنترل سن، تحصیلات و درآمد، داشتن مزیت کایروپراکتیک با استفاده از CAM در مردان مرتبط است اما در زنان ارتباط ندارد. این یافته ها مشابه یافته های Wolsko و همکاران است.²⁶ که تجزیه و تحلیل ثانویه ای را بر روی داده های آیزنبرگ در سال 1997 انجام داد. Wolsko و همکاران دریافتند که "اقلیت کوچکی از افراد بیش از 75٪ از بازدید از ارائه دهندگان CAM را تشکیل می دهند. میزان پوشش بیمه ای برای ارائه دهندگان CAM و استفاده از سلامتی همبستگی قوی استفاده مکرر از ارائه دهندگان CAM است. آنها دریافتند که عواملی که به طور مستقل با مراجعه به ارائه دهنده CAM مرتبط هستند عبارتند از: داشتن در چارک بالای مراجعه به ارائه دهندگان معمولی در سال گذشته، جنسیت زن، و استفاده از درمان برای درمان دیابت، سرطان، یا مشکلات کمر یا گردن. عواملی که به طور مستقل با استفاده مکرر (هشت یا بیشتر ویزیت در سال) از ارائه دهنده CAM مرتبط بودند عبارت بودند از: پوشش بیمه ای کامل یا جزئی ارائه دهنده CAM، استفاده از درمان برای سلامتی و مراجعه به ارائه دهنده برای مشکلات کمر یا گردن.

اگرچه داده های موجود در ادبیات نشان می دهد که بازپرداخت ممکن است استفاده از CAM را افزایش دهد، عدم بازپرداخت ممکن است CAM را کاهش ندهد. همانطور که آیزنبرگ و همکاران.^4,5 و Wolsko و همکاران.²⁶ نشان داده اند, بیماران مایل به پرداخت از جیب هستند. در واقع، پاگان و پائولی⁴¹ گزارش داده اند که این احتمال وجود دارد که CAM ممکن است توسط کاربران بدون بیمه به دلیل عدم بازپرداخت استفاده شود.

تحویل CAM در ایالات متحده آمریکا

روش های دریافت خدمات CAM در ایالات متحده بازتاب مستقیمی از تنوع در روش های CAM و وضعیت بازپرداخت است، به عنوان مثال اگرچه ارائه حرفه ای برخی از روش ها از جمله هومیوپاتی، استئوپاتی، طبیعت طبیعی، کایروپراکتیک و روانشناسی تحت عمل مجاز درمان قرار می گیرند، روش های دیگر، از جمله ماساژ، نماز، گیاهان، بیوفیدبک و مگاویتامین ها، تنظیم نشده اند. سایر درمان ها، از جمله طب سوزنی، در هر دو دسته قرار می گیرند. در نتیجه، مجموعه ای از ارائه دهندگان CAM در ایالات متحده آمریکا در امتداد یک زنجیره از مداخلات غیررسمی موقت توسط افراد عادی، تا مراکز پزشکی یکپارچه در بیش از 20 مرکز پزشکی دانشگاهی در سراسر کشور قرار می گیرند.³

تحویل محصولات CAM تقریبا به همان اندازه پیچیده است. محصولات CAM را می توان به عنوان مکمل های غذایی، غذاها و داروها طبقه بندی کرد. علاوه بر این، یک محصول بسته به نحوه برچسب گذاری می تواند بیش از یک وضعیت داشته باشد. وضعیت به اندازه کافی پیچیده است که سازمان غذا و دارو (FDA) مجبور شده است راهنمایی پیشنهادی را در مورد این موضوع صادر کند که بسیار بحث برانگیز بوده است.⁴² با چنین سردرگمی در بازار، تمرکز قابل توجهی به مقررات معطوف شده است.

تنظیم محصولات و خدمات CAM

در ایالات متحده آمریکا، ارائه خدمات پزشکی مربوط به مقررات ایالتی است، در حالی که مقررات محصولات تحت قوانین فدرال قرار می گیرد. این تفاوت ناشی از ساختار قوانین تحت قانون اساسی است که قوانین فدرال را فقط به تعداد محدودی از حوزه ها از جمله تجارت بین ایالتی محدود می کند. از بند تجارت بین ایالتی است که FDA اختیار خود را برای تنظیم غذا و دارو می گیرد. از آنجایی که خدمات به طور کلی در یک ایالت ارائه می شود، مقررات به قوانین ایالتی و به طور خاص هیئت های پزشکی و سایر خدمات حرفه ای (مانند روانشناسی، طبیعت درمانی، طب سوزنی، هومیوپاتی) تقسیم می شود.

محصولات CAM

در حال حاضر، محصولات CAM که برای مصرف در نظر گرفته شده اند، مانند گیاهان و مکمل های غذایی، برخلاف روش هایی مانند طب سوزنی و ماساژ، بسته به اینکه به عنوان داروها، مکمل های غذایی یا داروهای هومیوپاتی طبقه بندی شوند، مشمول یکی از سه مکانیسم نظارتی هستند. طرح نظارتی برای محصولات دارویی مرسوم بر اساس آزمایشات بالینی پیش از بازاریابی به طور گسترده ای در بحث های سیاست عمومی مورد بحث قرار می گیرد. مکانیسم مکمل های غذایی در درجه اول به مقررات پس از بازاریابی متکی است و اکثریت قریب به اتفاق محصولات CAM را پوشش می دهد. فرآیندی که طی آن داروهای هومیوپاتی تنظیم می شوند مشابه طرح تنظیم داروی آلوپاتیک است، اما تفاوت های قابل توجهی دارد.

فروش داروهای تجویزی و مکمل های غذایی نشان دهنده صنایع چند میلیارد دلاری در ایالات متحده است. اگرچه فروش محصولات دارویی هومیوپاتی حداقل یک مرتبه کوچکتر است، اما از بین صدها محصول که در حال حاضر ردیابی می شوند، در میان ده داروی برتر، پرفروش و بدون نسخه (OTC) در دسته های مسکن های تخصصی، مسکن های خوراکی برای کودکان و سرفه/سرماخوردگی/آنفولانزا در ایالات متحده آمریکا قرار دارند.⁴³

برآوردهای صنعت نشان می دهد که فروش داروهای هومیوپاتی در ایالات متحده آمریکا در سال 2006 بین $US 500 تا $US 600 میلیون بوده است، با میانگین مرکب

نرخ رشد تقریبا 8 درصد در سال.⁴⁴

هومیوپاتی

مثال هومیوپاتی در حال حاضر در نظر گرفته شده است. هومیوپاتی یک سیستم پزشکی است که قدمت آن به بیش از 200 سال پیش باز می گردد. استفاده از آن بر اساس این مشاهده است که دوزهای بالای مواد فعال دارویی هنگام تجویز به افراد سالم باعث ایجاد علائم می شود. همان مواد، هنگامی که به صورت بسیار رقیق تهیه می شوند، ممکن است علائم مشابه را در شرایط ناشی از اتیولوژی های مختلف تسکین دهند.⁴⁵ استفاده بالینی از برخی داروها با توجه به این مشاهده "مانند درمان مانند" "اصل مشابهت" نامیده می شود و مبنای نظری هومیوپاتی را تشکیل می دهد. واکسن ها و استفاده از برخی از داروهای مرسوم، مانند نیتروگلیسیرین برای آنژین، محرک های اختلال بیش فعالی با کمبود توجه و دیژیتال برای نارسایی احتقانی قلب، در اثر با استفاده از هومیوپاتی مقایسه شده اند.⁴⁵ هومیوپاتی به طور مفصل در فصل 7 پوشش داده شده است.

از سال 1938، داروهای هومیوپاتی به عنوان داروها به معنای قانون فدرال مواد غذایی و آرایشی (FDCA) طبقه بندی شده اند.⁴⁶ داروهای رسمی هومیوپاتی آنهایی هستند که دارای تک نگاری ، لیست رسمی داده های دارویی در فارماکوپه هومیوپاتی ایالات متحده (HPUS) هستند. HPUS توسط یک سازمان غیردولتی به نام کنوانسیون فارماکوپه هومیوپاتی برای ایالات متحده (HPCUS) تهیه شده است که متشکل از دانشمندان و پزشکان آموزش دیده در تخصص پزشکی پزشکی هومیوپاتی است.^47,48 از آنجایی که اکثر داروهای هومیوپاتی به صورت بدون نسخه فروخته می شوند، تعداد بسیار کمی از آنها مشمول بازپرداخت توسط بیمه می شوند.

معرفی هومیوپاتی به ایالات متحده آمریکا به یک آمریکایی دانمارکی تبار نسبت داده می شود که در سال 1826 در کپنهاگ آموزش دیده است.⁴⁹ تا سال 1871، فرقه گرایان، پزشکانی که عضو انجمن پزشکی آمریکا نبودند، از جمله هومیوپات ها، حداقل 13 درصد از پزشکان در ایالات متحده را تشکیل می دادند. تا سال 1880، هومیوپات ها 14 دانشکده پزشکی را اداره می کردند، در مقایسه با 76 دانشکده که توسط پزشکان معمولی اداره می شدند.¹¹ با این حال، در اواسط قرن بیستم، عمل حرفه ای هومیوپاتی تقریبا به پایان رسیده بود.⁵⁰ آخرین کالج پزشکی هومیوپاتی خالص در سال 1920 بسته شد، اگرچه کالج پزشکی هانمن در فیلادلفیا تا اواسط قرن دروس انتخابی هومیوپاتی را تدریس می کرد. پدربزرگ نویسنده از سال 1904 تا 1948 استاد دانشگاه هانمن بود و داروسازی هومیوپاتی و فارماکوگنوزی را تدریس می کرد. آخرین هومیوپات ، گارث بوریک ، در سال 1964 بازنشسته شد.

با این وجود، تأثیر هومیوپات ها به طور کامل از بین نرفته بود. در سال 1938، سناتور رویال کوپلند از نیویورک، پزشک آموزش دیده در زمینه هومیوپاتی و نویسنده اصلی FDCA، در تعریف قانون از مقالات "داروها" که در HPUS تک نگاری شده بود، گنجانده شد.⁴⁶ مشخص نیست که آیا پذیرش این تعریف توسط کنگره یک امتیاز شخصی به کوپلند بود یا تلاشی از سوی اصلاح طلبان برای تنظیم دقیق تر داروهای هومیوپاتی بود.^51,52 این اثر شامل داروهای هومیوپاتی به عنوان یک جزء رسمی از قانون غذا و دارو در ایالات متحده بود.

داروهای آلوپاتیک، داروهای هومیوپاتی و مکمل های غذایی

درک وضعیت داروهای آلوپاتیک و مکمل های غذایی از نظر استفاده بالینی و تنظیم مهم است. از منظر استفاده بالینی، داروهای آلوپاتیک برای درمان علائم، ارائه پروفیلاکسی و القای تغییرات ساختاری یا بیوشیمیایی در یک سیستم بیولوژیکی استفاده می شوند. در مقابل ، داروهای هومیوپاتی عمدتا برای درمان علائم استفاده می شوند ، مطابق با اصل شبیه سازی ، بدن ابتدا باید علائم را قبل از انتخاب داروی هومیوپاتی صحیح و به ندرت برای پیشگیری نشان دهد ، اگرچه برخی از گزارش های موردی در ادبیات وجود دارد که استفاده موفقیت آمیز از داروهای هومیوپاتی را در بیماری های اپیدمی نشان می دهد.^53,54 مکمل های غذایی شامل مجموعه ای از مواد مانند ویتامین ها، آنزیم ها، گیاهان و غذاهای فراسودمند هستند.⁵⁵ بنابراین استفاده بالینی از مکمل های غذایی بسیار متغیر است. در نتیجه، علاوه بر محتوا و کمبود مواد مغذی و ادعاهای بهداشتی تایید شده، تولیدکنندگان محدود به ادعاهایی هستند که محصولات آنها باعث می شود بدن "عملکرد سالم" را حفظ کند.⁵⁵ با این حال، در عمل، تولیدکنندگان مکمل های غذایی به طور معمول ادعاهایی را مطرح می کنند که می تواند توسط عموم مردم به عنوان مربوط به ساختار یا عملکرد سیستم های فیزیولوژیکی یا تسکین علائم تفسیر شود، به عنوان مثال ادعاهایی مطرح شده است که مکمل های غذایی "به بدن کمک می کنند تا خواب طبیعی را حفظ کند". ادعاهای مواد مخدر آلوپاتیک برای "کمک به خواب" به طور موثر یکسان هستند. در نتیجه، از دیدگاه بالینی، مکمل های غذایی و داروهای آلوپاتیک اهداف پروفیلاکسی و تغییرات بیوشیمیایی را به اشتراک می گذارند، در حالی که داروهای هومیوپاتی و آلوپاتیک هدف تسکین علائم را به اشتراک می گذارند.

تفاوت های نظارتی بین داروهای آلوپاتیک، داروهای هومیوپاتی و مکمل های غذایی کمتر پیچیده نیست. جدول 4.2 مقایسه مقررات سه دسته را نشان می دهد. برای سهولت بحث، مقایسه قانون کنترل با توجه به اینکه آیا به تأیید قبل از بازار، مقررات پس از بازار (تولید، بازاریابی و فروش)، مقررات تبلیغاتی یا وضعیت بازپرداخت برای سه نوع محصول می پردازد، مفید است.

همانطور که بحث شد، داروهای آلوپاتیک توسط FDCA فدرال و مقررات مرتبط که در عنوان 21 قانون مقررات فدرال (CFR) منتشر شده است، اداره می شوند. تأیید پیش از بازار توسط FDA از طریق فرآیند درخواست داروی جدید (NDA) برای داروهای جدید انجام می شود، در حالی که برخی از داروهای بدون نسخه که برای خرید مستقیم توسط مصرف کنندگان بر اساس OTC در دسترس هستند، مشمول فرآیند بررسی OTC جداگانه هستند. مقررات پس از بازار اساسا در 21 CFR مشخص شده و شامل شیوه های تولید خوب فعلی (cGMP) و گزارش عوارض جانبی دارویی است. cGMP ها روش ها و شرایطی را مشخص می کنند که تحت آن داروها باید تولید شوند، از جمله اعتبارسنجی

جدول 4.2 مقایسه طرحواره های نظارتی برای داروهای آلوپاتیک، داروهای هومیوپاتی و مکمل های غذایی

فعال کردن تبلیغات نشانه های برچسب گذاری خوب قبل از بازار

تصویب قانون دستورالعمل های تولید برای استفاده از دستورالعمل ها

شیوه

(cGMPs)

CFR، کد مقررات فدرال؛ DSHEA ، قانون بهداشت و آموزش مکمل های غذایی 1994. FDA، سازمان غذا و دارو؛ FTC، کمیسیون تجارت فدرال؛ OTC، بدون نسخه؛ Rx، درمان؛ HPCUS, کنوانسیون فارماکوپه هومیوپاتی برای ایالات متحده.

تجهیزات و فرآیندها و آموزش کارکنان. FDA ادعاهای دارویی را که در برچسب گذاری گنجانده شده است تنظیم می کند. داروهای OTC محدود به ادعاهایی برای شرایط خود محدود شونده ای هستند که نیازی به تشخیص یا نظارت پزشکی ندارند.⁵⁶

تبلیغات داروهای تجویزی آلوپاتیک توسط FDA تنظیم می شود، در حالی که تبلیغات داروهای آلوپاتیک بدون نسخه توسط کمیسیون تجارت فدرال (FTC) تنظیم می شود. اگرچه الگوهای بازپرداخت داروهای آلوپاتیک متفاوت است، اما قاعده کلی این است که داروهای تجویزی توسط اکثر برنامه های بیمه درمانی خصوصی بازپرداخت می شوند و ممکن است به عنوان هزینه پزشکی برای اهداف مالیاتی فدرال کسر شوند. با این حال، داروهای OTC به طور کلی قابل بازپرداخت نیستند، اما تحت پوشش برنامه های هزینه انعطاف پذیر با مزیت مالیاتی واجد شرایط هستند.⁵⁷

مکمل های غذایی تحت قانون بهداشت و آموزش مکمل های غذایی 1994 (DSHEA) تنظیم می شوند که به عنوان اصلاحیه ای برای FDCA تصویب شد. به عنوان یک موضوع عملی، هیچ تاییدیه پیش از بازار برای مکمل های موجود در بازار اعمال نشده است، زیرا از زمان تصویب DSHEA هیچ نهاد شیمیایی جدیدی تایید نشده است. تمام محصولاتی که از زمان آغاز به کار DSHEA به بازار عرضه شده اند، یا مکمل های منفرد یا ترکیبی از محصولاتی هستند که در زمان اجرای DSHEA وجود داشته اند. ادعاهای مربوط به محصولات باید قبل از بازاریابی به FDA گزارش شود.⁵⁸ و محصولات ممکن است آزادانه فروخته شوند مگر اینکه و تا زمانی که آژانس اعتراض کند. تا همین اواخر، نظارت فدرال کمی بر تولید مکمل های غذایی وجود داشت. مکمل ها به تازگی اعلام شده استانداردهای GMP خود را تبدیل کرده اند;⁵⁹ با این حال, برخی از منتقدان اشاره می کنند که مکمل های غذایی GMP کمتر دقیق تر از همتایان مواد مخدر خود cGMP هستند.

تولید کنندگان مکمل های غذایی ممکن است ادعا نکنند که محصولات آنها مانند داروها عمل می کنند. ادعاهای مربوط به تأثیرات بر ساختارها و عملکردهای فیزیولوژیکی، ادعاهای «ساختار-عملکرد»، در صورتی مجاز است که در یکی از دسته های ادعاهای دارویی مشخص شده توسط FDA قرار نگیرند. از جمله این دسته ها محصولاتی هستند که ادعا می کنند بر یک بیماری خاص یا دسته از بیماری ها یا بر یک یا چند علامت یا نشانه که مشخصه یک بیماری خاص هستند تأثیر می گذارند. همچنین ادعاهای ضمنی بیماری از طریق نام محصول، بیانیه ای در مورد فرمولاسیون محصول، ادعای اینکه محصول حاوی ماده ای است که توسط FDA به عنوان یک دارو تنظیم شده است و برای مصرف کنندگان به دلیل استفاده از آن در پیشگیری یا درمان یک بیماری شناخته شده است، یا استناد به یک نشریه یا مرجع ممنوع است. همچنین ادعاهایی مبنی بر اینکه یک مکمل متعلق به دسته ای از محصولات است که برای تشخیص، کاهش، درمان، درمان یا پیشگیری از یک بیماری در نظر گرفته شده است، یا جایگزینی برای محصولی است که یک درمان شناخته شده برای یک بیماری است، ممنوع است.⁶⁰ However, even with the great specificity of regulation recently developed by the FDA, as previously noted, the line between a drug claim and a dietary supplement claim can be difficult to draw, and advertising of dietary supplements is regulated solely by the FTC. This practice is a result of an agreement between the FDA and FTC in 1971 under which the FDA took responsibility for enforcement of regulations concerning prescription drug advertising, leaving the FTC with the responsibility for non-prescription articles including dietary supplements and OTC drugs.⁶¹

در مقابل، داروهای هومیوپاتی مشمول FDCA و مقررات صادر شده توسط FDA هستند. به جای فرآیند NDA، تأیید پیش از بازار برای داروهای هومیوپاتی از طریق تأیید تک نگاری توسط HPCUS است. اگرچه داروهای هومیوپاتی نیز مشمول بررسی OTC FDA هستند، اما FDA هنوز از این اختیار استفاده نکرده است. با این حال، تولید، برچسب زدن، بازاریابی و فروش داروهای هومیوپاتی مشمول قوانین انطباق FDA است. به استثنای مقررات مربوط به تاریخ گذاری انقضا، حکاکی تبلت و آزمایش محصول نهایی، آنها از نظر عملکردی یکسان هستند. استانداردهای GMP برای داروهای هومیوپاتی و آلوپاتیک یکسان هستند، و نظارت تبلیغاتی و بازپرداخت داروهای هومیوپاتی و آلوپاتیک نیز یکسان هستند.

آوردن یک داروی OTC هومیوپاتی به بازار

تصمیم برای ورود به بازار فرابورس در نتیجه تجزیه و تحلیل به هم پیوسته تعدادی از عوامل است.

توسعه نیاز

از نظر اندازه آن، بازار فرابورس در ایالات متحده نسبتا شلوغ است. علاوه بر این، "زمان موفقیت" - دوره زمانی که یک محصول جدید دوام اقتصادی را نشان می دهد - برای معرفی یک محصول جدید به داروخانه ها و کانال های بازار انبوه از 1 تا 2 سال پیش به 90 تا 210 روز کاهش یافته است. این بدان معناست که یک معرفی جدید از ابتدا باید فروش خوبی داشته باشد و زمانی برای یافتن بازار ندارد. این عوامل فشار بیشتری بر انتخاب محصولات برای بازار وارد می کند. معرفی "Me-too" به طور کلی ضعیف است، بنابراین مهم است که نه تنها محصول جدید موفق ارزش پیشنهادی قابل توجهی داشته باشد، بلکه این ارزش بلافاصله برای مصرف کننده قابل درک باشد.

محصولات موفق به طور کلی نتیجه تجزیه و تحلیل شکاف در بازار هستند. شکاف ها می توانند بالینی باشند (هیچ محصول موجود نیاز بالینی شناسایی شده را برآورده نمی کند)، اقتصادی (پیشنهادات فعلی بسیار گران هستند) یا محصول محور (بهبود محصول امکان پذیر است). از منظر پیشنهاد هومیوپاتی، تطبیق تجزیه و تحلیل شکاف با قابلیت های هومیوپاتی به طور کلی مجموعه ای از ورودی های احتمالی محصول جدید را به دست می دهد.

فرمول

یک جزء اصلی توسعه فرمول، تجزیه و تحلیل این است که آیا محصول هدف یک موجودیت واحد یا ترکیبی خواهد بود و اینکه آیا داروهای تشکیل دهنده در HPUS وجود دارند یا داروهای جدید خواهند بود. حفاظت از مالکیت معنوی، حق ثبت اختراع و علائم تجاری مورد توجه قرار خواهد گرفت. اگرچه علائم تجاری یک موضوع نسبتا ساده هستند، اما به دست آوردن حق ثبت اختراع بسیار دشوارتر است. آنها فقط برای نهادهای جدید یا بهبود اعطا می شوند، به این معنی که داروهای جدید واجد شرایط هستند، اما ترکیبات جدید داروهای قدیمی واجد شرایط نیستند. استفاده جدید از داروهای قدیمی ممکن است حق ثبت اختراع جدید را تضمین کند. اگر تصمیم برای ورود به بازار با یک نهاد جدید باشد، فرآیند تأیید برای اعطای یک تک نگاری در HPUS به 1 تا 2 سال از ارسال برای بررسی کامل توسط کمیته های کاری HPUS نیاز دارد.

بررسی ادبیات

اولین قدم در توسعه دارو، بررسی رسمی ادبیات است. این مطالعه را می توان از چندین دیدگاه انجام داد: اندیکاسیون بالینی (رپرتوار)، خانواده دارویی (مواد پزشکی) و وضعیت علم موجود (اسکن محیطی)، و هم چنین مروری بر کارآزمایی های موجود در منابع علمی. آخرین مرحله یک گام حیاتی است زیرا فرصت ها را نه تنها از منظر علم موجود، بلکه از دیدگاه فرصت های بازار نیز آشکار می کند.

جمع آوری داده های بالینی

پس از اتمام مرور ادبیات، مجموعه ای از فرمولاسیون های بالقوه را می توان توسعه داد. سپس می توان از تکنیک های استاندارد کارآزمایی بالینی برای مطالعه اثربخشی فرمول پیشنهادی استفاده کرد. اگر یک نهاد جدید درگیر باشد، ممکن است آزمایشی از واحد واحد برای اهداف نظارتی انجام شود. داده های آزمایشی به توسعه سند اثبات ادعاها و همچنین روشن کردن دوز و پوزولوژی بهینه برای فرمول کمک می کند. متدولوژی های کارآزمایی ها از بهترین شیوه های استاندارد پیروی می کنند: ایمنی، و به دنبال آن یک کارآزمایی تصادفی سازی شده پایلوت برای ارزیابی اندازه تاثیرگذاری و در نهایت یک کارآزمایی در مقیاس کامل. موجودات جدید ممکن است نیاز به یک آزمایش "اثباتی", یک مطالعه بیماری زا بر روی افراد سالم برای تعیین اثر هومیوپاتی از داروی جدید.

انتخاب فرمول

پس از توسعه نیاز بازار و جمع آوری داده های بالینی، می توان فرمولاسیون نهایی محصول را تعیین کرد. به همان اندازه که اثربخشی و ایمنی بالینی مهم است، حفاظت از مالکیت معنوی نیز مهم است. مواد جدید می توانند حق ثبت اختراع را به دست آورند که مدت زمان آن 20 سال است. بهبودهای محصول جدید نیز ممکن است واجد شرایط محافظت باشند.

توسعه ادعاها

توسعه ادعاها برای محصول نتیجه طبیعی تجزیه و تحلیل نیازها و جمع آوری داده های بالینی است. ادعاها طبق بخش های مربوطه 21CFR و راهنمای خط مشی انطباق خاص برای هومیوپاتی 400.400 (7132.15 سابق) - "شرایطی که تحت آن داروهای هومیوپاتی ممکن است به بازار عرضه شوند" تحت نظارت FDA قرار دارند. طبق این مقررات، ادعاهای مربوط به محصولات OTC محدود به شرایط خود محدود کننده ای است که نیازی به تشخیص یا نظارت پزشکی ندارند. ادعاهای مطرح شده در این مقطع باید برای بررسی قانونی به شورا و برای بررسی بالینی به افسر پزشکی شرکت ارجاع شود.

ادعاها باید توسط فایلی پشتیبانی شوند که حاوی تمام داده های مرتبط از مرور منابع علمی و هم چنین کارآزمایی های حمایت شده توسط شرکت باشد. این پرونده که "سند اثبات ادعاها" نامیده می شود، باید در هر زمان برای بررسی توسط تنظیم کننده ها در دسترس باشد. بررسی حقوقی باید شامل پر کردن فرم فهرست داروهای مربوطه FDA2657 به FDA برای تخصیص شماره NDC باشد. شماره NDC طبق مقررات FDA و HPCUS در صفحه نمایش اصلی برچسب ظاهر می شود.

انتخاب فرم دوز

فرم دوز مناسب برای ورودی جدید باید در نتیجه تجزیه و تحلیل نیازها و جمع آوری داده های بالینی تعیین شود. تحقیق و توسعه در این زمینه بر مقیاس تولید و زنجیره تامین محصولات و همچنین مطالعات پایداری مورد نیاز و چالش های نگهدارنده (در صورت وجود) مطابق با بخش های مربوطه بخش 210 از 21CFR متمرکز است. مطالعات شتاب ممکن است انجام شود اگر فرم دوز به خوبی درک شده است. مطالعات مرسوم مورد نیاز خواهد بود اگر فرم دوز رمان است. اگرچه داروهای هومیوپاتی به طور کلی از انقضادر ایالات متحده آمریکا معاف هستند21CFR211.137، تاریخ انقضا ممکن است در برخی از اشکال دوز موضعی یا تزریقی مورد نیاز باشد.

برنامه بازاریابی

برنامه بازاریابی و راه اندازی برای نهاد جدید توسط نیازها و تجزیه و تحلیل های بالینی هدایت می شود. به طور معمول، از گروه های متمرکز برای توسعه زبان، بسته بندی و برچسب محصول و همچنین موقعیت یابی بازاریابی استفاده می شود. برنامه های تبلیغاتی و فروش از بخش های مربوطه طرح فروش پیروی می کنند.

بررسی

پس از تکمیل تمام برنامه ریزی، نهاد جدید باید برای بررسی به ذینفعان مربوطه بازگردانده شود. این تجزیه و تحلیل ها عبارتند از: قانونی و نظارتی، بالینی، تولید و زنجیره تامین (از جمله پیش بینی) و فروش (از جمله بازخورد خرده فروشان). در این مقطع ، می توان یک برنامه راه اندازی ایجاد کرد که با تقویم به روز رسانی پلانوگرام خرده فروشان مربوطه سازگار باشد.

حلقه بازخورد

هنگامی که محصول در قفسه قرار گرفت، یک حلقه بازخورد از داده ها برای موفقیت محصول بسیار مهم است. این حلقه شامل بازخورد مصرف کننده، بازخورد خرده فروشان، رویدادهای نامطلوب گزارش شده، نرخ چرخش فروش، کارایی تبلیغات و کارایی تبلیغاتی است. این داده ها برای ایجاد تنظیمات در پیش بینی، تبلیغات و تبلیغات ادغام می شوند. در صورت موفقیت آمیز بودن محصول، از این داده ها برای تعیین پسوند های احتمالی خط و برنامه ریزی آینده نیز استفاده می شود.

شکل های 4.2 و 4.3 نمونه هایی از داروهای OTC هومیوپاتی را نشان می دهد.

بازپرداخت

همانطور که بحث شد، طرح های بازپرداخت محصولات CAM در سیستم بازپرداخت عمومی بسیار پراکنده در ایالات متحده قرار می گیرد. تنوع گسترده ای در پرداخت ها وجود دارد، به عنوان مثال خدمات مراقبت های بهداشتی ارائه شده توسط یک ارائه دهنده دارای مجوز ممکن است در صورتی بازپرداخت شود که شرایطی که خدمات برای آن ارائه می شود و خود خدمات هر دو تحت پوشش طرح سلامت خصوصی یا تحت طرح های فدرال (Medicare) یا ایالتی (Medicaid) باشد. به عنوان مثال، برخی از مراقبت های پیشگیرانه (شرایط بدون بازپرداخت)، مداخلات روانشناختی و شیوه های جایگزین (به عنوان مثال.

شکل 4.2 نمونه هایی از داروهای هومیوپاتی بسته بندی شده برای فروش بدون نسخه.

شکل 4.3 نمونه هایی از برچسب های محصولات هومیوپاتی.

طب سوزنی)، هر دو خدمات بازپرداخت نشده، تحت پوشش قرار نمی گیرند. خدماتی که توسط یک پزشک بدون مجوز ارائه می شود، معمولا بازپرداخت نمی شوند. نتیجه خالص این است که، همانطور که آیزنبرگ گزارش داد، بیشتر CAM

خدمات در ایالات متحده آمریکا از جیب پرداخت می شود.^4,5,62

بازپرداخت محصولات CAM تحت طرح متفاوتی قرار می گیرد. به طور کلی، فقط داروهای تایید شده موجود با نسخه پزشک قابل بازپرداخت هستند. ممکن است محدودیت های بیشتری برای برخی از داروهای تجویزی در فرمول های محدود اعمال شود. سایر داروهای OTC و مکمل های غذایی بازپرداخت نمی شوند. همانطور که قبلا بحث شد، هزینه های برخی از این محصولات ممکن است از مالیات به عنوان هزینه های مراقبت های بهداشتی کسر شود یا اگر فرد دارای حساب هزینه انعطاف پذیر بخش 125 باشد، بازپرداخت شود.

راه پیش رو

بدون شک CAM به بخشی از چشم انداز مراقبت های بهداشتی در ایالات متحده تبدیل شده است. آینده آن به موفقیت نسبی روشهای فردی بستگی دارد. این آینده روشن خواهد شد:

تمرکز مداوم بر جمع آوری داده ها که ایمنی و

اثربخشی

توسعه یک طرح نظارتی پایدار

اجرای شیوه های ایمنی، از جمله cGMPs، برای مکمل های غذایی و گزارش اجباری عوارض جانبی برای همه محصولات

توسعه بهترین شیوه ها

نظارت بر برخی اقدامات غیرقانونی برای اطمینان از امنیت عمومی.

تکامل CAM در خلاء رخ نخواهد داد. همانطور که سیاست های عمومی در مورد دسترسی به مراقبت های بهداشتی در ایالات متحده تکامل می یابد، با تمام بخش های فرعی آن - از جمله کیفیت، بهترین شیوه ها، بازپرداخت و عملکرد مبتنی بر شواهد - CAM بدون شک خوب یا بدتر تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. امید است که شیوه های CAM بتوانند به طور مثبت به مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا در دسترس در ایالات متحده کمک کنند.

بیشتر بخوانید

کمیته انستیتوی پزشکی (ایالات متحده) در مورد استفاده از طب مکمل و جایگزین. طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده. واشنگتن دی سی: مطبوعات آکادمیک ملی ، 2005.

مراجع

Spencer MT. بررسی اجمالی بازار NFM. غذاهای طبیعی تاجر ژوئن 2007.

بارنز PM ، پاول گرینر E ، مک فان K ، ناهین RL. استفاده از طب مکمل و جایگزین در میان بزرگسالان: ایالات متحده، 2002. داده های پیشرفته 2004;343: 1-19.

Bondurant S, Anastasi JK, برمن B و همکاران. طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده. واشنگتن دی سی: انستیتوی پزشکی ، 2005.

آیزنبرگ DM ، دیویس RB ، اتنر SL و همکاران روند استفاده از طب جایگزین در ایالات متحده ، 1990-1997: نتایج یک نظرسنجی ملی پیگیری. جاما 1998;280: 1569-75.

آیزنبرگ DM ، کسلر RC ، فاستر C ، نورلاک FE ، کالکینز دکتر ، Delbanco TL. طب غیر متعارف در ایالات متحده. N Engl J Med 1993;328: 246-52.

NCCAM. تاریخچه تخصیص. موجود در: http://nccam.nih.gov/about/ appropriations/index.htm (دسترسی در 3 ژوئن 2008).

CRISP (بازیابی کامپیوتری اطلاعات در مورد پروژه های علمی). پایگاه داده قابل جستجو از پروژه های تحقیقاتی زیست پزشکی با بودجه فدرال ایالات متحده. موجود در: http://crisp.cit.nih.gov (دسترسی در 3 ژوئن 2008).

برنمن ج. استفاده و شیوع طب مکمل و جایگزین (CAM) توسط جمعیت های با نیازهای ویژه: بیماران مبتلا به سرطان، سرطان پستان، هیپرپلازی خوش خیم پروستات و آسم. فیلادلفیا: گروه سیاست بهداشت و بهداشت عمومی ، دانشگاه علوم در فیلادلفیا ، 2007.

مرکز ملی طب مکمل و جایگزین. بازگشت به اطلاعات بهداشتی - CAM چیست؟ مرکز ملی طب مکمل و جایگزین.Availableat:http://nccam.nih.gov/health/whatiscam (دسترسی در آوریل 2008).

Silenzio VM. نقش طب مکمل و جایگزین در سلامت عمومی چیست؟ هستم J میخانه Hlth 2002;92:1564.

استار پی. تحول اجتماعی پزشکی آمریکایی. نیویورک: کتابهای پایه ، 1982.

گلدشتاین MS. تداوم و تجدید حیات کثرت گرایی پزشکی. قانون سیاست J Hlth 2005;29:929.

سبز لس آنجلس ، سرخ کن جنرال الکتریک ، خمیازه کشیدن BP. اکولوژی مراقبت های پزشکی بازبینی شد. N Engl J Med 2001;344: 2021–5.

آستین JA. چرا بیماران از طب جایگزین استفاده می کنند: نتایج یک مطالعه ملی. جاما 1998;279: 1548-53.

سفید KL ، ویلیامز TE ، گرینبرگ BG. اکولوژی مراقبت های پزشکی. N Engl J Med 1961;265: 885-92.

مک فارلند B, Bigelow D, زانی B, نیوسام J, کاپلان M. استفاده از طب مکمل و جایگزین در کانادا و ایالات متحده. هستم J عمومی Hlth 2002;92: 1616-18.

اشتون EN. پذیرش جامعه از طب مکمل و جایگزین (CAM): نگرش ها، استفاده و نیازهای منابع درک شده پرستاران و عموم مردم. گزارش پژوهشی. دانشگاه اسپالدینگ ، لوئیزویل ، کنتاکی ، 2001: 77.

لوئیس D، پاترسون M، Beckerman S، Sandilands C. نگرش نسبت به ادغام طب مکمل و جایگزین با مراقبت های مبتنی بر بیمارستان. J Altern Compl Med 2001;7: 681-8.

Burge SK ، آلبرایت TL. استفاده از طب مکمل و جایگزین در بین بیماران خانواده در جنوب تگزاس. هستم J عمومی Hlth 2002;92: 1614–16.

Rafferty AP ، مک گی HP ، میلر CE. شیوع استفاده از طب مکمل و جایگزین: برآوردهای خاص را از سیستم نظارت بر عوامل خطر رفتاری در سال 2001 بیان کنید. هستم J میخانه Hlth. 2002;92: 1598-600.

Salmenpera L. استفاده از درمان های مکمل در بیماران مبتلا به سرطان پستان و پروستات در فنلاند. یورو J مراقبت از سرطان 2002;11: 44-50.

Salmenpera L, Suominen T, لوری S, Puukka P. نگرش بیماران مبتلا به سرطان پستان و پروستات نسبت به درمان های مکمل در فنلاند. پرستاری سرطان 2001;24: 328-34.

والستروم P, Elmstahl S, هانسون BS و همکاران. ویژگی های جمعیت شناختی و روانی اجتماعی زنان میانسال و مردانی که استفاده از مکمل های غذایی. یورو J عمومی Hlth 1996; 6: 188-95.

Chng CL, نیل K, Fogle P. پیش بینی کننده های استفاده دانشجویان از طب مکمل و جایگزین. هستم J Hlth آموزش 2003;34: 267-71.

Sturm R. نگرش ریسک پذیری بیمار و استفاده از خدمات پزشکی مکمل و جایگزین. J Altern Compl Med 2000;6: 445-8.

Wolsko PM, Eisenberg DM, Davis RB, Ettner SL, Phillips RS. Insurance coverage, medical conditions, and visits to alternative medicine providers: results of a national survey. Arch Intern Med 2002;162:281–7.

University of South Florida Community and Family Health. Health Locus of Control. Tampa, FL: University of South Florida Community and Family Health, 1999.

Schlenk EA, Hart LK. Relationship between health locus of control, health value, and social support and compliance of persons with diabetes mellitus. Diabetes Care 1984;7:566–74.

Ramos-Remus C, Watters CA, Dyke L, Suarez-Almazor ME, Russell AS. Assessment of health locus of control in the use of nonconventional remedies by patients with rheumatic diseases. J Rheumatol 1999;11:2468–74.

Furnham A, Vincent C, Wood R. The health beliefs and behaviours of three groups of complementary medicine and a general practice group of patients. J Altern Compl Med 1995;4:347.

University of Twente. Health Belief Model. University of Twente, The Netherlands. Available at: http://tinyurl.com/9vats (accessed January 2006).

Ogden J. Health Psychology: A textbook, 4th edn. Milton Keynes, Bucks: McGraw Hill/Open University Press, 2007.

Boon H. Men with prostate cancer: Making decisions about complementary/ alternative medicine. Med Dec Making 2003;23:471–9.

Honda K, Jacobson J. Use of complementary and alternative medicine among United States adults: the influences of personality, coping strategies, and social support. Prev Med 2005;40:46–53.

Furnham A, Kircady B. The health beliefs and behaviours of orthodox and complementary medicine clients. Br J Clin Psychol 1996;35(Pt1):49–61

Lewith GT, Hyland ME, Shaw S. Do attitudes toward and beliefs about complementary medicine affect treatment outcomes? Am J Public Hlth. 2002;92: 1604–6.

White P. Attitude and outcome: Is there a link in complementary medicine? Am J Public Hlth 2003;93:1038.

Owens J, Taylor A, Degood D. Complementary and alternative medicine and psychologic factors: toward an individual differences model of complementary and alternative medicine use and outcomes. J Altern Compl Med 1999;5:529–41.

Wyatt GK, Friedman LL, Given CW, Given BA, Beckrow KC. Complementary therapy use among older cancer patients. Cancer Practice. 1999;7:136–44.

Gordon NP, Lin TY. Use of complementary and alternative medicine by the adult membership of a large Northern California health maintenance organization, 1999. J Ambulatory Care Man 2004;27(1):12–24.

Pagan JA, Pauly M. Access to conventional medical care and the use of complementary and alternative medicine. Health Affairs 2005;24(1):255.

US Department of Health and Human Services FaDA. Guidance for Industry: Complementary and alternative medicine products and their regulation by the Food and Drug Administration. Washington DC: US Department of Health and Human Services, 2006.

ScanTrack. 12 months trailing December 31, 2004. New York: AC Nielsen, 2004.

Lewith GT, Broomfield J, Prescott P. Complementary cancer care in Southampton: a survey of staff and patients. Compl Ther Med 2002;10: 100–6.

Kayne SB. Homeopathic Pharmacy: An introduction and handbook, 2nd edn. Edinburgh: Elsevier Churchill Livingstone, 2006.

US Federal Food, Drug and Cosmetic Act 1938. Available at: http:// tinyurl.com/dgff3 (accessed 3 June 2008).

Baker C, Borneman J, Abecassis J, Foxman E, eds. The Homeopathic Pharmacopeia of the United States. Homeopathic Pharmacopeia Convention for the United States, 2002.

Homeopathic Pharmacopoeia Convention for the United States. General Information. Available at: www.hpcus.com (accessed 3 June 2008).

Coulter H. Divided Legacy: The conflict between homeopathy and the American Medical Association. Berkeley: North Atlantic Books, 1973.

Creighton University School of Medicine. History of Homeopathy, homeopathy tutorial. Available at: http://altmed.creighton.edu/Homeopathy/ history.htm (accessed 3 June 2008).

Junod S. An alternative perspective: Homeopathic drugs, Royal Copeland, and Federal Drug regulation. Food, Drug Law J 2000;55:161–84.

Robins N. Copeland’s Cure. New York: Knopf, 2005.

Winston J. Influenza – 1918. N Engl J Homeopathy 1998;7(1).

Hoover T. Homeopathic Prophylaxis: Fact or fiction. Available at: www.homeopathic.org/crtoddh.htm (accessed 27 February 2005).

US Food and Drug Administration. Overview of Dietary Supplements. Available at: http://www.cfsan.fda.gov/~dms/ds-oview.html (accessed 3 June 2008).

Section 400.400. Conditions Under Which Homeopathic Medicines May be Marketed. Washington DC: Food and Drug Administration, Office of Regulatory Affairs.

GMC Educational Foundation. New Developments in Flexible Spending Accounts Open Opportunities. Paying for OTCs with pre-tax dollars. New York: GMC Educational Foundation. Available at: www.chpa-info.org/web/ for_consumers/otcs_pretax.aspx (accessed 3 June 2008).

Koh H, Teo H, Ng H. Pharmacists’ patterns of use, knowledge, and attitudes toward complementary and alternative medicine. J Altern Compl Med 2003; 9:51–63.

Neergaard L. FDA Takes Stand on Dietary Supplements. New York:

Associated Press, 2003.

Regulations on Statements Made for Dietary Supplements Concerning the Effect of the Product on the Structure or Function of the Body. FR 65:4 1001. January 6, 2000.

Working Agreement Between FDA and FTC, 3 Trade Reg. Re. (CCH) 9850.01; 1971.

Eisenberg D, Pelletier KR. Update on CAM coverage in the USA. Focus on Alternative and Complementary Therapies 2002;7:266–7.

5 پایه شواهد برای طب مکمل و جایگزین

استیون بی کین

شواهد مرتبط با استفاده از درمان های طب مکمل و جایگزین (CAM) به طور مفصل در فصل 7 مورد بحث قرار گرفته است. در اینجا مروری کوتاه بر تحقیقات CAM ارائه شده است.

از نظر تاریخی، تحقیقات علمی کمی در مورد CAM انجام شده است، عمدتا به دلیل جایگاه آن به عنوان یک حرفه "حاشیه ای". طب مکمل به طور کلی عمیقا ریشه در سنتی دارد که در آن تجربه حرف اول و علم در درجه دوم قرار دارد. استدلال ها معمولا ادعا می کنند که صدها سال تجربه بر روی هزاران بیمار به طور بی شماری قوی تر از مطالعات علمی است که معمولا فقط چند بیمار را شامل می شود و به هر حال از "زندگی واقعی" بسیار دور است.¹ بیشتر تحقیقات توسط منافع بخش خصوصی تامین می شود که ممکن است سود اقتصادی یک روش یا محصول خاص را ببیند. فرهنگ تحقیقاتی که توسعه یافته است، فرهنگی است که بر رویکردی مبتنی بر شواهد برای ایجاد اثربخشی گیاهان و مواد مغذی منفرد تأکید دارد، که نحوه استفاده درمانگران مکمل از این مواد را نادیده می گیرد.

شکی نیست که بسیاری از رشته های CAM به شدت از ناتوانی در ارائه شواهد قوی قابل قبول برای ناظران ارتدکس رنج می برند. به طور خاص، هومیوپاتی، که معمولا از رقت های دارویی استفاده می کند که بسیار فراتر از تعداد آووگادرو است، موضوع شک و تردید زیادی است. در این سطح رقت هیچ مولکولی از دارو در محلول باقی نمی ماند - حداقل هیچ کدام از آنها را نمی توان با روش های موجود اندازه گیری کرد.

گزارش مجلس اعیان

در نامه ای به تاریخ 28 ژوئیه 1999، کمیته علم و فناوری مجلس اعیان بریتانیا (کمیته فرعی 111) "فراخوانی برای شواهد" به سازمان ها و افراد متعدد مرتبط با طب مکمل صادر کرد. فراخوان شواهد مربوط به شش حوزه است: شواهد، اطلاعات، تحقیقات، آموزش، مقررات و خطر، و همچنین ارائه در NHS. این گزارش 140 صفحه ای در نوامبر 2000 منتشر شد.² این توصیه های عمده ای را برای اقداماتی ارائه می دهد که تأثیر گسترده ای بر توسعه خدمات بهداشتی یکپارچه متعارف و تکمیلی در بریتانیا خواهد داشت. برخی از منتقدان این گزارش استدلال کردند که مجلس اعیان خواستار مقررات سخت تر - "سرکوب" - در مورد طب جایگزین است. برخی دیگر این گزارش را به عنوان تأیید درمان های مکمل تفسیر کردند. سرمقاله ای در The Lancet نشان داد که این گزارش "از نظر داده ها ضعیف است، اما مملو از نظرات است - نظری که می تواند به هر شکلی که می خواهد گرفته شود".³ یکی از پزشکان CAM گفت که در حالی که این گزارش به طور کلی خوب بود، اما حاوی برخی از "چرخش های شکاکانه و حامی عبارت" بود.⁴ با وجود این نظرات، اکثر طرفداران CAM فکر می کردند که این گزارش مبنای معقولی برای پیشرفت آینده در ادغام رشته های اصلی در جریان اصلی پزشکی فراهم می کند.

این گزارش شامل توصیه ای بود که به نفع امنیت عمومی، بخش طب مکمل باید به درستی تنظیم شود و تحقیقات بیشتری در مورد اثربخشی آن انجام شود. تکه تکه شدن، اختلاف نظر بین گروه ها و تمرکز بر تفاوت ها به جای اهداف مشترک، به عنوان مشکلات مکرر در نهادهای حرفه ای موجود برای طب مکمل شناسایی شده اند.⁵

این گزارش نشان داد که طب مکمل در انگلستان از زیرساخت های تحقیقاتی ضعیف و کمبود کار با کیفیت بالا رنج می برد. دلایل شایع ارائه شده برای این امر عدم درک اخلاق و روش شناسی پژوهش، عدم تمایل به ارزیابی شواهد و کمبود منابع بود.

این کمیته دو استراتژی را برای رسیدگی به این مسائل توصیه کرد. یک مکانیسم مرکزی برای هماهنگی، مشاوره و آموزش در مورد تحقیقات در مورد CAM با استفاده از منابع دولتی و خیریه پیشنهاد شد. دوم، از اداره تحقیق و توسعه NHS دولتی و شورای تحقیقات پزشکی خواست تا بودجه تحقیقاتی اختصاصی را برای ایجاد مراکز عالی برای تحقیقات طب مکمل بر اساس مرکز ملی طب مکمل و جایگزین در ایالات متحده فراهم کنند. این کمیته همچنین اظهار داشت که آموزش معتبر پزشکان مکمل برای اطمینان از استانداردهای خوب مداوم حیاتی است. پیشرفت هایی در مقررات (به ویژه استئوپاتی و کایروپراکتیک) وجود داشته است، اما در توصیه های دیگر کمی وجود دارد.

انواع معیارهای پیامد

دو اصطلاح معمولا برای توصیف پیامد هر درمان خاص استفاده می شود: اثربخشی و اثربخشی.

اثربخشی آن تحت شرایط علمی استاندارد (معمولا یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده - RCT) اندازه گیری می شود. قبل از اینکه مقامات نظارتی اعطای مجوز برای عرضه دارو به بازار را در نظر بگیرند، این یک الزام عادی است.

اثربخشی بر اساس پیامد بیمار-محور است که تحت شرایط «میدانی» تعیین می شود. بنابراین، اگر یک داروی هومیوپاتی به بیماری داده شود که پس از آن بهبود می یابد، می توان گفت که دارو به جای موثر بود. توجیه نظری معمولا یک مسئله نیست. این تصور که یک مداخله «موثر» است، به طور گسترده ای بین بیماران و در بسیاری از موارد بین بیمار و تجویز کننده نیز متفاوت است. بخشی از این واگرایی ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که امکان شناسایی دو پیامد درمانی وجود دارد. اول، بهبود ویژگی های بالینی بیماری تحت درمان، را می توان از نظر هر یک یا همه موارد زیر ارزیابی کرد:

برطرف شدن علائم

کاهش شدت علائم با ناراحتی کمتر • نیاز به مصرف داروی کمتر

کیفیت زندگی بهتر.

پیامد دوم مربوط به احساس کلی بیمار از سلامتی است. این تا حد زیادی ذهنی است و ممکن است روز به روز متفاوت باشد. بیماران در توانایی خود برای مقابله با بیماری متفاوت هستند و این ممکن است در موفقیت یا عدم موفقیت درمان منعکس شود.

اندازه گیری های عینی پیامد برای به دست آوردن ایده ای از میزان پیامد مثبت یا منفی ایجاد شده اند. به عنوان مثال می توان به مقیاس آنالوگ بصری، نمودار تعاملی پیشرفت کلی و مقیاس پیامد بیمارستان هومیوپاتی گلاسکو اشاره کرد. این اقدامات برای استفاده در مطالعه پیامدهای حاصل از درمان هومیوپاتی ایجاد شده اند و دوباره در فصل 7 ذکر شده اند.

ارزیابی برخی از رشته های CAM دشوارتر از سایرین است. تعیین مکانیسم عمل ممکن است غیرممکن باشد. این موضوع زمانی بیشتر مورد بحث قرار می گیرد که هر درمان در فصل های بعدی شرح داده شود.

کیفیت شواهد

تعریف

کارگروه درجه بندی ارزیابی، توسعه و ارزشیابی توصیه ها (www.gradeworkinggroup.org) تعریف خاصی را برای کیفیت شواهد در زمینه ارائه توصیه ها ارائه می دهد. کیفیت شواهد نشان دهنده میزان کافی بودن اطمینان به تخمین تاثیر برای حمایت از یک توصیه خاص است. این تعریف دو دلالت مهم دارد. اول، پانل های راهنما باید در مورد کیفیت شواهد نسبت به زمینه خاصی که در آن از شواهد استفاده می کنند، قضاوت کنند. دوم، از آنجایی که مرورهای سیستماتیک توصیه هایی ارائه نمی دهند - یا حداقل نباید - ارائه دهند، به تعریف متفاوتی نیاز دارند. در این مورد، کیفیت شواهد نشان دهنده میزان اطمینان به صحت تخمین تاثیر است.⁶

عوامل موثر بر کیفیت شواهد

طراحی مطالعه

یک سلسله مراتب هشت نقطه ای از پیوستار شواهد برای رتبه بندی کیفیت شواهد وجود دارد. این امر از کارآزمایی های تصادفی سازی شده کاملا کنترل شده، مرورهای سیستماتیک و متاآنالیزها در یک طرف (اثربخشی) به مطالعات مشاهده ای، از جمله گزارش های موردی حکایتی، سری موارد و مقایسه با گروه های تاریخی (اثربخشی) در طرف دیگر منجر می شود.^7,8

استفاده گسترده از سلسله مراتب شواهدی که مطالعات پژوهشی را بر اساس کیفیت آنها درجه بندی می کنند، به افزایش آگاهی از اینکه برخی از اشکال شواهد قابل اعتمادتر از سایرین هستند، کمک کرده است. Glasziou و همکاران.⁹ معتقدند که چندین موضوع باید در هر بازنگری یا رویکرد جایگزین برای کمک به پزشکان برای یافتن پاسخ های قابل اعتماد به سؤالات بالینی مهم، از جمله موارد زیر، در نظر گرفته شود.

مرورهای سیستماتیک پژوهش ها همیشه باید ترجیح داده شوند زیرا باید قوی ترین شواهد را ارائه دهند. با این حال، پیامد یک مرور سیستماتیک تا حد زیادی به روش های مورد استفاده برای مکان یابی، گنجاندن و ارزیابی RCT در منابع علمی متکی است.

انواع مختلف موقعیت های بالینی به انواع مختلفی از شواهد نیاز دارند ممکن است مسائلی غیر از پیامدهای بالینی وجود داشته باشد که برای اثبات مفید بودن یک مداخله برای بیمار نیاز به بررسی داشته باشند، به عنوان مثال سوالات عملی مرتبط با استفاده موثر از یک مداخله در عملکرد روزانه بر اساس وب سایت شواهد بالینی BMJ، از حدود 2500 درمان که با شواهد «خوب» پشتیبانی می شوند، فقط 15٪ از درمان ها به عنوان مفید، 22٪ به احتمال زیاد مفید، 7٪ به عنوان بخشی مفید و بخشی مضر، 5٪ به احتمال زیاد مفید و 4٪ به احتمال زیاد بی اثر یا مضر بودند، و در 47٪ باقی مانده تاثیر درمان «ناشناخته» بود. این ارقام نشان می دهد که جامعه تحقیقاتی وظیفه بزرگی در پیش دارد و بیشتر تصمیمات در مورد درمان ها هنوز به قضاوت های فردی پزشکان و بیماران بستگی دارد.¹⁰ این نشان می دهد که بسیاری از مداخلات ارتدوکس علیرغم عدم قطعیت در مورد اثربخشی کلی آنها، رایج هستند.¹¹

استفاده از مطالعه درمانی تصادفی سازی شده آینده نگر، لزوما کیفیت پژوهش یا گزارش دهی را تضمین نمی کند. تجزیه و تحلیل انتقادی کار علمی بدون توجه به طراحی مطالعه مهم است.¹² آیا این آزمایش به خوبی انجام شد و آیا پیامدها برای پذیرش به اندازه کافی قابل اعتماد هستند؟ آیا اندازه گیری کافی از عوارض جانبی و سمیت وجود داشت؟¹³ اگر مطالعات محدودیت های عمده ای داشته باشند که ممکن است تخمین های آنها را از تاثیر درمان دچار سوگیری کند، اعتماد به توصیه ها کاهش می یابد.¹⁴ سایر مشکلات مربوط به شواهد RCT در زیر ذکر شده است (صفحه 133).

ممکن است یک سوگیری تأیید وجود داشته باشد: محققان ممکن است شواهدی را ارزیابی کنند که از اعتقادات قبلی آنها متفاوت از آنچه ظاهرا این اعتقادات را به چالش می کشد، ارزیابی کنند. علیرغم بهترین نیت، تجربه روزمره و تحقیقات علوم اجتماعی نشان می دهد که می توان از شواهد استانداردهای بالاتری انتظار داشت که با انتظارات اولیه مغایرت دارد.¹⁵ اگرچه کارآزمایی های تصادفی سازی شده با گروه موازی ابزار اصلی به دست آوردن شواهد قابل اعتماد در مورد میانگین تاثیرات درمان ها باقی می مانند، شرایطی وجود دارد که در آنها می توان تاثیرات درمان را از سری موارد با طراحی خوب استنباط کرد.¹⁶ یک RCT با طراحی ضعیف و بد اجرا شده، به عنوان یک قاعده، ارزش کمتری نسبت به مطالعاتی دارد که به خوبی انجام شده اند و از طرح های دیگر استفاده می کنند، و گاهی اوقات حتی مطالعات غیر-تصادفی سازی شده می توانند اطلاعات قابل اعتمادتر و مفیدتری نسبت به یک مطالعه تصادفی سازی شده به خوبی انجام شوند. مطالعات مشاهده ای جای خود را دارند ، اگرچه نتایج اغلب به نوع تجزیه و تحلیل مورد استفاده برای تولید آنها بستگی دارد¹⁷ و باید با احتیاط تفسیر شود.¹⁸

ارزیابی های متعادل باید بر اساس انواع مختلفی از پژوهش ها انجام شوند ارزش RCTهایی که به شدت انجام می شوند، غیرقابل انکار است زیرا از اعتبار داخلی بالایی برخوردار هستند.¹⁹ با این حال، سوال مهم این است که آیا نتایج آنها با تصمیم گیری روزمره مرتبط است یا خیر. در RCTها، بیماران به طور تصادفی به بازوهای استاندارد و تحقیقاتی اختصاص داده می شوند و در یک دوره مشخص پیگیری می شوند. نتایج نهایی گروه های تصادفی سازی شده اغلب مقایسه می شوند، صرف نظر از اینکه نتیجه مثبت یک بازوی درمانی تا حدی با استفاده از اصل درمان جایگزین (اصل قصد درمان کردن) القا شده است یا خیر²⁰) در نتیجه کراس اوور. بهترین و مناسب ترین شواهد برای هر پیامد هم از دیدگاه ارائه دهنده مراقبت سلامت و هم از دیدگاه بیمار مورد نیاز است. این را نمی توان با یک مطالعه پیامد واحد ارائه کرد. انجام RCT بهترین راه برای تعیین عوارض جانبی نادر یک درمان نیست: مطالعه مورد-شاهدی یا مشاهده ای بهتر است. مبنای اخلاقی برای وارد کردن بیماران در RCTها مورد بحث است.²¹ تحقیق در مورد علل بیماری ها و پیش آگهی ها معمولا بهتر است با مطالعات کوهورت انجام شود - در سلسله مراتب سطوح شواهد پایین تر اما برای درک بیماری حیاتی است.²²

والاچ و همکاران.²³ برای یک دیدگاه گسترده تر و دایره ای استدلال کرده اند که معادل سازی روش های تحقیق در مداخلات غیردارویی را نشان می دهد. آنها بیان می کنند که چیزی به نام یک روش واحد و ذاتا ایده آل وجود ندارد. روش های مختلفی برای پاسخ به سؤالات مختلف وجود دارد که همه آنها در یک موزاییک چند بعدی یا نمایه شواهد گرد هم می آیند.²⁴ جوناس چارچوب یک "خانه شواهد" را برای رسیدگی به بسیاری از چالش های مرتبط با ارائه شواهد برای CAM پیشنهاد کرده است.²⁵

پزشکی مبتنی بر شواهد

پزشکی مبتنی بر شواهد (EBM) منعکس کننده درک خاصی از نحوه تصمیم گیری پزشکی است. حرکت به سمت عمل مبتنی بر شواهد بر تقسیم بین زیست پزشکی ارتدوکس و CAM تأکید می کند.

پزشکی مبتنی بر شواهد به صورت «استفاده آگاهانه و عاقلانه از بهترین شواهد فعلی در تصمیم گیری در مورد مراقبت از بیماران فردی» تعریف می شود.²⁶ این در مورد دستیابی به بهترین نتایج درمانی برای بیماران ، با ادغام تخصص و دانش بالینی با نیازها و ترجیحات بیماران ، با استفاده از جدیدترین اطلاعات موجود به روشی سیستماتیک و به موقع است. شکل 5.1 این را به صورت گرافیکی نشان می دهد و شکل 5.2 موقعیتی را در CAM نشان می دهد که در آن مقدار شواهد قوی محدود است.

طرفداران EBM از پذیرش مداخلاتی که فقط با استفاده از داده های مشاهده ای ارزیابی شدند، انتقاد کرده اند. در سال 2003 اسمیت و پل²⁷ مقاله ای سرگرم کننده اما عمیق منتشر کردند که در آن اشاره کردند که، مانند بسیاری از مداخلات با هدف پیشگیری از بیماری، اثربخشی چتر نجات در پیشگیری از مرگ ومیر پس از پریدن از هواپیما با استفاده از RCTها مورد ارزیابی دقیق قرار نگرفته است.

شکل 5.1 نمایش گرافیکی برای EBM در طب ارتدکس.

شکل 5.2 نمایش گرافیکی برای EBM در طب مکمل و جایگزین.

هنوز شرایطی وجود دارد که چنین محاکمه هایی غیرضروری است.²⁷ استدلال شده است که رویکرد چتر نجات، که در آن سیاست ها بدون کارآزمایی های تصادفی سازی شده تعیین می شوند، اغلب در محیط هایی با منابع فقیر، مناسب تر است.²⁸ به عنوان مثال، استفاده از درمان جایگزینی خوراکی برای درمان اسهال دوران کودکی پیش از انجام RCTها است.²⁹

EBM و CAM

مهم است که پزشکان CAM زودتر اصل EBM را اتخاذ کنند. این ایده را ترویج می کند که برای هر شکل از درمان، شواهد مربوط به اثربخشی بالینی باید به طور سیستماتیک بررسی شده و نتایج در عمل اجرا شوند.

با این حال، رابطه بین EBM و طب مکمل ممکن است نامتعادل شود و طرفداران یک سیستم ارزش های دیگری را نادیده بگیرند یا رد کنند. این عدم احترام پارادایمی متقابل سرچشمه تفرقه و سوء ظن است که در حال حاضر در ازدواج ترتیب داده شده بین CAM و EBM نفوذ کرده است.³⁰

تصمیم گیری منطقی و کمی مهم است، اما بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی انسان هستند و انسان ها به هیچ وجه همیشه منطقی نیستند. تمرکز بیش از حد بر جنبه های منطقی و کمی مشکلات بالینی - یک خطر ذاتی در EBM - می تواند تأثیر منفی بر رابطه پزشک و بیمار داشته باشد و می تواند نقش مراقب را در ارائه "مراقبت" به کامل ترین و انسانی ترین شکل ممکن از بین ببرد.²²

بسیاری از روش های تحقیق استاندارد به سادگی برای CAM قابل استفاده نیستند و حتی در جایی که هستند، اثربخشی وسیله ای بسیار مهم تر از اثربخشی ساده برای ارزیابی CAM است. چالش CAM این است که تشخیص دهد چیزهای زیادی در EBM و عملکرد آن وجود دارد که به وضوح باید توسط جامعه CAM تقلید شود، اما فقط در جایی که مناسب است.³¹

تحقیقات CAM - مشکلات

تحقیقات در مورد CAM توسط تعدادی از عوامل مختل شده است.

منابع مالی

احتمالا حادترین مشکل کمبود بودجه است - حداقل در بریتانیا.³² نهادهای تأمین مالی اغلب تمایلی به کمک های مالی در مناطق غیر متعارف ندارند. ادعا شده است که تنها حدود 0.08 درصد از بودجه تحقیقات NHS به CAM می رود.³³ Lewith و همکاران.³⁴ اشاره کرده اند که بسیاری از تحقیقات CAM از انگلستان سرچشمه می گیرد، اما بدون حمایت مناسب، این رشته دانشگاهی جنینی مطمئنا دست و پا خواهد زد. آنها ادعا می کنند که منابع مالی عمومی باید پاسخگوی نیاز بیمار باشند و بنابراین، با افزایش استفاده، باید موارد بیشتری برای توسعه ساختارهای تحقیقاتی در CAM در دسترس قرار گیرد. محققان بریتانیایی با حسادت چشمان خود را به آن سوی اقیانوس اطلس دوخته اند.

مشکل دوم تحقیق در مورد CAM در انگلستان این است که بسیاری از آن ها بدون اولویت بندی پروژه هایی با بهترین شانس موفقیت انجام می شود.

در ایالات متحده آمریکا مرکز ملی طب مکمل و جایگزین (NCCAM) در سال 1999 تاسیس شد و به دنبال سلف خود بود. دفتر طب جایگزین، که در سال 1992 تأسیس شد، آژانس اصلی دولت فدرال برای تحقیقات علمی در مورد CAM است. این مرکز یکی از 27 موسسه و مرکزی است که مؤسسه ملی بهداشت (NIH) را در وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده تشکیل می دهد. NCCAM با استفاده از روش های علمی و فناوری های پیشرفته برای مطالعه CAM (http://nccam.nih.gov/research) از تحقیقات حمایت مالی و انجام می کند. همچنین محققان را آموزش می دهد. منابع این مرکز در سال 2007 $US 121.4 میلیون پوند (65 میلیون پوند؛ 83 میلیون یورو) بود. اولویت های تحقیقاتی در حال حاضر عبارتند از:

مکانیسم های عمل

مطالعات بالینی اکتشافی و کارآزمایی های بالینی فاز 1 و 2

زمینه های مورد علاقه خاص

مناطقی که مشمول یک "مکث" کوتاه در بودجه جدید هستند.

فقدان مهارت های پژوهشی

بسیاری از کارآزمایی های بالینی اولیه که CAM را بررسی می کنند، نقص های جدی داشته اند. تحقیقات در بسیاری از دوره های هومیوپاتی گنجانده نشده است، اگرچه تلاش هایی در میان متخصصان آموزش و پرورش انجام می شود تا دانش آموزان را به این جنبه مهم CAM علاقه مند کنند.

طراحی تحقیق

عدم وجود فرضیه مناسب برای آزمایش بیشتر تحقیقات علمی برای ارائه شواهدی به نفع یا علیه یک فرضیه انجام می شود. اکثر تحقیقات CAM یک فرضیه رسمی برای آزمایش ندارد.

طراحی دارونما در طراحی دارونما برای بسیاری از رشته های CAM مشکلاتی وجود دارد تا کارآزمایی های کنترل شده با دارونما امکان پذیر شود، به عنوان مثال طب سوزنی ساختگی یا رفلکسولوژی ساختگی بسیار دشوار است. طراحی تحقیق بیشتر با تنوع گسترده در بسیاری از اشکال CAM گیج می شود، به عنوان مثال رویکردهای مختلفی برای تمرین کایروپراکتیک و طب سوزنی وجود دارد.

برون یابی نامناسب نتایج با وجود تاکید بر رژیم های درمانی چند-وجهی در بسیاری از رشته های CAM، اکثر تحقیقات فقط یک، یا شاید دو مورد مداخله گرفته شده از یک سیستم درمانی کامل را بررسی کرده اند، به عنوان مثال صدها مطالعه کوچک وجود دارد که اثربخشی سوزن سوزنی طب سوزنی را به تنهایی برای درمان آسم، درد، هیپرتانسیون یا تهوع بررسی می کنند. با این حال، در عمل، سوزن سوزنی تنها یکی از مجموعه مداخلاتی است که توسط یک متخصص طب سوزنی استفاده می شود، از جمله داروهای گیاهی، تغییرات رژیم غذایی، ورزش درمانی و غیره (به فصل 7 مراجعه کنید). این امر ایجاد نظر در مورد اثربخشی یک مداخله خاص را به تنهایی دشوار می کند.

استانداردسازی تعداد و طول مدت درمان ها و درمان خاص مورد استفاده ممکن است هم بین افراد و هم برای یک فرد در طول دوره درمان متفاوت باشد، به عنوان مثال هنگام طراحی یک RCT برای طب سوزنی، محقق با انتخاب هایی در مورد انتخاب نقاط، عمق جایگذاری سوزن، و فراوانی و زمان بندی درمان مواجه است. عدم استاندارد سازی داروهای گیاهی نیز مقایسه بین کارآزمایی ها را دشوار می کند.³⁵

کمبود بیمار

یک وضعیت تاسف بار Catch-22 وجود دارد که در آن فقدان شواهد به معنای کمبود بیماران از NHS و در نتیجه فقدان شواهد دوباره است. مشکلات دیگر شامل مشکلات در حفظ بیماران است.

با وجود این پیچیدگی ها، آزمایش های بالینی با طراحی دقیق امکان پذیر است، از جمله مطالعات عملی سیستم های کامل CAM. کمیت تحقیقات کاربردی سلامت در زمینه طب مکمل به سرعت در حال رشد است و کیفیت آن در حال بهبود است. تعداد کارآزمایی های تصادفی سازی شده در مورد درمان های مکمل تقریبا هر 5 سال دو برابر شده است،³⁶ و تا سال ۲۰۰۴، کتابخانه کاکرین شامل ۱۴۵ مرور سیستماتیک مرتبط با CAM و ۳۴۰ مرور سیستماتیک غیر-مرتبط با CAM بود.

تحقیقات CAM - انتقادات

روشن شده است که ادعاهای اثربخشی بالینی تنها زمانی پذیرفته می شوند که مداخلات تحت همان تست های دقیق مورد نیاز در طب ارتدوکس (OM) قرار گیرند.

موضع بسیاری از تمرین کنندگان ارتدکس در سرمقاله زیر از The Lancet نشان داده شده است:³⁷

اگر ادعای اثربخشی بالینی را نتوان به گونه ای مطرح کرد که اجازه تأیید یا رد آن را بدهد، و اثربخشی آن توسط گروه قابل توجهی از ناظران آگاه به چالش کشیده شود، این ادعا به جای عمل پزشکی، به دنیای بحث های متافیزیکی تعلق دارد.

دو انتقاد اصلی اعمال شده به CAM، به طور کلی، مربوط به کیفیت پژوهش و اینکه پیامد آن پاسخ دارونما است.

کیفیت متغیر پژوهش

معیارهای پیامد

بسیاری از مطالعاتی که مزایای بالینی تکنیک های مکمل را نشان می دهند، بهبودهایی را در معیارهای ذهنی فعالیت بیماری گزارش کرده اند. بهبود ذهنی در علائم، یا افزایش حس رفاه، یک هدف درمانی معتبر است، درست مانند بهبودهای عینی. در واقع، مزایای عینی ممکن است در واقع توسط بیمار درک نشود. در مطالعه ای بر روی 82 فرد مبتلا به آسم، 15 درصد از بیماران قادر به درک 50 درصد کاهش در ظرفیت بازدم سریع خود نبودند.³⁸ با وجود این احتمال، این احتمال وجود دارد که تا زمانی که درمان های CAM نتوانند مزایای عینی ثابتی را نشان دهند، به ارتقاء کامل پزشکی اصلی دست نخواهند یافت.

یک توضیح احتمالی برای اینکه چگونه درمان های مکمل می توانند مزیت عینی ایجاد کنند، ابتدا ایجاد یک مزیت ذهنی است. چنین بهبودهای ذهنی و ادراکی ممکن است باعث پیشرفت های عینی شود. ادراک یک فرآیند ارزیابی است که شامل تعدادی از مراکز عاطفی شناختی و لیمبیک بالاتر مغز است. تصور می شود که این مراکز قادر به تنظیم تقریبا تمام جنبه های سیستم ایمنی بدن هستند، با دخالت نوروپپتیدها و سیتوکین ها، که تأثیر عمیقی بر سلامت و بیماری دارند.^39,40 بنابراین سیستم ایمنی بدن ، ادراک و آسیب شناسی همگی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند.⁴¹

اهمیت آماری

بسیاری از شواهد شامل تعداد کمی از بیماران بوده و کیفیت روش شناسی ضعیفی دارند، اما اخیرا برخی از مرورهای سیستماتیک با کیفیت بالا در مورد طب مکمل منتشر شده اند که مبنای قابل اعتمادی را برای تصمیم گیری در مورد مراقبت سلامت فراهم می کنند. زمینه های خاص مطالعه تحت هر یک از رشته های تحت پوشش این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه در زیر می آید یک گزارش کلی از فعالیت های تحقیقاتی مشترک CAM به عنوان یک کل است.

تمرکز نامناسب

کاسپی⁴² مشاهده کرده است که, در حال حاضر, بسیاری از تلاش های تحقیقاتی در CAM در قالب درمان X برای یک بیماری است. تقریبا هیچ پژوهش سیستماتیکی در مورد ارائه، سازماندهی و تامین مالی مدل های مختلف مراقبت سلامت یکپارچه، یا در مورد مناسبت، کیفیت، در دسترس بودن و هزینه روش های CAM در سیستم مراقبت سلامت فعلی انجام نشده است. در زمانی که علاقه زیادی به بازاریابی وجود دارد، نادیده گرفتن این خط تحقیق بدون شک در دراز مدت معکوس خواهد بود، صرفا به این دلیل که اندازه گیری و ارتباط با پول آسان تر از شفا است. تنها با ترکیب هر دو نوع تحقیق - زیست پزشکی که عمدتا به مکانیسم های اثر و خدمات بهداشتی که عمدتا به روش های ارائه نگاه می کنند - ادغام واقعی فراتر از گسترش ابزارهای درمانی امکان پذیر خواهد بود.

سوگیری انتشار

پزشکان CAM اغلب از سوگیری علیه تحقیقات خود شکایت دارند. پیتلر و همکاران.⁴³ تأثیر کیفیت مجله را بر کارآزمایی های بالینی کنترل شده منتشر شده بر CAM مطالعه کرده اند. آنها به این نتیجه رسیدند که آزمایش های مثبت تر از منفی درمان های CAM به جز در مجلات پزشکی جریان اصلی با تأثیر بالا منتشر می شود. در مجلات CAM، مطالعات مثبت از کیفیت روش شناسی ضعیف تری نسبت به مطالعات منفی متناظر برخوردار بودند. نویسندگان تاکید می کنند که محل کارآزمایی ها از نظر نوع مجله و ضریب تاثیر باید هنگام بررسی منابع علمی مربوط به CAM در نظر گرفته شود.

با این حال، لازم است اذعان کنیم که سوگیری برای CAM نیز وجود دارد. از میان بسیاری از توضیحات برای پاسخ مثبت به طب مکمل، شاید قابل قبول ترین در ذهن بسیاری از شکاکان این باشد که بیمار همزمان از یک درمان مرسوم استفاده می کرد، اما به آن اشاره نکرد، آن را کم اهمیت دانست، فکر نمی کرد که مهم است یا شاید متوجه نشده است که چیست. چنین شرایطی برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که قبل از تجویز داروها برای شکایات حاد خودمحدود شونده با بیماران مصاحبه می کنند، بسیار آشنا خواهد بود. سوالات متداول در مورد داروهای خاص، به عنوان مثال داروهای ضد بارداری خوراکی، باید قبل از اینکه تصویر کامل به آرامی ظاهر شود، پرسیده شود.

پنی برون,⁴⁴ یکی از بنیانگذاران مرکز کمک به سرطان در بریستول، انگلستان، کتابی با عنوان غول های مهربان نوشت که در آن تجربیات خود را در هنگام ابتلا به سرطان سینه توصیف کرد. مفهوم این است که طیف وسیعی از درمان های مکمل در ایجاد بهبودی در وضعیت او موفق بودند. در واقع مشخص شد که سرطان او از نوعی است که احتمالا به هورمون درمانی پاسخ می دهد و داروی تاموکسیفن توسط پزشکان ارتدکس تجویز شد و در واقع توسط خانم برون به مدت 7 سال مصرف شد. حداقل ارزش در نظر گرفتن این واقعیت را دارد که داروی ارتدکس ، که در صورت تجویز این نوع سرطان از میزان موفقیت بالایی برخوردار است ، مسئول بوده است.

سوگیری پزشک عامل دیگری است که می تواند منجر به اعتبار نابجا بودن یک نتیجه ظاهرا موفقیت آمیز شود. ممکن است پزشکان بتوانند به نوعی این باور را به بیماران منتقل کنند که یک یا سایر روش های درمانی احتمالا در مجموعه ای از شرایط معین موفق تر هستند، به عنوان مثال در مطالعه ای که توسط Gracely و همکاران انجام شد.⁴⁵ مشخص شد که باورهای پزشکان در مورد درمان بر تجربه بیماران از کاهش درد ناشی از دارونما تأثیر می گذارد.

منبع شواهد در مورد CAM

در بررسی پیشرفت های اخیر در وضعیت CAM، ویکرز⁴⁶ بیان می کند که کمیت تحقیقات کاربردی سلامت به سرعت در حال رشد است و کیفیت آن نیز در حال بهبود است. همانطور که قبلا گفته شد، تعداد کارآزمایی های تصادفی سازی شده CAM تقریبا هر 5 سال دو برابر شده است و کتابخانه کاکرین اکنون شامل بیش از 50 مرور سیستماتیک از مداخلات CAM است.